مهدی آذرپندار، مدیرعامل سابق انجمن سینمای جوان در گفت‌وگو با فرهیختگان گفت: عده‌ای از طریق دایرکت اینستاگرام، فضای مجازی و حتی فضای بیرونی، هنرمندان را کنترل می‌کنند.دیکتاتوری که سعی می‌کند هنرمند را تحت فشار قرار دهد. این فشار به گونه‌ای است که هنرمند می‌گوید ولش کن بابا، نمی‌خواهم؛ نمی‌خواهم فیلمم را به جشنواره بفرستم. یکی از مسائلی که در رسانه‌ها کمتر به آن پرداخته می‌شود این است که یک مدیر ممکن است ایده‌ها و شعار‌های خوبی داشته باشد و آن‌ها را مطرح کند، اما برای تحقق این شعار‌ها نتواند منابع مالی لازم را تأمین کند.

آذرپندار در ادامه بیان کرد: در رابطه با سال ۱۴۰۱ می‌توانم بگویم تا به حال در زندگی‌ام چنین امتحان دشواری نداده بودم. این اولین جشنواره‌ای در این سطح بود که من می‌خواستم برگزار کنم و بر سر نخواستن این جشنواره دعوا بود. مثلاً وقتی جلسه داوری می‌گذاشتیم، داوران می‌گفتند برگزار نکنید؛ داورانی که حتی قبول کرده بودند در چنین شرایطی بیایند داور این جشنواره شوند هم نظرشان بر عدم برگزاری بود. انجمن سینمای جوانان ایران، جایی که مدتی فعالیت داشتم، برای من جذابیت خاصی داشت؛ چراکه مجموعه‌ای بزرگ بود و بسیاری از مسائل درون خود مجموعه حل‌وفصل می‌شد و به بیرون کشیده نمی‌شد. این موضوع با شرایط سازمان صداوسیما که کارش مستقیماً با آنتن ارتباط داشت، بسیار متفاوت بود.

مدیرعامل سابق انجمن سینمای جوان گفت: بسیاری از فیلم‌هایی که به‌صورت بی‌حجاب فیلمبرداری شده‌اند از کیفیت پایینی برخوردارند و عمدتاً دانشجویی و آماتوری هستند. در فضای فیلم کوتاه، بیشتر با آثاری مواجه هستیم که تابوهای اخلاقی را زیر پا می‌گذارند. فیلم‌هایی با مضامینی مانند همجنس‌گرایی، مسائل جنسی یا تغییر جنسیت.

متن کامل گفت‌وگوی گروه فرهنگ با مهدی آذرپندار، مدیرعامل سابق انجمن سینمای جوان در روزنامه فرهیختگان بخوانید.