خودم هم نمی‌دونم چطوری اینجوری شد!
عطیه همتیقرار آقای رئیس‌جمهور با اهالی رسانه ساعت 15 است اما عکاسان از ساعت 8:30 و خبرنگاران از ساعت 11:30 باید در محل سالن اجلاس سران یا همان مرکز همایش‌های بین‌المللی حاضر شوند تا بعد از طی چند پروسه به دیدار رئیس‌جمهور بروند. دیداری که بعد از کش‌وقوس‌‌های فراوان و انتصاب‌های متعدد در بدنه اطلاع‌رسانی دولت که حواشی آن در محافل رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی سرریز شد، قرار است برگزار شود. گفته می‌شود بیش از 300 رسانه به این دیدار دعوت شده‌اند اما حالا اینکه قرار است به کدام‌شان نوبت برای پرسش از رئیس‌جمهور برسد، هنوز مشخص نیست.
دید و بازدید خبری پشت درهای سالن
سالن ورودی محل اجلاس نیز محل تجمع و تشکیل گروه‌ها و هسته‌های اولیه دید و بازدیدهای خبری عکاسان و خبرنگاران است. گعده‌‌های کوچکی که لحظه به لحظه به تعدادشان افزوده می‌شود و هرکدام پیگیر کم و کیف جلسه‌اند. خبرنگاران رادیو و تلویزیون نیز دم و دستگاه‌های‌شان را راه انداخته و کارشان را شروع کرده‌اند تا گزارش حاشیه‌ای نیز از مراسم داشته باشند. میکروفون با یک سوال کلیشه‌ای بین خبرنگاران می‌چرخد: «شما قرار است از آقای رئیس‌جمهور چه سوالی بپرسید؟» سوالی که برخی زرنگی می‌کنند و لو نمی‌دهند، برخی هم از رویکرد رسانه‌شان و هم از سؤالی که قرار است بپرسند، می‌گویند. با این حال زمزمه‌هایی مطرح است که فقط رسانه‌هایی که روز گذشته با مدیرمسئول‌شان تماس گرفته شده اجازه پرسیدن سوال دارند. اما صف تشکیل شده پشت در یکی از اتاق‌ها، کنجکاوی‌ها را برمی‌انگیزد. یکی از مسئولان که کنار اتاق ایستاده اعلام می‌کند از ساعت یک بعد از ظهر خبرنگاران می‌توانند در این اتاق سوالات‌شان را در سامانه طراحی شده ثبت کنند تا بتوانند از رئیس‌جمهور بپرسند.
شایعه هماهنگی با برخی رسانه‌ها جدی‌تر می‌شود
صف طولانی‌تر می‌شود اما تقریبا نظم خاصی ندارد و بیشتر شبیه یک تجمع است. یکی از مسئولان اتاق برای بار چندم تاکید می‌کند تقدم و تاخر در ثبت سوال هیچ مزیتی ندارد و با همه سوالات به یک شکل برخورد خواهد شد. با این حال اگر کسی درست چشم بچرخاند برخی خبرنگاران رسانه‌های شناخته شده را حوالی این تجمع نمی‌بیند، تا این زمزمه بیشتر جدی شود که سوالات اصلی مراسم روز قبل از رسانه‌های پرسشگر گرفته شده است. با این حال ساعت یک اتاق باز می‌شود و خبرنگاران با سرعت پشت سیستم‌ها می‌نشینند و سوالات‌شان را ثبت می‌کنند. خبرنگار صداوسیما نیز اجازه گرفته داخل بیاید و با خبرنگاران درباره جنس سوال‌شان بپرسد که یکی از خبرنگاران می‌گوید سوالش بنزینی است و احتمالا قرار است درباره افزایش قیمت بنزین بپرسد. سوالی که اگرچه ثبت می‌شود اما هیچ‌وقت پرسیده نمی‌شود.
نمازخواندن روی رومیزی‌های سالن غذاخوری!
