در روزهایی که «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی در مراکز درمانی در حال آزمایش‌های پزشکی برای درمان سرطان خوش‌خیم خود بود، صهیونیست‌ها بیمارستان «کمال عدوان» در منطقه جبالیا در شمال غزه را تخلیه کردند؛ البته جنایت‌های او بی‌مکافات نیز نبوده و نخست‌وزیر رژیم از بیم حملات موشکی یمن که برای دفاع از مردم غزه صورت می‌گیرند، باید امروز (دوشنبه) در یک اتاق زیرزمینی تحت عمل جراحی قرار گیرد. دفتر رسانه‌ای دولتی در غزه اعلام کرده اشغالگران ۳۵۰ نفر از جمله ۱۸۰ کارمند و ۷۵ بیمار و همراهان آنها را در داخل بیمارستان کمال عدوان بازداشت و از بیمارستان خارج کرده‌اند. 
صهیونیست‌ها تعدادی از بیماران را به همراه کادر درمان به مکانی نامعلوم منتقل کرده‌اند، اما همزمان ده‌ها بیمار با وضعیت وخیم، خود را به بیمارستان اندونزی در همان منطقه جبالیا رسانده‌اند. این بیمارستان نیز همانند بیمارستان کمال عدوان تحت فشار قرار داشته و آسیب‌های فراوانی دیده است. 
آخرین تصاویری که از «حسام ابوصفیه»، رئیس ‌مشهور و مقاوم این بیمارستان ثبت شده، بهت‌آور است. بافت مسکونی اطراف بیمارستان به طور کامل تخریب شده و ابوصفیه در حال گام برداشتن روی اجزای ساختمان‌های از بین رفته برای رسیدن به نفربرها و تانک‌های رژیم است؛ سندی تاریخی از رسوایی جامعه جهانی در توقف جنایت‌های یک رژیم.  

  چرا بیمارستان کمال عدوان؟ چرا مراکز بهداشتی؟ 
رژیم‌صهیونیستی در هدف قرار دادن شبکه درمانی نوار غزه به طور عمومی اهدافی در سر دارد. همچنین تخریب بیمارستان کمال عدوان ضمن اثرپذیری از سیاست عمومی رژیم در تخریب اجزای شبکه درمانی غزه، دارای اهداف و ویژگی‌های خاصی نیز بود. در ادامه نکاتی در این باره آمده‌ است: 
1. بیمارستان کمال عدوان در شمال غزه واقع شده است که محل اجرای طرح بزرگ تل‌آویو در نوار غزه است. رژیم‌صهیونیستی به دنبال اخراج ساکنان شمال غزه است تا در این قسمت منطقه حائل ایجاد کرده یا در آن شهرک‌های صهیونیست‌نشین ایجاد کند. جمعیت این منطقه پیش از جنگ یک میلیون و 200 هزار نفر بود. به دلیل استفاده از این منطقه برای حمله زمینی به مناطق صهیونیست‌نشین و پرتاب راکت، شمال غزه تبدیل به یکی از اولین و مهم‌ترین محور‌های حمله زمینی رژیم‌صهیونیستی شد. سمت شمال همچنین به شهر غزه و مرکز نوار غزه نزدیک‌تر بود و می‌شد با حمله از آن جهت، زودتر به مرکز حکومت حماس دست یافت. 
اگر دستور تخلیه بعد‌ها به بسیاری از مناطق رسید، شمال غزه از همان ابتدا با اخطار‌های پیاپی مواجه بود. در ماه‌های ابتدایی جنگ جمعیت این منطقه بسیار کاهش یافت و به 700 هزار نفر و سپس به 400 و 300 هزار نفر کاهش یافت. از همان ابتدای جنگ، قصد رژیم برای تخلیه جمعیتی این منطقه به دلایل مختلف آشکار بود و تل‌آویو نیز پرده‌پوشی‌ای در این باره نداشت. 
در دوره جدید، رژیم‌صهیونیستی به طور کامل دستور تخلیه شمال غزه را صادر کرده است. در پی کوچ اجباری مردم، جمعیت این منطقه از بیش از 300 هزار نفر به 75 هزار نفر کاهش یافته است؛ جمعیتی کنونی معادل 6 درصد جمعیت اصلی شمال غزه است. 
برای اخراج ساکنان، صهیونیست‌ها ارائه خدمات مدنی را در شمال محدود و در بسیاری موارد ممنوع کرده‌اند. از بین بردن شبکه بهداشت و تخریب بیمارستان کمال عدوان در چهارچوب صفر کردن خدمات مدنی برای تخلیه کامل شمال است. 
با تخلیه کامل شمال غزه، یک منطقه حائل میان نوار غزه و شهرک‌های صهیونیست‌نشین در غلاف غزه ایجاد خواهد شد. همچنین برخی اخبار نشان می‌دهد تل‌آویو درصدد ایجاد شهرک‌های صهیونیست‌نشین در شمال و الحاق این منطقه به خاک خود است. 
