خبرنگاران دویچه وله این رسانه را به طرفداری از اسرائیل متهم می کنند
مائده زمان فشمیروزنامه نگاران در شبکه رسانه‌ای آلمان می گویند که مدیران اتاق خبر ترس را القا و رنج فلسطینیان را غیرانسانی پوشش می دهند.
چهره‌های ارشد اتاق خبر در شبکه بین‌المللی دویچه وله آلمان در حال پرورش فرهنگ ترس در میان خبرنگارانی هستند که وظیفه گزارش نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه را برعهده دارند، هستند. ۱۳ خبرنگار و خبرنگار آزاد که در حال حاضر برای این شبکه کار می‌کنند، به اضافه یک خبرنگار قدیمی الجزیره این موضوع را فاش کردند.
آنها دویچه وله را به طرفداری از رژیم صهیونیستی و مواضع ضدفلسطینی‌ها متهم می‌کنند. آنها ادعا می‌کنند که از همکارانشان سخنان اسلام هراسانه و غیرانسانی درباره فلسطینی‌ها شنیده اند. آنها اسنادی را منتشر کردند که در آنها راهنمایی برای پوشش اخبار آمده است.
این اسناد شامل یک راهنمای سبک جداگانه به ویژه برای پوشش اخبار رژیم و سرزمین‌های فلسطینی است که به کارکنان اطلاع می‌دهد که کلمه «فلسطین» را نمی‌توان در پوشش اخبار استفاده کرد، زیرا هنوز وضعیت یک کشور را به دست نیاورده است.
در این راهنمای خبرنگاری آمده: «برای پوشش اخبار، ما به طور خاص به کرانه باختری یا غزه یا سرزمین‌های فلسطینی اشاره می‌کنیم.»
جزوه‌ای از یک رویداد آموزشی آگاهی ضدیهودی‌گرایی نشان می‌دهد که نفرت از یهودیان با استفاده از رمزهایی مانند صهیونیست‌ها یا اسرائیل ابراز می‌شود. بنابراین، انتقاد از اسرائیل می‌تواند نوعی یهودی‌ستیزی مرتبط با اسرائیل هم باشد.
یک سند برنامه ریزی برای سالگرد هفتم اکتبر، در زمانی که حداقل ۴۲ هزار فلسطینی از جمله ۱۷ هزار کودک در اثر بمباران اسرائیل در غزه شهید شده بودند، به نظر می‌رسید که نشان می‌دهد که رنج شهرک‌نشینان و رژیم باید در اولویت قرار گیرد.
در این بیانیه آمده: «تمرکز باید بر حمله به اسرائیل باشد، اما داستان‌های مربوط به جنگ غزه هم می‌تواند در این روز منتشر شود.»
حس دائمی ترس
مارتین گاک که حالا دویچه وله را ترک کرده، گفت: «فشار روی ما ثابت بود. با نگاه کردن کارمندان ارشد به چیزهایی که شما با دقت زیادی می‌نویسید، یک احساس ترس دائمی وجود دارد، تقریبا پارانویا.»
گاک به مدت ۱۰ سال در دویچه وله به عنوان خبرنگار امور مذهبی و تهیه کننده ارشد برنامه‌های سیاسی منطقه درگیری که اغلب مربوط به پوشش خبرهای اسرائیل و فلسطین است، کار کرد.
از دیدگاه روزنامه نگاری، دویچه وله دهان خود را با مفاهیم بزرگی مانند آزادی مطبوعات، آزادی بیان، آزادی وجدان پر می‌کند و واضح است که ازاین عبارات فقط به عنوان دهان پرکن استفاده می‌شود.
همه کسانی که درباره این موضوع صحبت کرده‌اند، به جز گاک از ترس انتقام خواستند نامشان فاش نشود.
در حالی که راهنمای پوشش خبر بیان می‌کندکه ما استفاده از زبان نژادپرستانه را برای فلسطینی‌ها که هدف آن تحقیر مردم فلسطین است را تحمل نمی‌کنیم، چندین منبع گفتند که کارکنان آشکارا از توهین‌های اسلام‌هراسی و ضد عرب در اتاق خبر استفاده کردند.
یکی از این افراد ادعا کرد یک تهیه کننده اجرایی این سوال را مطرح کرد که آیا یک کودک فلسطینی ممکن است رنج خود را برای دوربین‌ها جعل کند.
