

به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، امــام جـــعــفربنمحــمدبنعــلی بنالحسینبنعلیبنابیطالب(ع) که کنیه ایشان اباعبدا... است، امام ششم در نظر شیعه امامیه است. تاریخ ولادت امام(ع) سال 83 هجری در مدینه و وفات ایشان در شوال سال 148 هجری و مدفن آن حضرت در بقیع در کنار پدر و جد بزرگوار و عم بزرگش امام حسن(ع) است. مادر آن حضرت امفروه، دختر قاسمبنمحمد و لقب آن بزرگوار صادق بود زیرا «هرگز جز سخن درست نفرمود». رسولا...(ص) درباره او خبر داد که «کلمه حق و پیک صدق است». منصور عباسی همیشه او را با لقب صادق مینامید، اگرچه او را فاضل، صابر و طاهر نیز میخواندند.
امام صادق(ع) حدود 12 سال در کنار جدش امام سجاد(ع) و 19 سال بعد رحلت آن حضرت با پدرش امام محمدباقر(ع) بهسر میبرد و بعد از پدر بزرگوارش مدت 34 سال بر مسند امامت مسلمانان متکی بود. فقه شیعه امامیه که به فقه جعفری مشهور است، منسوب به حضرت صادق(ع) است زیرا قسمت عمده احکام فقه اسلامی طبق مذهب شیعه امامیه از آن حضرت است و آن اندازه که از آن حضرت نقل شده از هیچیک از ائمه(ع) نقل نشده است. اصحاب حدیث اسامی راویان ثقه را که از او روایت کردهاند به چهارهزار شخص بالغ دانستهاند و فقهای تراز اولی مانند ابوحنیفه و امام مالکبنانس و اوزاعی و محدثان بزرگی مانند سفیان نوری و شعبهبنحجاج و سلیمانبنمهران اعمش نیز در این برهه ظهور کردند. در همین دوره است که فقه اسلامی به معنی امروزی آن تولد یافته و رو به رشد نهاده است.
اهل سنت و جماعت در برتری علمی و روحانی حضرت صادق متفقند چنانکه ابوحنیفه گفته است: «هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و در خاطر هیچکس خطور نکرده که در فضل و علم و ورع و عبادت کسی به جعفربنمحمد(ع) مقدم باشد.» ابنحجر عسقلانی میگوید جعفربنمحمد(ع) در سراسر جهان اسلام به علم و حکمت مشهور بود و مسلمانان علم را از وی آموخته و نقل کردند. ذهبی در (سیر اعلام النبلاء) میگوید هرگاه به جعفربنمحمد(ع) نگاه میکردی درمییافتی که او از نسل پیامبران است که در «جمره» ایستاده و میگفت «از من بپرسید، از من بپرسید» زیرا پس از من بهمانند حدیث من شما را حدیث نخواهد کرد. دوران امامت حضرت صادق(ع) یکی از ادوار پرآشوب تاریخ اسلام است. این دوره که از سال 114 هجری تا سال 148 (سال وفات آن حضرت) طول کشیده است، شاهد ظهور و قتل زیدبنعلیبنالحسین، انتقال خلافت از بنیامیه به بنیعباس، کشتهشدن ابومسلم خراسانی، کشتهشدن عبدا...بنحسنبنحسن در زندان منصور، کشتهشدن فرزندان او محمدبنعبدا... ملقب به نفس زکیه و ابراهیمبنعبدا... معروف به قتیل خمری در سال (1451ق) و بنای شهر بغداد است. آن حضرت در این حوادث مهم سیاسی مورد توجه بسیاری از مسلمانان بود و حتی مردم او را از سفاح و منصور بر خلافت شایستهتر ومناسبتر میدانستند.
منصور دوانیقی که تاب عزت و ارزش و عظمت امام(ع) را نداشت در 25 شوال سال 148 هجری دستور داد امام(ع) را مسموم و شهید کردند. مدت امامت آن بزرگوار 34 سال بوده است. شهادت رئیس مذهب شیعه، شیخالائمه، امام جعفرصادق(ع) را بر همه ارادتمندان حضرتش تسلیت عرض کرده، امید است که پیرو راه آن امام همام باشیم.