با شنیده شدن صدای اذان، خبرنگاران به طبقه بالاتر راهنمایی می‌شوند و مسئولان تشریفات با شنیدن این سوال که «نمازخانه کدام طرف است؟» یک جواب به شما می‌دهند: «اول پذیرایی شوید!» حلقه‌های شکل گرفته در طبقه پایین حالا در طبقه بالاتر پشت میز نشسته‌اند و باهم همسفره شده‌اند و غذاها از راه می‌رسد تا کالری از دست رفته نقد و بحث‌های سیاسی هم جبران شود. همچنان با وجود پیگیری‌ها، خبری از نمازخانه نیست و گفته می‌شود کادر امنیتی مراسم به علت مسائل حفاظتی و امنیتی نمازخانه را بسته‌اند. از طرفی هنوز محلی هم برای نماز تعبیه نشده و همه سرگردان بین دو طبقه می‌چرخند. تا اینکه گوشه سالن یکی از خانم‌ها رومیزی یکی از میزها را بر می‌دارد و روی زمین پهن می‌کند و نمازش را می‌خواند. بعد از او هم بقیه به تبعیت از او چنین کاری می‌کنند. اما یک موکت برای آقایان هست که در حال نماز خواندن بر روی آنند و به وقت مراجعه خانم‌ها گفته می‌شود: «اجازه بدهید نماز آقایون تمام شود!» این هم یکی از نکات قابل توجه امروز بود!
برخی رسانه‌ها گویا رسانه‌ترند!
ساعت حدود 14:30 درهای سالن نشست به روی خبرنگاران باز می‌شود و در مدت کوتاه تمام صندلی‌های سالن را خبرنگاران پر می‌کنند. از در روبه‌رو چهره‌های مختلف نزدیک به دولت نیز از راه می‌رسند و خبرنگاران دور آنها را می‌گیرند. انتصابات تازه دولت نیز که برخی آنها را بیشتر به‌عنوان یک چهره در شبکه‌های اجتماعی می‌شناختیم کت و شلوار رسمی‌شان را پوشیده‌اند و در سالن حاضر شده‌اند و در حال تحویل گرفتن تبریکات هستند. خبرنگاران زیادی نیز روبه‌روی سیدمهدی طباطبایی، معاون ارتباطات و اطلاع‌رسانی دولت جمع شده‌اند و به نظر می‌رسد در حال گله کردنند که آقای طباطبایی آب پاکی را روی دست همه می‌ریزد و می‌گوید: «رسانه‌هایی که قرار است سوال بپرسند از روز قبل به مدیران مسئول‌شان خبر داده شده است.» اگر وقت زیاد آمد سراغ سوالات ثبت شده در مراسم امروز نیز می‌روند. گویا در بین اهالی رسانه، برخی رسانه‌ها رسانه‌ترند!
غیررسمی باش و حکومت کن!
«هادی حیدری» روزنامه‌نگار و کارتونیست مطبوعاتی اجرای مراسم را به عهده گرفت و با دو گوی شیشه‌ای اعلام کرد بین رسانه‌ها قرعه‌کشی خواهد شد و تلاش شده از همه نوع رسانه‌ای دعوت به پرسش شود. تعداد کاغذهای داخل گوی هم به‌خوبی مذاکرات شب قبلی را نشان می‌دهد و زیرآب کلمه قرعه‌کشی واقعی را می‌زند. پزشکیان در ابتدا پشت تریبون خبرنگاران رفت و سعی کرد با ادبیات غیررسمی همیشگی‌اش از خبرنگاران تجلیل کند. او این بار هم بدون کت‌وشلوار به مراسم رسمی آمد و تا پایان جلسه نیز پیش از آنکه بخواهد جواب سوالات خبرنگاران را بدهد با آنها شوخی کرد. او حتی در پاسخ به سوالات برخی خبرنگاران به‌خصوص خبرنگاران بین‌المللی و خارجی از خبرنگاران حاضر در سالن کمک گرفت و وقتی نام یک نوع موشک را نمی‌دانست از آنها پرسید تا پزشکیان نشست خبری‌اش را دسته‌جمعی برگزار کند.
از رئیس‌جمهور شوخی، از خبرنگاران تشویق
یکی از چالشی‌ترین سوالات مربوط به خبرنگار الجزیره درخصوص شائبه استفاده از موشک‌های ایرانی در حمله یمنی‌ها به رژیم‌صهیونیستی بود. پاسخ جدی و صریح رئیس‌جمهور به این سوال و اظهارات محکم ضدصهیونیستی پزشکیان اولین تشویق خبرنگاران را به همراه داشت تا سالن نشست که مملو از گروه‌های مختلف خبری بود، موضع ضدصهیونیستی خود را به شکل کامل نشان دهد.
اما این تشویق‌‌ها در مراحل بعدی همراه با شوخی‌های رئیس‌جمهور بود. تا جایی که یکی از خبرنگاران از رئیس‌جمهور درباره حقوق و میزان مخارج انتخاباتی‌اش پرسید و اینکه خودشان باورشان می‌شود که رئیس‌جمهور شده‌اند که پزشکیان این‌طور جواب داد: «خودم هم نمی‌دونم چطوری اینجوری شد.»
