به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، در بازی با پرتغال وقتی توپ به سمت دروازه بیرانوند می‌رفت، همه دفاع تیم بسیج می‌شدند تا این توپ‌ها خطری برای دروازه ایران نداشته باشد. گاهی سر جلو توپ می‌رفت و گاهی پاهایی برای نگه داشتن توپ‌ها زخمی می‌شدند. گاهی هم برای دفع توپ‌های خطرناک از چند سو برای دفع آن هجوم می‌بردند. اما در یک لحظه اتفاقی افتاد که باعث خشم بیرانوند و عزت‌اللهی شد و هر دو ثانیه‌هایی را با هم درگیر شدند. این درگیری البته نه درگیری فیزیکی بود و نه منجر به واقعه‌ای تاسف‌بار شد. هر دو در این صحنه حق داشتند و هر دو نیز مقصر بودند. مهم‌تر از همه اینکه هر دو نیز در آن لحظه یک هدف مشترک داشتند؛ همان رفع خطر از منطقه جریمه که در یک‌آن تصمیم گرفته می‌شد و در یک لحظه نیز باید اقدام می‌کردند.

توپ سانتر شده از جناح چپ ایران به داخل محوطه جریمه روی 6متر جلوی دروازه بیرانوند در حال عبور بود که همزمان علیرضا بیرانوند و سعید عزت‌اللهی در پی دفع آن بودند که منجر به جر‌و‌بحث چند ثانیه‌ای آن دو شد. بیرانوند برای دریافت و گرفتن توپ از دروازه بیرون آمد و عزت‌اللهی هم نمی‌توانست در آن لحظه و آن شرایط ریسک کند و در حال دفع توپ بود. در این لحظه توپ به‌صورت ناقص دفع شد و می‌توانست خطرساز هم باشد. از همین رو بیرانوند به‌عنوان دروازه‌بان که باید همیشه برای دریافت چنین توپ‌هایی فریاد بزند و اطمینان خط دفاعی را به خود جلب کند، به همین دلیل که عزت‌اللهی به فریاد و هشدار او توجهی نکرده است خشم خود را بروز داد و لحظاتی آن دو با هم درگیری زبانی داشتند که بلافاصله هم ختم به خیر شد و تا پایان بازی این دو بازیکن در کنار هم نتیجه‌ای را رقم زدند که تاریخی بود و در اذهان تمام ایرانیان و حتی دنیای فوتبال خواهد ماند. این درگیری را باید به فال نیک بگیریم؛ چراکه برآیند چنین درگیری‌ها، اختلاف‌سلیقه و نظرها منجر به صیقل خوردن آرا و تصمیماتی است که پایان خوشی دارد و منتج به رقم خوردن نتیجه‌ای مثل بازی ایران و پرتغال می‌شود. آن همان نکته‌ای است که طی آموزش‌ها و تمرینات زیاد کسب و در میدان عمل به اجرا در می‌آید. در‌واقع غیرت و تعصبی است که به‌خاطر یک هدف مشترک بروز داده می‌شود.