پرونده مارک ویلموتس، سرمربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران بالاخره با پرداخت 4 میلیون و 700 هزار یورو به او بسته شد اما در این میان پرسش اصلی این است که چرا به‌جای 3 میلیون و 300 هزار یورو پولی که دادگاه CAS تعیین کرده بود 1.4 میلیون یورو سود و غرامت به این مربی بلژیکی پرداخت شده است؟

خبر تسویه‌حساب با ویلموتس چند روز قبل به نقل از علی تارقلی‌‌زاده، مسئول دپارتمان بین‌الملل فدراسیون فوتبال در رسانه‌ها منتشر و اعلام شد پرونده در تاریخ اول آبان 1403 در فدراسیون جهانی بسته شده است. منتها این اظهارنظر باعث به وجود آمدن چند ابهام شد. سال گذشته در «فرهیختگان» دو گزارش مهم درباره مالیات قرارداد ویلموتس (تا آبان سال قبل حدود 20 میلیارد تومان با جرائم) و همچنین شکایت دوباره این مربی به دادگاهی در سوئیس و بلوکه شدن پول پرداختی از سوی فیفا به‌حساب این مربی منتشر شد. در آن مقطع مسئول دپارتمان بین‌الملل در مصاحبه‌ای تأکید کرد پول ویلموتس از سوی فیفا پرداخت شده و روی این مسئله تأکید شد فدراسیون هیچ سود ماهانه‌ای به مربی بلژیکی پرداخت نخواهد کرد.

ویلموتس در شکایت اولیه خود در فیفا فدراسیون ایران را به پرداخت 6.3 یورو غرامت محکوم کرد و بعد این رأی در دادگاه CAS  شکسته و عدد باقی‌مانده برای پرداخت به ویلموتس سه میلیون و ۳۲۵ هزار یورو رسید. پس حالا باید مشخص شود چرا به‌جای 3.3 این مبلغ، 4.7 میلیون یورو پرداخت شده است؟

کل قرارداد 3.5 ساله ویلموتس با فدراسیون ۷ میلیون و ۸۷۵ هزار یورو بود. او برای 6 ماه فعالیت در تیم ملی (تعداد روزهایی که در ایران بود به 60 روز هم نرسید) ابتدا دو میلیون یورو (با قرض فدراسیون از شستا) گرفت. حالا هم به 4.7 میلیون یورو دیگر رسیده تا در جمع دریافتی‌اش به 6.7 میلیون یورو رسیده باشد. دستیاران ویلموتس هم از فیفا علیه فدراسیون حکم محکومیت حدود 1.4 میلیون یورویی گرفته بودند. در این میان ساختمان فدراسیون هم به شرکت شستا رسید و هنوز تکلیف پرونده مالیاتی 20 میلیارد تومانی هم روشن نشده است.

پرونده ویلموتس به‌خوبی مشخص می‌کند چرا شرایط فوتبال ما این‌گونه است و نباید از بابت مشکلات متعددی متعجب شد که در این رشته وجود دارد. وقتی یک سرمربی با زرنگی می‌تواند چنین پول هنگفتی را از فوتبال ایران بگیرد، انتظار اینکه در مسائل دیگر مانند بحث دلالی در فوتبال، چمن‌های نامناسب، ورود VAR به لیگ و چندین نمونه دیگر شرایط مطلوبی پیدا کنیم، چندان به واقعیت نزدیک نیست.