با همه کلا برادریم! حتی با آمریکا
کلیدواژه پزشکیان با خبرنگاران خارجی و بین‌المللی حاضر در سالن کلیدواژه «برادریم» بود. او تقریبا این واژه را برای همه به کار برد. از عراق، ترکیه، افغانستان، عربستان سعودی و روسیه گرفته تا حتی وقتی از آمریکا هم اسم آورد این عبارت را به کار برد تا باعث تعجب و حتی شوخی حضار در سالن شود. او حتی در بخشی از حرف‌هایش آنقدر خواست برادری‌اش را اثبات کند که گفت: «مسعود بارزانی و من جفت‌مان مسعودیم، جفت‌مان هم مهاباد به دنیا آمده‌ایم.» جمله‌ای که با خنده حاضران در جلسه همراه شد. پزشکیان آنقدر گرم برادری و وفاق و صلح‌طلبی شد که حتی در پایان صحبت‌هایش نیز به‌یکباره گفت: «ما اصلا به فکر صدور انقلاب‌مان نیستیم» صحبتی که شاید پزشکیان برای مصرف خارجی و نشان دادن دست دوستی ایران به سوی کشورهای دیگر به زبان آورد عبارتی که با آرمان‌ها و ارزش‌های انقلابی‌ای که او اظهار می‌داشت، مغایرت دارد.
سوال هیچ رسانه‌ای بی‌جواب نمی‌ماند
سوالات تکراری برخی خبرنگاران از گشت ارشاد نیز با اعتراض برخی اهالی رسانه همراه بود تا جایی که رئیس‌جمهور دوبار به سوالی مربوط به گشت ارشاد پاسخ داد. مجری اما بعد از به اصطلاح قرعه‌کشی در میان رسانه‌های داخل گوی‌های شیشه‌ای، اعلام کرد رئیس‌جمهور از بین عدد یک تا 108، سه عدد انتخاب کند. به نظر می‌رسد این 108 رسانه، همان‌هایی بودند که خود روز مراسم سوالات‌شان را ثبت کردند و از سوی ریاست‌جمهوری با آنها تماسی گرفته نشده بود. مجری مراسم نیز اعلام کرد رئیس‌جمهور قصد دارد پاسخ مطرح‌نشده رسانه‌ها را به‌طور اختصاصی پاسخ داده و به دست خود رسانه برساند. کار عجیبی که به نظر می‌رسد بیشتر تیم رسانه‌ای رئیس‌جمهور را به زحمت بیندازد. حالا باید دید که پاسخ سوالاتی که قول آن در مراسم داده شده بود چه زمانی داده خواهد شد؟ آیا جواب سوالات با لحن و شناختی که از رئیس‌جمهور سراغ داریم همخوانی دارد؟ موضوعی که واقعا بعید به نظر می‌رسد.
ساده‌گویی خوب است اما نه همه جا
کلی‌گویی‌های رئیس‌جمهور و شباهت پاسخ‌هایش به سؤالات خبرنگاران به‌خصوص خبرنگاران بین‌المللی با همان کلیدواژه‌های همیشگی موجب گله بسیاری از اهالی رسانه شد. با اینکه برخی از خبرنگاران در مصاحبه‌های قبل از مراسم گفته بودند امیدوارند رئیس‌جمهور این بار کلی‌گویی نکند. باز هم یک‌دستی سوال‌های رئیس‌جمهور در اولین نشست خبری‌اش با اهالی رسانه موجب گله مجدد آنها شد. به نظر می‌رسد اگر ادبیات پزشکیان در طول ایام انتخابات و ساده‌گویی ایشان از محاسن ایشان تلقی می‌شد، ادامه این روند در جلسات رسمی و تخصصی می‌تواند به ضد خودش تبدیل شده و ارزش بار محتوایی برنامه‌های مربوط به رئیس‌جمهور را نیز کم کند و بهتر است مشاوران و برخی از اهالی نزدیک به دولت این موضوع مهم را دریابند. رئیس‌جمهور نیز بهتر است حالا که به گفته خودش در جلسات تخصصی با کارشناسان شرکت می‌کند بخشی از آن رویدادها و ادبیات آنها را نیز به تریبون‌های رسمی بیاورد تا محتوای جلسات و نشست‌ها بار علمی بیشتری داشته باشد و رنگ تخصص به خودش بگیرد.