2. در زمانی که مراکز درمانی همچنان در غزه فعالیت می‌کنند، فشار‌ها و پیگیری‌های سازمان‌های جهانی برای تداوم فعالیت آن‌ها استمرار دارد. با از بین رفتن زیرساخت‌ها، به‌زعم صهیونیست‌ها زمینه‌های فشار هم از بین ‌می‌روند. در فقدان زیرساخت‌های درمانی، سازمان بهداشت جهانی و سازمان ملل پرونده‌ای برای اعمال فشار رسانه‌ای و سیاسی علیه رژیم‌صهیونیستی نخواهند داشت و احتمال می‌رود ابزار بعدی، تأثیر کافی را نداشته باشد. 
با از بین رفتن بیمارستان‌ها، سازمان بهداشت جهانی باید از رژیم درخواست کند که به صورت مستقیم دست به درمان برخی از بیماران خاص بزند. انتقال تعدادی از این بیماران به داخل سرزمین‌های اشغالی حتی می‌تواند به‌عنوان عامل تبلیغی به نفع تل‌آویو عمل کند. صهیونیست‌ها با توجه به هدفشان برای تخلیه شمال غزه و همچنین دورنمای استفاده از قضیه بیماران در این منطقه برای بهبود وضعیت خود در افکار عمومی، تمام هزینه‌های اشغال و تخریب بیمارستان کمال عدوان را قبول کردند. با این وجود به نظر نمی‌رسد آن‌ها بعد‌ها بتوانند در افکار عمومی به دستاوردی برسند؛ هرچند احتمال ایجاد منطقه حائل در شمال با تخلیه جمعیت وجود دارد. 
باید درنظر گرفت که 75 هزار نفری که همچنان در شمال غزه باقی مانده‌اند، احتمالاً مقاوم‌ترین بخش از جمعیت این منطقه‌اند و نمی‌توان آن‌ها را به راحتی اخراج کرد. آن‌ها 16 ماه در برابر دستورات و فشار‌ها برای تخلیه این منطقه مقاومت کرده‌اند. این مقاومت به بهای زندگی دشوار، جراحت و کشته شدن بوده است. 
3. برخی از مراکز به نماد تبدیل می‌شوند و از بین رفتن آن‌ها به‌زعم عاملانش می‌تواند به بروز سرخوردگی در دشمن منتهی شود. بیمارستان کمال عدوان، مدیر و کارکنانش نماد‌های مبارزه مردم غزه بودند. صهیونیست‌ها علاوه بر تمامی اهداف خود، با نابودی آن به دنبال نابودی یک نماد هم بودند. این بیمارستان علاوه بر درمان ساکنان غزه، قلب تپنده مقاومت مدنی مردم شمال بود. بیمارستان کمال عدوان همچنین نقشی پررنگ در عرصه رسانه‌ای برای رسوایی رژیم‌صهیونیستی ایفا کرد؛ موضوعی که حکایت از کینه‌توزی صهیونیست‌ها در تخریب آن دارد. 
4. مراکز درمانی و مراکز توزیع غذای محلی برای تجمع فعالان خارجی در غزه به حساب می‌آیند. ضربه به این مراکز زمینه فعالیت‌های سازمان‌یافته جهانی را در غزه از بین برده و زمینه‌ساز انزوای افزون‌تر این منطقه است. با خروج فعالان بین‌المللی از غزه، رژیم آزادی عمل بیشتری در غزه خواهد یافت. 
5. ضربه به مراکز درمانی غزه می‌تواند به افزایش تلفات در میان فلسطینی‌ها منجر شود؛ بدون آنکه تل‌آویو مجبور شود آن‌ها را با بمب یا گلوله از بین ببرد. این مسئله را می‌توان از جنبه‌های مختلف بررسی کرد. فقدان مراکز بهداشتی، مراقبت‌های مادران پیش از تولد فرزندان را کاهش می‌دهد که می‌تواند به سقط جنین یا مرده‌زایی بینجامد. همچنین نوزادانی که نیازمند مراقبت‌های ویژه‌اند، در فقدان وجود مراکز درمانی با مشکل مواجه شده و احتمال از دست دادن جانشان افزایش می‌یابد. شاید برخی از خانواده‌ها به دلیل چنین مشکلاتی تصمیم بگیرند بچه‌دار نشوند. در یک جنبه دیگر، نبود سیستم درمانی می‌تواند به کاهش عمر شدید بیماران منجر شود. بیماران سرطانی، بیماران کلیوی و کهنسالان ضربات زیادی از این مسئله می‌خورند. 

گزارش کامل سیدمهدی طالبی، پژوهشگر حوزه بین‌الملل را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.