علی راهداری، فرهیختگان آنلاین:کامران نجف‌زاده، مجری و خبرنگار باسابقه تلویزیون در واکنش به حادثه معدن طبس پُست سال‌ها قبل خود را بازنشر کرد، او در این یادداشت نوشته بود:

تصویربردارم می‌گفت همین یک کارمان مانده بود راست می‌گفت. رفته بودیم صد و پنجاه متر زیر زمین.

ما در دل یک معدن ذغال سنگ بودیم مسئول معدن مدام جو می‌داد.یعنی تا می آمدیم از کارگرها بپرسیم که اوضاعتان چطور است می‌گفت آقا بریم اینجا یک وقت ریزش می‌کنه! تقریبا هروقت کارگری زبان می‌گشود که از سر درون بگوید یک جا در تخیل رییس داشت ریزش می‌کرد و ما هم می‌گرخیدیم که نکند مدفون شویم و زود محل را ترک می‌کردیم.

کارگرهای معدن اگر انفجاری رخ ندهد، اگر سیگاری نباشند، اگر دچار خفگی نشوند و ده‌ها اما و اگر دیگر باز هم کمتر از پنجاه سال عمر می‌کنند. دلیلش هم ذرات ذغالند که وارد ریه هایشان می‌شود و زود می‌میرند.

یادم هست چند سال پیش در مستندی به نام معدن پابدانای، کرمان از هر آنکس که دستش می رسد خواستم لااقل یک لیوان شیر به این بچه ها بدهند حتی با وزیر کار وقت صحبت می کردیم و خبر نداشت همین یک لیوان شیر چقدر میتواند به سلامت جسمی و افزایش عمر و روحیه اینها کمک کند. تلفن را برداشت و دستور داد. امیدوارم مشکلشان حل شده باشد.

کارگرهای معدن، همانهایی که گاهی مدتها خورشید را نمی‌بینند و برای لقمه‌ای نان حلال چه ها می‌کشند و گاهی سختی کار هم در فیش حقوقشان نمی‌آید اما خیلی با معرفت‌تر از آنی هستند که گمانش را بری. راست می‌گویند که معدن "مرد" می‌سازد.

من با ارزش‌ترین هدیه دوران کاری‌ام را تا الان از همانها گرفتم. وقتی با دستهای سیاهشان یادگاری نوشتند. نوشتند ممنون به معدن ما آمدید. قابش کردم زدم روی دیوار اتاقم.