وقتی پای خبر توقف یک سریال به فضای رسانه‌ باز می‌شود، ذهن مخاطب به سمت توقیف یا لغو مجوز آن توسط نهادهای های ناظر می‌رود اما نکته‌ای توجه را جلب می‌کند؛ نیمی از سریال‌های نمایش خانگی  که در چند قسمت متوقف شده‌اند و یا فصل جدیدشان به پخش نرسیده، دلایلی به جز توقیف و ممیزی داشته‌اند.

در میان ۱۲ اثری که ادامه خود را ندیدند، شش اثر به دلیل اختلافات درونی ادامه پیدا نکردند؛ آثاری همچون ابله، گیسو، آمستردام، میدان سرخ، رقص روی شیشه وعشق تعطیل نیست از این دست آثار هستند که یا دچار اختلاف میان پلتفرم یا سرمایه‌گذار و گروه سازنده شدند و یا درون گروه سازنده مشکلاتی پدید آمده و جلوی تولید اثر را گرفته. مثال بارز این اتفاق سریال میدان سرخ است، اثری که در ابتدا با ابراهیم ابراهیمیان پیش رفت، سپس بهرام بهرامیان کارگردان اثر شد و در آخر صاحبان اثر کار را به نام آشنایی چون کمال تبریزی سپردند. البته تبریزی هم نتوانست این اثر را به فصل دوم برساند و به رغم اخباری که می‌گفت فصل دوم میدان سرخ در حال تصویربرداری است ، عملا دو سالی می‌شود که خبری از این سریال پربازیگر در دسترس نیست. با این اثر می‌توان تبریزی را در کنار سیرورس مقدم در میان رکورداران ناقص ماندن آثار در نمایش خانگی دانست.

با این حال نمی‌توان ممیزی را به عنوان تنها دلیل توقف و یا سرهم بندی شدن اجباری آثار نمایش خانگی دانست. خواب‌زده‌ها، قهوه تلخ و کلیله و دمنه هنوز دلیل مشخصی را به مخاطبان برای ادامه پخش ارائه ندادند. از طرفی سازندگان سریال قبله عالم فشار ممیزی‌ها را دلیل هفت قسمتی شدن این اثر دانستند.

در اکثر کشورهای جهان دلیل اصلی توقف یک سریال را اقبال یا عدم اقبال مخاطبان شکل می‌دهد اما وضعیت فعلی نمایش خانگی نشان از آن دارد که درگیری‌های درونی سازندگان و تولیدکنندگان نمایش خانگی اهمیت بیشتری از نگاه مخاطبان و اقبال و نظرشان به آثار این بستر نوظهور تولید محتوا دارد.