اندرو که در حال حاضر برای دویچه وله نیز کار می‌کند، گفت: «من در حال تهیه گزارش بودم و اعتصابی رخ داد. در تصاویر ویدئویی یک کودک ۱۰ ساله دیده می‌شود که گریه می‌کند و می‌گوید: بمب‌ها افتاد و من و پدرم مجبور شدیم جسد عمویم را حمل کنیم و نیمی از سرش منفجر شد.»
اندرو می‌خواست در مورد اخلاقیات استفاده از کلیپ‌های آسیب زا از کودکان گفتگو کند. او این بحث را در اتاق خبر، آغاز کرد. اما مجری استدلال خود را مطرح کرد: «از کجا بفهمیم این بچه فیلم بازی نمی‌کند؟»
اندرو گفت که برای اکثر افراد حاضر در اتاق خبر برلین، واضح بود که کودک بازیگری نمی‌کند.
سوال واقعی این بود که آیا رنج یک کودک را نیز در نظر می‌گیریم یا نه.
هنگامی که از دویچه وله در مورد این اتهامات پرسیده شد، سخنگوی این شبکه گفت که این شبکه اظهارات اسلام هراسانه، نژادپرستانه، غیرانسانی یا تبعیض آمیز را نمی‌پذیرد و افزود که از یک سیستم ضدتبعیض استفاده می‌کند که برای همه در دسترس است.
آنها مستقیما به سوال رسانه‌ها درمورد اظهار نظر ادعایی در مورد بازیگران بحران کودکان پاسخ ندادند، اما به نمونه قبلی از مقاله بررسی واقعیت اشاره کردند.
آنها گفتند: «این تیم ثابت کرده که ادعاهایی مبنی بر اینکه کودکان فلسطینی در غزه «بازیگری می‌کنند»، نادرست است.»
کارن یکی دیگر از خبرنگاران که در دفتر برلین کار می‌کند، گفت: «از مدیریت ارشد، احساسات ضد مسلمانان و عرب‌ستیزی و تعصب شدید نسبت به اسرائیل شنیده‌ام. از منظر روزنامه نگاری، این مضحک است. من شنیده‌ام که شخصی می‌گوید: ما همیشه می‌شنویم که در غزه جای امنی برای رفتن وجود ندارد، اما چرا آنها [غیر نظامیان فلسطینی] به تونل‌های حماس نمی‌روند؟ این امر انسانیت زدایی از زندگی فلسطینی‌ها را در نگاه چهره‌های برجسته دویچه وله نشان می‌دهد.»
فشار از بالا به پایین
حمایت آلمان از رژیم صهیونیستی به عنوان یک وظیفه تاریخی و بخشی از دلیل وجودی آن برای جبران هولوکاست تلقی می‌شود.
چند روز پس از عملیات طوفان الاقصی، اولاف شولز، صدراعظم آلمان، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل را ملاقات کرد تا اعلام کند که آلمان در کنار اسرائیل ایستاده است. آلمان پس از ایالات متحده، دومین تامین کننده تسلیحات رژیم صهیونی است.
دولت شولز توسط وکلای دیوان بین‌المللی دادگستری به کمک به نسل‌کشی متهم شده و در پرونده‌ای جداگانه باید به این موضوع پاسخ دهد اما آن را رد می‌کند. همچنین به طور مرتب توسط فعالان به سرکوب صداهای طرفدار فلسطین متهم می‌شود.
دویچه وله، که بودجه دولتی را دریافت می‌کند، توسط دولت فدرال آلمان در سال ۱۹۵۳ تاسیس شد.
در راهنمای سبک این رسانه آمده که مسئولیت ویژه آلمان در قبال اسرائیل به این معنا نیست که نمی‌توان از سیاست آنها انتقاد کرد و در همه موارد، ما همچنان به تعهدات خود برای گزارش بی طرفانه عمل می‌کنیم.
ایمیل‌های یکی از مدیران می‌گوید: «ما می‌خواهیم وسعت کامل این جنگ و هزینه‌های انسانی را از هر طرف نشان دهیم. ایمیل دیگری می گوید: پوشش انتقادی سیاست اسرائیل بخشی از وظیفه ما به عنوان روزنامه نگار است.»
اما چند نفر از خبرنگاران بیم داشتند که مدل بودجه این کانال اعتبار روزنامه نگاری را به خطر بیندازد.
اندرو گفت: «بیشتر ما در اتاق خبر واقعی می‌بینیم که چه اتفاقی می‌افتد و می‌خواهیم وظیفه‌مان را برای افشای واقعیت‌های روی زمین [در غزه] انجام دهیم. یک فشار از بالا به پایین وجود دارد که در سراسر شبکه نفوذ می‌کند و من می‌توانم بگویم که این سیاست سردبیری را هدایت کرده است.»
