فرهیختگان آنلاین: تیم ملی فوتسال و فوتبال ایران شباهت‌های بسیاری به یکدیگر دارند. بخشی از آن خاطرات تلخی است که از حسرت و تیرک‌های دروازه داریم اما سهم مهمی از آن به شرایط کادرفنی ما برمی‌گردد.

ما در جام ملت‌ها برابر قطر روی شوت علیرضا جهانبخش می‌توانستیم به بازی برگردیم و امید را زندگی کنیم، اما نشد. چند روز قبل هم سجاد یوسف‌خواه در موقعیت علی جهان قرار گرفت و این‌بار هم تیرک دروازه مراکشی‌ها اجازه نداد تا روزهای خوبمان را بغل کنیم. اما این وجه تشابه فقط در حسرت شادی‌های بربادرفته نیست. به تیم فنی فوتسال ما هم به اندازه امیر قلعه‌نویی و دستیارانش نقد وارد است.

ترکیب کادرفنی ما در هر دو تیم وزن ندارد و در کنار سرمربی چهره شاخصی در مقام مشاوره دیده نمی‌شود. ضعف ساختار دفاعی ما تبدیل به بحران شده و به خلاقیت‌فردی بیش از تاکتیک‌تیمی پرداخته می‌شود. و از همه مهم‌تر در کنار این ضعف‌ها دستاورد مهمی هم دیده نمی‌شود. و البته مدیریت فدراسیون که نکته امیدوارکننده‌ای در آن وجود ندارد. ما باید کار کنیم. ایراداتمان را بپذیریم و اصلاح کنیم. اما با ایده فعلی شمسایی و قلعه‌نویی می‌توان به آینده امیدوار بود؟ قطعا نه.