انجمن حمایت از فرشتگان زمینی به دنبال ارتقای ورزش کودکان استثنایی و معلول استبیتردید فعالیتهای بدنی مستمر و مناسب معلولان بر میزان برخورداری آنان از سلامتی و کاهش عوارض ثانویه معلولیت تاثیر محسوسی دارد. معلولان ضایعه نخاعی هم میتوانند همانند سایرین از فواید فعالیتهای جسمانی نظیر ورزش و بازیهای مناسب یا تمرینات بدنی بهرهمند شوند.
ورزش معلولان به جایگاه اجتماعی آنها کمک میکند
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، در دنیای امروز با شمار رو بهفزون معلولان و گسترش انواع رشتههای ورزشی و نیاز حیاتی معلولان به تحرک و فعالیت بیشتر جسمانی، لزوم ابداع و بهکارگیری روشها و شیوههای جدید و آسانتر که خاص معلولان است، بیش از پیش احساس میشود. سالهاست که این باور و ذهنیت نادرست معلولان نخاعی که محدودیتهای حرکتی مانع فعالیتهای جسمانی و تمرینات بدنی آنان میشود یا ورزش تاثیری بر جسم و روح ندارد، به کنار نهاده شده است.
بیتردید فعالیتهای بدنی مستمر و مناسب معلولان بر میزان برخورداری آنان از سلامتی و کاهش عوارض ثانویه معلولیت تاثیر محسوسی دارد. معلولان ضایعه نخاعی هم میتوانند همانند سایرین از فواید فعالیتهای جسمانی نظیر ورزش و بازیهای مناسب یا تمرینات بدنی بهرهمند شوند.
اما در این بین که نهادهای دولتی کمتر از سایر گروهها به ورزش معلولان اهمیت میدهند، گروهی خود را وقف این دسته از افراد جامعه کردهاند و تمام هم و غم خود را برای بهبود وضعیت روحی و جسمیشان به کار گرفتهاند.
در همین راستا با مصطفی حیدری، مدیر انجمن حمایت از فرشتگان زمینی به گفتوگو پرداختهایم که در ادامه آن را میخوانید:
چه چیزی باعث شد سراغ کودکان معلول و ورزش آنها بروید؟
من معلم بچههای استثنایی هستم و نزدیک به هفت سال است که در مدرسه استثنایی کار میکنم. فعالیت اصلی انجمن را از تابستان 96 شروع کردیم.
به اتفاق یکی از همکاران که او هم مربی ورزش بچههای استثنایی است، تعدادی از آنان را برای مسابقات کشوری به مشهد بردیم. بعد از پایان مسابقه، با همکارم به این نتیجه رسیدیم که میتوانیم ورزش این بچهها را گسترش دهیم، البته با توجه به محدودیتی که برای آنها وجود دارد، زیاد نمیتوانستیم اجازه دهیم در زمین ورزش، در کنار بچههای دیگر بازی کنند.
چه محدودیتهایی؟
اگر این بچهها بخواهند در باشگاه معمولی ثبتنام کنند، از یک طرف کمتر مربیای پیدا میشود که با آنها کار کند یا مسئولیتشان را برعهده بگیرد. از طرف دیگر هم اگر بخواهیم تخصصیتر نگاه کنیم، آنها در بین بچههای دیگر از نظر فعالیت بدنی از سطح پایینتری برخوردارند. این مساله باعث میشود نسبت به بچههای دیگر عقبتر بمانند و ممکن است از نظر روحی صدمه ببینند، بنابراین بهتر است این بچهها در بین همنوعان خودشان ورزش کنند تا بتوانند تواناییهایشان را نشان دهند. همین دلیل باعث شد در این زمینه فعالیت داشته باشیم. ما زیر نظر هیات جانبازان و معلولان، انجمنی را تشکیل دادیم تا بتوانیم از این طریق فعالیتهای خود را در این خصوص آغاز کنیم.
کمی انجمن را معرفی کنید.
بعد از تابستان یک گروه بین بچهها در یکی از پیامرسانها تشکیل دادیم. روزبهروز تعداد این گروه بیشتر شد. افرادی که دوست داشتند در این زمینه فعالیت کنند به ما اضافه شدند و ما فعالیتمان را شروع کردیم تا به اینجا رسیدیم.
در حال حاضر هم یکسری کلاسهای دوچرخهسواری و تمرینهای ورزشی متفاوت بین پسران و دختران داریم و هر روز در حال گسترش فعالیتهای ورزشی هستیم.
