جدال حساس صدرنشینان گروه A مرحله سوم انتخابی جام‌جهانی 2026 در منطقه آسیا همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد بسیار سخت، درگیرانه و فیزیکی دنبال شد و درنهایت دو تیم ملی ایران و ازبکستان بدون اینکه موفق شوند دروازه یکدیگر را باز کنند امتیازات مسابقه را تقسیم کردند تا به لطف این نتیجه، میزبان همچنان در صدر جدول بماند و شاگردان امیر قلعه‌نویی با امتیاز برابر با آنها و به‌دلیل تفاضل گل کمتر در رده دوم جدول این گروه قرار گیرند. ملی‌پوشان ظهر امروز از تاشکند راهی دبی می‌شوند تا خود را برای دیدار برابر قطر آماده کنند. در ادامه این گزارش به بررسی حواشی این دیدار می‌پردازیم و نگاهی به اتفاقات و روندی خواهیم داشت که درنهایت به این نتیجه ختم شد. 

میزبانی خوب ازبک‌ها
ورزشگاه بنیادکار تاشکند میزبان این مسابقه حساس بود. چمن خوب و یکدست شاید مهم‌ترین شاخصه این ورزشگاه برای تیم ما بود؛ چراکه در ماه‌های اخیر اکثر ورزشگاه‌های ما با مشکل چمن روبه‌رو شده‌اند و در چنین شرایطی بازی کردن در این زمین که کیفیت خوبی داشت می‌توانست مزیتی مهم برای تیم ما باشد تا بتواند بازی روان‌تری ارائه دهد. البته در مجموعه ورزشی بنیادکار این تنها زمین آماده و مطلوب ازبک‌ها نبود؛ چراکه درکنار زمین اصلی 6 زمین تمرینی باکیفیت مناسب وجود داشت که تیم‌های پایه و سایر تیم‌های این کشور می‌توانند از آنها استفاده کنند و همین موضوع نشان می‌دهد که ازبک‌ها حداقل در زیرساخت‌ها و امکانات درحال پیشی‌گرفتن از مایند و بی‌دلیل نیست که تیم ملی آنها به‌تدریج درحال تبدیل ‌شدن به یکی از قدرت‌های فوتبال آسیاست.
ورزشگاه بنیادکار در مرکز شهر پرترافیک تاشکند قرار دارد اما درحالی‌که از چند ساعت قبل از شروع مسابقه برخی مسیرهای منتهی به ورزشگاه بسته شده بود مشکل ترافیکی چندانی برای رسیدن به ورزشگاه وجود نداشت. با وجود اینکه بازی قرار بود ساعت 19 به‌وقت محلی برگزار شود هواداران ازبک از حدود 90 دقیقه قبل از شروع مسابقه به‌تدریج وارد ورزشگاه شدند و درنهایت درحالی‌که دقایقی از شروع مسابقه گذشته بود ظرفیت ورزشگاه بالاخره تکمیل شد و طبق اعلام مسئولان برگزاری این دیدار ۳۳۸۲۹ نفر در ورزشگاه از نزدیک این بازی را تماشا کردند. هواداران ازبک از همان ابتدا تیم خود را یکصدا تشویق می‌کردند و جو کاملا به سود این تیم بود. درحالی‌که حدود 200 تماشاگر ایرانی هم درکنار لیدرهای ایرانی تیم ما را تشویق می‌کردند اما ازبک‌ها با سروصدای زیاد تلاش داشتند تا تیم خود را برای رسیدن به موفقیت تهییج کنند. 

