

استفاده از آبشیرینکنها بهترین راهکار برای استان خوزستان است
لعبت تقوی، عضو هیاتعلمی دانشکده منابع و محیطزیست دانشگاه علوم و تحقیقات و عضو هیاتمدیره انجمن متخصصان محیطزیست ایران در اینباره به «فرهیختگان» میگوید: «کشورهایی چون بحرین، قطر و... نیز دسترسی به آب شیرین ندارند و به همین دلیل آب شور را به آب شیرین تبدیل کرده و مصرف میکنند. از این رو مسئولان باید در سطح استان خوزستان از این راهکار استفاده کرده و از سیستمهای آبشیرینکن بهره بگیرند.»
او به مشکلات منابع آبی در کشور اشاره میکند و ادامه میدهد: «امروزه رشد جمعیت و کاهش نزولات جوی موجب کاهش سرانه آب در دسترس در کشورمان شده، بهگونهای که حجم بارشها در چند سال گذشته از حدود 400 میلیارد مترمکعب به ۳۰۰ میلیارد مترمکعب رسیده و این کمبود نیز بیشتر به خاطر تغییر اقلیم بوده است.»
در کنار کاهش بارندگی در کشور، سدسازی کشورهای همسایه بر حوزههای مرزی کشور از دیگر مشکلات کشور است؛ موضوعی که تقوی نیز آن را تایید میکند و میگوید: «این مساله باعث شده منابع آب ورودی به کشور کاهش یابد، در مقابل نیز با مدیریت نامناسب منابع آب بهویژه در بخش کشاورزی روبهرو بودیم که یکی از آنها عدم استفاده از شیوههای درست آبیاری زمینهای کشاورزی، برداشت بیرویه از آبهای زیررزمینی و عدم توجه به آبهای مجازی است.»
او اصلیترین راهکار برای نجات از وضعیت فعلی را مدیریت مصرف و تقاضا میداند و میافزاید: «این کار را نیز میتوان از طرق مختلف از قبیل بهره مندی از سازمانهای مردمنهاد، استفاده حداکثری از ظرفیت رسانهها بهویژه رسانه ملی و استفاده از پسابها بهویژه در بخش کشاورزی انجام داد. همچنین دانشگاهها نیز اساسیترین اقدامی که میتوانند انجام دهند، فرهنگسازی در حوزه مصرف آب است.»
جدا سازی آب برای مصرف شرب و غیر شرب
در ادامه سیدمهدی برقعی، استاد دانشکده شیمی و نفت دانشگاه صنعتی شریف عدم تشخیص دلایل شورشدگی آب خوزستان را اصلیترین مشکل این استان میداند و به «فرهیختگان» اینگونه میگوید: «در اخبار و رسانهها هیچ اشارهای نشده که آب منطقه خوزستان از کدام نقطه شور شده است؛ موضوعی که اصلیترین مولفه به شمار میرود و باید به آن توجه شود، چراکه در صورت تشخیص چرایی این مساله میتوان برای رفع آن اقدام کرد.»
او ادامه میدهد: «عدهای میگویند آب رودخانه کارون شور شده، در حالی که آب شرب مردم این خطه از رودخانه بهمنشیر تامین میشود که شوری ندارد، با این حال ممکن است آب سد گتوند شور شده باشد و به همین دلیل است که تاکید میکنم در ابتدا باید سرچشمه شوری آب مشخص و از همان جا جلوی این مشکل گرفته شود.»
استاد دانشگاه صنعتی شریف درباره تبدیل آب شور به آب شیرین معتقد است: «این کار هزینه بالایی را میطلبد . برای هر مترمکعب حدود هفت هزار تومان و در وضعیت فعلی اقتصاد کشور حدود 10 هزار تومان هزینه دارد و از سوی دیگر نیازمند تاسیسات فراوانی است که ساخت آنها دو سال زمان نیاز دارد.» برقعی راهکار فعلی استان خوزستان را جداسازی آب شرب و غیرشرب میداند و میگوید: «دولت باید آب برای مصرف شرب را از غیرشرب جدا کرده و آب شیرین را تنها برای مصرف شرب در اختیار مردم این خطه بگذارد تا بتوانند مشکل شوری آب را از سرچشمه آن حل کنند.»
از انتقال آب استان خوزستان جلوگیری شود
در ادامه اما علی برجی، دانشجوی دکتری رشته منابع آب دانشگاه شهید چمران نگاه متفاوتی به چرایی شور شدن آب این منطقه دارد و میگوید: «از آنجایی که آب از سرشاخههای آبی استان به استانهای همجوار منتقل میشود، ما شاهد هستیم که در پاییندست مشکلاتی ایجاد شده است و چون میزان آبی که باید حرکت کرده و در مسیر خود تا رسیدن به دریا تالابها و... را سیراب کندکم است، این اتفاق نمیافتد، املاح در کف رودخانه و مسیرها باقی میماند و باعث شوری همین میزان آب میشود.»
او راهکار رفع این مشکل را نیز جلوگیری از انتقال آب این استان میداند و میگوید: «قطعا انتقال آب با تانکر برای مردم این منطقه تنها یک مسکن است و یکی از راهحلهای اصلی این است که انتقال آب متوقف شود؛ چراکه با این کار آب در مسیرهای مختلف این استان جاری شده و نهتنها مشکل آب حل میشود، بلکه مشکل ریزگردها نیز برطرف خواهد شد.»
برجی افزود: «هر جا که در محیطزیست دخالت کردهایم، ضربه آن را نیز خوردهایم و یکی از آنها نیز همین مشکلات فعلی استان خوزستان است که با انتقال آب از این استان شروع شده است، درحالیکه مردم استان خوزستان برای شرب از آب کشاورزی استفاده میکنند.» برجی درباره کمک گرفتن مسئولان این استان از دانشگاهها برای حل مشکلات استان تصریح میکند: «مسئولان عنوان میکنند که با دانشگاه ارتباط دارند، اما این تنها یک ادعا است و در عمل هیچ اتفاقی رخ نداده است و از آنجایی که وظیفه دانشگاه تولید علم است، قطعا اگر علم تولیدی مورد استفاده قرار بگیرد، نتایج آن را خواهیم دید، در حالی که متاسفانه مسئولان در عمل به دانشگاه اهمیت نمیدهند.»
