

اکنون که چند هفته از انتخابات ریاستجمهوری ایالات متحده گذشته، زمان مناسبی است تا در مورد سیستم هایی که برای رأیگیری در سراسر کشور استفاده میشود تأمل کنیم، بهگونهای که هرگونه تردید احتمالی در مورد یکپارچگی انتخابات در آینده به حداقل برسد، چه این تردید از جناح راست باشد و چه از جناح چپ.
بر اساس نظرسنجی گالوپ، درصد آمریکاییهایی که میگویند «اصلاً اطمینانی» به دقت در اخذ و شمارش آرا در انتخابات ریاستجمهوری ندارند، از 6 درصد در سال 2004 به 19 درصد در حال حاضر افزایش یافته است. این افزایش عمدتاً به دلیل کاهش 16 درصدی اعتماد جمهوریخواهان به انتخابات ریاستجمهوری از سال 2020 بوده، در حالی که اعتماد دموکراتها به این انتخابات همچنان بالا باقی مانده است، بهطوری که حدود 84 درصد از آنها احساس «خیلی/تاحدی اطمینان» دارند.
فعلاً دلایل این اختلاف بین احزاب را کنار بگذاریم. واقعیت این است که 19 درصد از رأیدهندگان آمریکایی به هیچوجه به شیوه برگزاری انتخابات ریاستجمهوری اعتماد ندارند، و این یک مشکل جدی است. چه صحبت از رأیدادن چندباره افراد با استفاده از برگههای رأی پستی باشد، چه دستگاههای انتخاباتی که در برابر حملات هکری آسیبپذیر هستند، چه رأیدادن افراد فوتشده یا تاکتیکهای سادهای مانند ارعاب رأیدهندگان، بدون توجه به تعلقات حزبی سیستم فعلی در معرض انواع روشهای سوءاستفاده قرار دارد.
در بخشهای دیگر جهان، مانند تایوان، رأیگیری در یک روز انجام میشود و با برگههای کاغذی که بلافاصله و در حضور عموم با دست شمارش میشوند. نتایج در عرض شش ساعت مشخص میشود. در مقابل، در ایالات متحده، عادی شده که ایالتهایی مانند جورجیا یا پنسیلوانیا چندین روز برای شمارش آرا زمان بگذارند. ما امیدواریم که انتخابات ما قاطع باشد تا بتوانیم به زندگی روزمرهمان بازگردیم، اما گاهی نتیجه به دهها هزار رأی در ایالتهای کلیدی تعیینکننده (مانند انتخابات 2020) وابسته است. اگر تایوان میتواند نتیجه انتخابات را در کمتر از یک روز مشخص کند، چرا ما نمیتوانیم؟
بلاکچین راهحل است
بسیاری از جمهوریخواهان خواهان بازگشت به برگههای رأی کاغذی، محدود کردن رأیگیری غیابی/پستی، و اعمال قانون شناسایی ملی برای رأیدهندگان در سراسر کشور هستند. دموکراتها عمدتاً با این رویکرد مخالفند. اما چه میشود اگر راهی برای بهبود یکپارچگی انتخابات وجود داشته باشد که کمتر موجب اختلاف شود، مانند استفاده از بلاکچین؟ چنین سیستمی در عمل چگونه خواهد بود؟
اگر یک قرارداد رأیگیری روی بلاکچین اجرا شود، اعتبار تراکنشهایی که در آن قرارداد انجام میشود، ابتدا باید توسط همه کسانی که در اعتبارسنجی بلاکچین مشارکت دارند تأیید شود. این روند فقط شامل گروهی از مسئولان رأیگیری و ناظران انتخابات نخواهد بود، بلکه باید توسط تمام اعتبارسنجها انجام شود.
این سیستم چه قابلیتهایی خواهد داشت؟ به طور نظری، با یک سیستم رأیگیری مبتنی بر بلاکچین قابل تأیید، میتوان سیستمی طراحی کرد که افراد بتوانند از راه دور با استفاده از دستگاههای تلفن همراه یا کامپیوتر شخصی رأی بدهند. در ایالتهایی که شناسایی رأیدهندگان الزامی است، میتوان نوعی «اثبات هویت» ایجاد کرد که رأیدهنده را به هویت خود پیوند دهد. این هویت میتواند از طریق ابزارهایی مانند اسکن بیومتریک چشم شبیه به فناوری Worldcoin تأیید شود. در ایالتهایی که قانون شناسایی رأیدهندگان وجود ندارد، این اثبات هویت همچنان ثابت میکند که شما همان کسی هستید که ادعا میکنید، و در لحظه رأیدادن واقعاً پشت کامپیوتر خود حضور دارید.
