پرسپولیس در چهارمین بازی خود در لیگ نخبگان هم نتوانست به پیروزی برسد تا شانس خود را برای صعود به مرحله بعد باز هم کاهش دهد. عجیب اینکه ‌خوان گاریدو پیش از این و همراه با العین نیز در لیگ قهرمانان آسیا در شش بازی نتوانسته بود بیشتر از دو امتیاز کسب کند و حالا با هدایت پرسپولیس در رقابت‌های آسیایی همچنان در حسرت برد مانده است. هر چند مرد اسپانیایی از اینکه خبرنگاری درمورد نتایج ضعیف او با العین در لیگ قهرمانان آسیا سوال کند و آن را به نتایج پرسپولیس در لیگ نخبگان ربط دهد، اصلا خوشش نمی‌آید.

در هر صورت گاریدو در 10 بازی نتوانسته بردی در رقابت‌های آسیایی کسب کند تا بتوان گفت در چنین مسابقاتی به‌نوعی طلسم شده است. قبل از بازی پرسپولیس و الغرافه به این نکته اشاره داشتیم که تساوی در این بازی به سود هیچ یک از دو تیم نخواهد بود و از این رو بازی در شرایطی پیش رفت که در دقایق زیادی از مسابقه هر یک از تیم‌ها شانس گلزنی داشتند و برای کسب سه امتیاز همه تلاش خود را کردند. با کمک چند آنالیزور به بررسی دلایل افت کیفی پرسپولیس در بازی‌های اخیرش و اینکه چرا در لیگ نخبگان زورش به حریفان خود نمی‌رسد، پرداختیم که در زیر آن‌ها را مرور می‌کنیم.

پرسپولیس در شروع رقابت‌های لیگ تیمی به‌مراتب دونده‌تر و شاداب‌تر به نظر می‌رسید و خیلی خوب حریفانش را تحت فشار قرار می‌داد. اتفاقی که در بازی با الاهلی و حتی السد هم رخ داد. اما در بازی با استقلال خوزستان و الغرافه شاگردان گاریدو نتوانستند آن‌طور که باید پرس کرده و حریفان خود را تحت فشار قرار دهند.

دلیل اصلی این مسئله فاصله نزدیک بازی‌های اخیر پرسپولیس بود درحالی‌که برای بازی با الاهلی و السد سرخپوشان بازی لیگ‌شان به تعویق انداخته و چند روز زودتر به کشور میزبان رفتند تا بتوانند با آمادگی بهتری به مصاف حریف خود بروند اما با فشرده شدن بازی‌ها طبیعی است که سرخپوشان آن برتری بدنی خود نسبت به رقبا را از دست بدهند. در چنین شرایطی گاریدو باید مراقب افت و خستگی بازیکنان همیشه ثابت تیمش از جمله میلاد محمدی، گئورگی گولسیانی، مرتضی پورعلی‌گنجی (به علت دوری از فرم ایدئال)، وحید امیری و... باشد.

در بازی با الغرافه محمدی خیلی کم در حملات شرکت داشت و امیری هم به دلیل خستگی نمی‌توانست آن تاثیری را که باید در حملات تیمش داشته باشد. پورعلی‌گنجی و گئورگی هم عقب بازی می‌کردند تا مبادا روی توپ‌های سرعتی جا بمانند. ناگفته نماند پرسپولیس در شرایط فعلی مجبور است بازی‌های باقی مانده خود را 5 روز یکبار و بعضا 4 روز یکبار انجام دهد و قدر مسلم نمی‌تواند حریفانش را آن‌طور که باید پرس کرده و از شرایط خوب بدنی خود سود ببرد بلکه باید در کارهای تاکتیکی بهتر از حریفانش بوده و قدر تک‌موقعیت‌هایش را هم بداند.

پرسپولیس هر بازی که اوستون اورونوف را داشته سعی کرده 80 درصد حملات و ضدحملات خود را از جناح چپ طرح ریزی کند. از این جهت که این بازیکن توانایی زیادی در حمل توپ و عبور از بازیکن مقابل دارد درحالی‌که دیگر وینگرهای این تیم از چنین توانایی برخوردار نیستند. در مواقعی هم که اورونوف به دلیل مصدومیت در ترکیب نبوده پرسپولیس خیلی سخت توانسته از کناره‌ها موقعیت گل برای خود ایجاد کند و بیشتر روی ضربات ایستگاهی به گل رسیده است. از شانس بد گاریدو، ایوب العملود هم چند بازی اخیر پرسپولیس را به‌خاطر مصدومیت از دست داده؛ چرا که حداقل اگر او در ترکیب باشد با فرارها و ارسال‌های خوبش از جناح راست توازن را در حملات تیمش از جناحین برقرار می‌کند. 

سرمربی پرسپولیس در روزهایی که تیمش بازنده میدان بوده یا نتیجه‌ای بهتر از تساوی کسب نکرده است، همواره صحبت‌های تکراری داشته است. تاکید او این بوده که تیمش بر بازی تسلط داشته، بازیکنانی عالی کار کردند، موقعیت‌های زیادی را از دست دادند و در آخر اینکه رقابت همچنان ادامه دارد. البته نمی‌توان گفت حرف‌های او غیرمنطقی است اما شاید بهتر باشد که او تغییراتی در تفکرات خود ایجاد کرده و تیمش را بهتر ارنج کند یا استفاده بهتری از ابزارهای خود داشته باشد.

پرسپولیس یکی از بهترین و شاید پرمهره‌ترین تیم ایران است و انتظار می‌رود در لیگ نخبگان نماینده بهتری برای فوتبال کشورمان باشد. نباید به هواداران این تیم تلقین شود که دیگر هیچ تیم ایرانی نمی‌تواند در رقابت‌های آسیایی مدعی باشد. اینکه تیم‌های عربستانی از لحاظ امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری شرایط بهتری از تیم‌های ایرانی دارند دور از واقعیت نیست اما هنوز آنقدر توان داریم که از پس تیم‌های قطری، اماراتی و اردنی برآییم. 

متن کامل گزارش حمیدرضا اسکندری، خبرنگار گروه ورزش را در روزنامه فرهیختگان بخوانید