اندرو همچنین دویچه وله را به استانداردهای دوگانه متهم کرد.
وی در مورد ممنوعیت استفاده از کلمه فلسطین گفت: «من این را ناسازگار می‌دانم زیرا می‌توانیم بگوییم تایوان، می‌توانیم بگوییم کوزوو و صحرای غربی، لیستی از چیزهای دیگری وجود دارد که می‌توانیم بگوییم که در این دسته قرار می‌گیرند. به نظر میرسد که در این جبهه استثنایی‌گرایی علیه فلسطین وجود دارد.»
سخنگوی دویچه وله در رابطه با ادعاهای طرفداری از اسرائیل و تنش های اتاق خبر گفت که این شبکه مبادله سازنده را ترویج می‌کند و بارها کنفرانس‌های بازخوردی درباره پوشش ما همچنین در مورد پوشش جنگ غزه برگزار می کند. در این رسانه ما متعهد به بی‌طرفی در تمام کارهای روزنامه نگاری خود هستیم. ما ترجیح می‌دهیم مصاحبه با صدای فلسطینی ها را از قبل ضبط کنیم. به نظر میرسد که مصاحبه‌های زنده نگرانی خاصی برای مدیریت باشد.
در ۱۶ اکتبر سال گذشته، یکی از رهبران ارشد اتاق خبر ایمیلی را برای رزرو کنندگان مهمان ارسال کرد و توضیح داد که چون شبکه نمی‌خواهد اظهارات یهودی‌ستیزانه «بدون چالش» روی آنتن برود، ما در حال حاضر مصاحبه‌هایی را با صداهای حامی فلسطین از قبل ضبط می‌کنیم.
در این ایمیل آمده بود: «اگر موقعیت مهمان را نمی‌دانیم و/یا می‌ترسیم که ممکن است افراطی باشد (طرفدار حماس، یهودی‌ستیز، ضدصهیونیست...)، باید قبل از پخش، به ضبط‌های قبلی پایبند باشیم تا بررسی کنیم.»
در پایان نامه ایمیل آمده: «اگر صدایی با مواضع متوسط در نظر گرفته شود، مانند مهمانی که حملات تروریستی را «محکوم می‌کند»، و یک تهیه‌کننده اجرایی یا مجری معتقد است که می‌تواند صحبت هایش را مدیریت کند و اظهارات مشکل‌ساز را به چالش بکشد، ما می‌توانیم مصاحبه با او را به صورت زنده پخش کنیم.»
دویچه وله در سندی که به عنوان راهنمای سریع برای افرادی که برای موقعیت‌های بالقوه چالش‌برانگیز آماده می‌شوند، به مجریان توصیه می‌کند که به مهمانانی که اسرائیل را به جنایات جنگی متهم می‌کنند، پاسخ دهند و بگویند شما تنها شخصی نیستید که این را ادعا کنید، اما اسرائیل می‌گوید که این‌طور است که بر اساس قوانین بین‌المللی بشردوستانه عمل کند. جنایت جنگی یک اصطلاح حقوقی است که فقط توسط دیوان بین المللی دادگستری می‌تواند ارائه شود.
اگر مهمانی غزه را با اردوگاه کار اجباری مقایسه کند یا بگوید جنگ اسرائیل شبیه به هولوکاست دوم است، در این سند آمده که مجری می‌تواند اینگونه پاسخ دهد: «این عبارات فوق‌العاده حساس هستند، به‌ویژه این‌جا در آلمان. ارزیابی‌های دیگری هم وجود دارد، لطفا می‌توانید در مورد آنچه انتقاد می‌کنید دقیق‌تر بگویید؟»
در ۲۲ می، همزمان با حمایت بیشتر کشورهای غربی از تشکیل کشور فلسطین، دویچه وله، صحبت‌های نورا عرکات، محقق حقوقی فلسطینی-آمریکایی را پس از اشاره به آپارتاید و نسل کشی توسط اسرائیل را قطع کرد.
مجری یک بار حرف عرکات را قطع کرد و گفت که این اصطلاحات بسیار مورد مناقشه و البته رد شده توسط اسرائیل هستند. زمانی که عرکات خواستار تحریم اسرائیل به منظور پایان دادن به نسل کشی در غزه در پخش زنده شد، مجری در نهایت به طور ناگهانی به گفتگو پایان داد.
دویچه وله اما قطع ارتباط با عرکات را تکذیب کرد.
