پرویز امینی در گفتوگو با ویژهنامهٔ «آیندۀ ایران» گفت: «اکنون که به چالشهای منطقهای و جهانی نگاه میکنیم، میبینیم که مسئله «ثبات» و «کارآمدی» بسیار کلیدی است.»
او ادامه داد: «در مورد جریانات معطوف به تغییر که پیشتر دربارهشان بحث میکردیم، جریان ارتجاعی از حمله نظامی به ایران دفاع میکند، در واقع به سمت بیثباتسازی ایران حرکت میکند. اما لایه اصلاحطلب و لایه محافظهکار، به نفع ثبات هستند و آن را تقویت میکنند و جریان رادیکال نیز قدرت مانور زیادی در این شرایط ندارد و ایده های رادیکال کم و بیش زیر سایه مسئله ثبات بلاموضوع اند.»
امینی تاکید کرد: «درباره «وفاق» یک ایراد روششناختی دارم؛ آن ایراد این است که «وفاق» نمیتواند در سطح قوه مجریه مطرح شود. نهادها یا نهادهای اجماعیاند یا نهادهای رقابتپذیر. و نهادهای رقابتپذیر، اگر بخواهد وفاق را نمایندگی کند، با این تمایزهایش میخواهد چه کند؟ اما نهادهای اجماعی میتوانند عهدهدار مسئله وفاق باشند. مثلاً شما ماجرای نماز جمعه (جمعۀ نصر) را در نظر بگیرید. حتی برخی گفتند تا به حال اصلاً نماز جمعه نرفتهاند، ولی به خاطر این شرایط و موقعیتی که وجود دارد - که اکنون موقعیت و نماد و نمایندگی اجماعی سازمان سیاسی ما رهبری است - میروند آنجا یا دیگران را به رفتن به نماز جمعه تشویق میکنند. اجماع و «وفاق» آنجا میتواند شکل بگیرد.»
برای تهیه ویژهنامه «آیندهٔ ایران» به شماره 09108106533 پیامک بزنید.