کمبود تجهیزات و زمین بازی را چطور جبران کردهاید؟
نخست فعالیتهای ورزشی کودکان معلول را با هیات جانبازان و معلولان شروع کردیم. سپس انجمن ID (حمایت از فرشتگان زمینی) را تشکیل دادیم که زیر نظر هیات جانباران و معلولان استان مرکزی فعالیت میکند و مراحل رسمی آن به صورت مستند وجود دارد. بیشتر از طریق این انجمن و اداره آموزش و پرورش حمایت میشدیم. آنان تا جایی که توانستند از ما پشتیبانی کردند، ولی ما نیاز داریم حمایت بیشتری از ما شود. به دلیل اینکه ورزش این بچهها به صورت تخصصی است. بنابراین باید مربیان متخصص و زمین و شرایط تخصصیتری را در اختیار قرار دهند تا بتوانیم در سطح بالایی با این فرشتگان تمرین کنیم.
ورزش این دسته از افراد، نیازمند تجهیزات خاصی است؟
در ابتدای راه تجهیزات خاص نیاز نیست، اما به مربیان متخصصی نیاز داریم که بتوانند با این افراد کار کنند. بهطور مثال، احتیاج به مربیانی داریم که بچهها را از لحاظ فیزیکی شناسایی کرده و از نظر جسمی غربالگری انجام دهند، چون بچههای استثنایی غالبا دچار مشکلات و محدودیتهای فیزیکی هم هستند. همچنین برخی از آنها بیماریهای خاصی ازجمله تشنج، بیماری قلبی، صرع و... دارند که باید مربیان از آنها آگاهی داشته باشند.
همچنین باید فضاهای ورزشیای در اختیار داشته باشیم که بتوانیم بچهها را بر اساس تواناییهای جسمانی و رشتههایی که قابلیت انجام آن را دارند، از یکدیگر جدا کنیم تا با توجه به تواناییهایشان با آنها کار شود. بهطور مثال، ما دو ورزش به اسم ورزش «بوچیا» و «گویرانی» داریم که وسایل خاصی میخواهد.
ورزش «گویرانی» یکسری توپ دارد مثل توپ بیلیارد، اما کمی بزرگتر که آنها را نمیتوان از هر فروشگاه ورزشیای تهیه کرد. این ورزش برای کسانی که سندروم داون دارند، خیلی کاربرد دارد، چون این افراد از نظر فیزیکی و جسمی و بیماریهای قلبی- عروقی نمیتوانند ورزشهای سنگین کنند، بنابراین این ورزش برای آنها خیلی مفید است.
ورزش «بوچیا» هم یکسری توپهای خاص مانند توپ بیلیارد با نرمی و فشردگی مخصوص به خود دارد. این ورزش برای بچههایی با مشکلات یا اختلالات حرکتی یا افراد ویلچرنشین کاربرد زیادی دارد. کسانی که با دستشان میتوانند این توپ را پرتاب کنند، این ورزش را انجام میدهند. اما برای آنهایی که قادر به این کار نیستند یا روی ویلچر مینشینند، یکسری ناودانها و سرسرههای خاصی هست که میتوان جلوی آنها گذاشت تا بچهها با توان و شدت خاصی توپها را به سمت ناودان پرتاب کنند. بهطور کلی این امکانات در همه باشگاههای ورزشی دیده نمیشود ولی آنها را باید در اختیار معلولان قرار داد.
این بچهها قابلیت آن را دارند که به صورت جدیتر با آنها کار شود. بهطور مثال در تیمهای مختلف معلولان در سطح کشوری فعالیت کنند؟
بله، تعدادی از این کودکان که در مسابقات شرکت کرده بودند، مقامهای کشوری و جهانی دارند. در انجمن ID تعداد بچههای ناشنوا و کمبینا گستردگی فراوانی دارد. اما گروه ما بیشتر برای بچههای استثنایی است. یکی از بچهها که در گروهمان به مسابقه دوچرخهسواری کشوری اعزام شد، توانست مقام اول را کسب کند. ما میتوانیم با حمایت بیشتر از طرف ارگانهای دیگر و تمرینهای منظم و به موقع باعث پیشرفت آنها شویم.
چه تقاضایی از مسئولان دارید؟
تاکنون چه از نظر اختصاص دادن زمین ورزشی و سالن و چه از نظر امکانات به ما خیلی کمک کردهاند تا در هر زمینهای بتوانیم پیشرفت کنیم، ولی توقع داریم حمایتها بیشتری از ما شود تا بتوانیم هم بچهها را از ردههای سنی مختلف جذب کنیم و هم آنها را براساس ورزشهای مختلف طبقهبندی کنیم. بهطور مثال اگر بتوانیم برنامهها و فعالیتهای ورزشیمان را منسجمتر کنیم، میتوانیم تعداد بیشتری را جذب کرده و منسجمتر عمل کنیم.
مطالب پیشنهادی
.gif?v=0)