سخنگوی این شبکه گفت: «مصاحبه زمانی خاتمه یافت که زمان مصاحبه در برنامه خبری تمام شده بود.»
درگیری‌های اتاق خبر منجر به فرآیندهای متعددی شده، مانند کارگاه‌های آموزشی اجباری ضدیهود به مدیریت تیم تخصصی ضدیهود این شبکه.
در میان مجموعه اسناد داخلی، دویچه وله بیان می‌کند که بین انتقاد از اقدامات دولت اسرائیل و یهودستیزی مرتبط با اسرائیل تمایز وجود دارد و بر تعهد خود به بی‌طرفی تاکید می‌کند.
اما گاک، که در یک کارگاه آموزشی شرکت کرد، گفت که توصیه‌ها اغلب ممکن است گیج کننده به نظر برسد.
او گفت که یک مربی با پیشینه یهودی به مدت ۱۵ دقیقه در مورد بینی در چارچوب کلیشه‌های یهودی که شرح و بحث شده بود، صحبت کرد.
در یک نقطه، مربی به بینی خود اشاره کرد و از حاضران پرسید که آیا می توان آن را به عنوان بینی یهودی تشخیص داد.
گاک گفت که این باورنکردنی ترین لحظه در ۳۰ سال وقف خودم به دین و ۴۵ سال آموزش یهودی و درگیر شدن با مسائل یهودیت بود.
او افزود که در حالی که مشغول کار روی فیلم مصاحبه با سفیر فلسطین در انگلیس حسام اس زوملوت بود، یکی از اعضای تیم ضدیهود برای نظارت بر این روند وارد مجموعه ویرایش شد.
او گفت: «بسیار غیرعادی بود که کسی بالای شانه‌ام ایستاده باشد و دقیقا پشت سر ما بگوید که چه چیزی باید قطع شود.»
زوملوت اشاره کرده بود که فلسطینیان به مدت ۱۱۰ سال تحت ظلم و ستم بودند. گاک گفت که ناظر خارجی ادعا کرد که این اظهار نظر می تواند به عنوان بیانی ضدیهودی تلقی شود.
جو ترس و خودسانسوری در رسانه‌های آلمانی حاکم است
پخش کننده آلمانی آخرین رسانه بزرگ غربی است که با شعله‌ور شدن تنش‌ها در اتاق‌های خبر به طرفداری از اسرائیل متهم شده است.
نگرانی‌های مشابهی در نیویورک تایمز، بی‌بی‌سی و سی‌ان‌ان هم مطرح شده است.
گزارشگران بدون مرز در بیانیه ای گفتند: «خبرنگارانی که به دنبال نشان دادن رنج فلسطینی‌ها یا روشن کردن جنگ اسرائیل هستند و همچنین خبرنگارانی که موضوعات مربوط به جوامع یهودی در آلمان را پوشش می‌دهند در حال حاضر فضای کاری بسیار متشنج و خصمانه‌ای را تجربه می‌کنند.»
او در ادامه گفت که آنها نفرت و تحریک را به صورت آنلاین تجربه می‌کنند.
در ماه‌های اخیر، بسیاری از متخصصان رسانه، به‌ویژه با پیشینه مهاجر اتهاماتی مبنی بر حاکم شدن فضای ترس و خودسانسوری در رسانه‌های آلمانی را فاش کردند.
به گفته فابیان گلدمن، روزنامه‌نگار و منتقد رسانه‌ای آلمانی، آزادی بیان در آلمان با کمپین‌های بدنام کردن موثر علیه کسانی که رژیم صهیونیستی را محکوم می‌کنند، خدشه‌دار شده است.
او گفت: «اگر برای رسانه کار می‌کنید، مکررا مورد حمله قرار می‌گیرید.»
کای حافظ، استاد رسانه‌های بین المللی و تحقیقات ارتباطی تطبیقی در دانشگاه ارفورت، گفت که اصل زدایی از مناقشه اسرائیل و فلسطین در رسانه‌های غربی امری عادی است اما به ویژه در آلمان آشکار است. ما تمایل داریم که اسرائیلی‌ها را فقط قربانی ببینیم، نه اینکه روشن کنیم که آنها هم اشغال‌گر هستند. آنها چیزی را که من آن را تروریسم دولتی می نامم از بسیاری جهات اعمال می‌کنند.
او گفت که اسلام هراسی و عرب هراسی در رسانه های غربی همگی با نوعی از انسانیت زدایی ترکیب می‌شوند. بدیهی است که قربانیان عرب به اندازه انواع دیگر قربانیان در این‌جا مهم نیستند.
مطالب پیشنهادی