با ایجاد این سازوکارها، افراد میتوانند وارد سیستم شده و رأی بدهند، و به دلیل اینکه رأی به هویت مشخصی گره خورده است، هر فرد تنها یکبار قادر به رأی دادن خواهد بود. به این ترتیب، هر کسی میتواند در آسایش و امنیت خانه خود رأی دهد، بدون نگرانی از مواجهه با ارعاب احتمالی در مراکز رأیگیری. از سوی دیگر، با استفاده از «اثباتهای دانش صفر» - فناوری تایید یک ادعا بدون افشای اطلاعاتی پیرامون آن -، میتوان اطمینان حاصل کرد که فردی رأی داده است بدون آنکه مشخص شود به چه کسی یا چه موضوعی رأی داده است. رمزنگاری دانش صفر امکان اثبات یک واقعیت را فراهم میکند، بدون افشای دادههای زیربنایی. این فناوری میتواند یکی از عناصر کلیدی برای توسعه یک سیستم انتخابات مبتنی بر بلاکچین و کاملاً امن باشد.
با چنین سیستمی، احتمال تقلب به حداقل خواهد رسید، زیرا تمام رأیگیریهای غیابی و پستی بهصورت الکترونیکی و مرتبط با افراد واقعی انجام میشود. همچنین، رأیگیری بسیار آسانتر خواهد شد، که میتواند تأثیر چشمگیری بر افزایش میزان مشارکت داشته باشد. دیگر نیازی به ایستادن در صف و صرف ساعتها از روز کاری نخواهد بود.
علاوه بر این، شهروندان آمریکایی که در کشورهای دیگر زندگی میکنند و معمولاً باید بهصورت غیابی رأی دهند، میتوانند بهسادگی وارد اپلیکیشن شده و از راه دور رأی خود را ثبت کنند.
دموکراتها معمولاً با قانون شناسایی رأیدهندگان مخالفت میکنند، اما یک سیستم مبتنی بر بلاکچین مانند این، از بسیاری جهات دموکراتیکتر و دسترسپذیرتر است، بهویژه برای رأیدهندگانی که بهدلیل شرایط خاص نمیتوانند حضوری رأی دهند. بهعنوان مثال، والدینی که فرزندان کوچک دارند و خودرو ندارند، یا کسانی که به دلیل محدودیتهای جغرافیایی و عدم دسترسی به حملونقل عمومی نمیتوانند به مراکز رأیگیری بروند.
امسال، دپارتمان وسایل نقلیه موتوری کالیفرنیا، 42 میلیون عنوان مالکیت خودرو را دیجیتالی و روی بلاکچین ثبت کرد، که امکان انتقال این عناوین را در عرض چند دقیقه فراهم کرد، در حالی که قبلاً این فرایند هفتهها طول میکشید. اکنون مالکان خودرو میتوانند با استفاده از یک اپلیکیشن موبایل و مدارک تأییدشده مشابه کیفپولهای رمزنگاری، مالکیت خود را بهصورت دیجیتالی مدیریت کنند. اگر میتوانیم به فناوری بلاکچین برای مدیریت سوابق مالکیت خودرو اعتماد کنیم، چرا نتوانیم برای رأیهای خود اعتماد کنیم؟
مسیر پیش رو
در آیندهای نزدیک که اثباتهای دانش صفر به فناوری رایج تبدیل میشوند و همه چیز بر بستر بلاکچین انجام میشود، منطقی است که انتظار داشته باشیم سیستمهای رأیگیری ما نیز به این روش مدرن شوند. حتی در نگاه اول، چنین سیستمی دموکراتیکتر خواهد بود و دسترسی به رأیدهندگان واجد شرایط را، صرف نظر از مکان فعلی، وضعیت سلامت، شرایط خانوادگی، تعهدات کاری یا فاصله از مراکز رأیگیری، فراهم میکند. نتیجه آن، افزایش چشمگیر میزان مشارکت خواهد بود.
انتخابات و سیستمهای رأیگیری میتوانند با استفاده از فناوری امروز بهطور چشمگیری بهبود یابند. ما میتوانیم این کار را به شیوهای برابر و غیرحزبی انجام دهیم. بیایید اقدام کنیم تا اعتماد بیشتری به انتخابات خود ایجاد کنیم؛ شهروندان شایسته چیزی کمتر از این نیستند.