جابه‌جایی‌ها در سمت راست
بازی در نیمه نخست کم‌افت‌وخیز دنبال شد و شاخصه مهم این نیمه جنگ‌های میانه میدان و نبردهای تن‌به‌تن بود. هر دو تیم به‌دنبال این بودند که اجازه بازیسازی به حریف ندهند و نبردهای یک در مقابل یک را به سود تیم خود کنند. درنهایت دو تیم با تساوی بدون‌گل راهی رختکن شدند اما یکی از مهم‌ترین اتفاقات بازی در اوایل نیمه دوم رخ داد. جایی که تکل ناشیانه و آماتورگونه صالح حردانی روی پای شومورودوف، مهاجم حریف باعث شد از زمین مسابقه اخراج شود، درحالی‌که این خطا اصلا ضروری نبود و حرکت ازبک‌ها روی دروازه ایران نمی‌توانست خیلی جدی باشد.
نکته عجیب ماجرا این بود که داور استرالیایی این مسابقه در ابتدا حتی اعلام خطا نکرد اما پس از بازبینی صحنه توسط VAR، حردانی را با کارت قرمز جریمه کرد. روند مسابقه از همان دقیقه 57 تغییر کرد و ازبک‌ها برای دقایقی بر بازی مسلط شدند و حملات خطرناکی را روی دروازه ما داشتند که به نتیجه نرسید. با بیرون رفتن حردانی این انتظار وجود داشت که کادر فنی تیم ملی یک مدافع راست را راهی زمین کند یا مثلا آوردن یک مدافع میانی، شجاع خلیل‌زاده را که سابقه بازی در پست دفاع راست را دارد به این منطقه ببرد اما راهکار قلعه‌نویی برای پوشش این منطقه استفاده از سامان قدوس بود که پیش‌تر در تیم باشگاهی خود هم در این پست چند باری به میدان رفته بود.
با کارت زردی که قدوس دقایقی بعد گرفت فرستادن امید نورافکن به زمین ایده بعدی کادر فنی بود، به‌خصوص که اوستون اورونوف، ستاره ازبک‌ها هم که در این بازی به دلیل مصدومیت نیمکت‌نشین شده بود در حال ورود به زمین بود. با ورود نورافکن، میلاد محمدی از سمت چپ خط دفاعی به سمت راست منتقل شد تا به‌جای استفاده از یک دفاع راست کلاسیک، چپ پای این فصل پرسپولیس در این پست به میدان برود اما از آریا یوسفی که قرار بود مدافع راست ذخیره تیم ایران باشد استفاده نشود. تیم ما در 20 دقیقه پایانی نمایش بهتری داشت، حتی چند موقعیت خوب روی دروازه حریف ایجاد کرد که ثمری نداشت.
داور در وقت‌های تلف‌شده بازی برخورد توپ به دست مدافع ازبک را پنالتی تشخیص داد اما پس از بررسی VAR این تصمیم رد شد تا بهترین شانس ایران برای برتری در تاشکند ازدست‌ برود و به یک امتیاز این دیدار رضایت دهد. 

سورپرایز ترکیب
ترکیب اولیه ایران یک سورپرایز مهم داشت. غیبت حسین کنعانی به‌دلیل مصدومیت باعث شد علی نعمتی در نخستین بازی ملی خود به میدان برود و به نفراتی چون دانشگر و حزباوی ترجیح داده شود. درحالی‌که او در بازی سختی به ترکیب اصلی رسید اما نمایش خوبی داشت، حتی از خلیل‌زاده که در برخی صحنه‌ها اشتباهاتی داشت عملکرد بهتری اراده کرد.
تغییر دیگر در ترکیب تیم ما بازگشت محمد محبی به ترکیب اصلی بود که او هم پس از اینکه خیلی خوب کار نکرد در دقیقه 55 جای خود را به قایدی داد. علیرضا جهانبخش و سردار آزمون هم که با توجه به تجربه بالایشان، انتظار زیادی از آنها می‌رفت نتوانستند نمایش خوبی در زمین داشته باشند و مصاحبه‌های قبل و بعد از بازی آنها نشان داد بیش از اینکه تمرکز لازم را برای بازی داشته باشند، درگیر کری‌خوانی و جنگ لفظی با ازبک‌هایند و آمادگی ذهنی لازم برای این مسابقه را ندارند. 
تیم ما برای روز سه‌شنبه مصاف حساس با قطر را پیش رو دارد و باید دید کادر فنی با توجه به غیبت حردانی و قدوس در این مسابقه که هر دو محرومند چه راهکاری برای رویارویی برابر قهرمان آسیا خواهد داشت که البته در دیدارهای اخیر خود عملکرد چندان درخشانی نداشته و از 3 بازی قبلی خود تنها 4 امتیاز گرفته است. شاید مهم‌ترین نگرانی هواداران تیم ایران عملکرد نه‌چندان خوب تیم در فاز تهاجمی باشد که با وجود حضور ستاره‌هایی چون آزمون و طارمی بدترین خط حمله گروه به تیم ایران تعلق دارد و این می‌تواند زنگ خطری برای تیم ما باشد. درحالی‌که در کارهای دفاعی با سه کلین‌شیت پیاپی تیم ما نمره قبولی گرفته است.