ایمان عظیمی، خبرنگار گروه فرهنگ: ویشکا آسایش پس از دو سال تصمیم گرفت با یک رسانه حول محور شرایط زندگی شخصی‌ و کاری جدیدش گفت‌وگو کند. بی‌بی‌سی فارسی میزبان این مصاحبه بود ولی حتی برای دیده شدن بیشتر این برنامه چندان به آب و آتش نزد. آسایش در این گفت‌وگو چیز تازه‌ای برای گفتن نداشت و به سیاق همکارانش به بیان مطالب تکراری بسنده کرد. 

طبیعتا مصاحبه ویشکا آسایش با بی‌بی‌سی فارسی در دومین سالگرد خروج وی از ایران باید موجی از توجه را به سمت خود جلب می‌کرد ولی این اتفاق تا این لحظه روی نداده است. بسیاری فکر می‌کردند که این بازیگر حرف‌های مهمی می‌زند ولی تقریبا هیچ نگفت. در کشور ما برنامه‌هایی در بستر فضای مجازی و حتی تلویزیون رسمی کشور ساخته و بارگذاری می‌شوند که در مقایسه با برنامه‌های شبکه‌هایی مثل بی‌بی‌سی فارسی از لحن بسیار تندتری برخوردارند و در قالب نقد خط قرمزها را رد می‌کنند ولی گفت‌وگوی ویشکا آسایش با بی‌بی‌سی حتی از دورهمی مهران مدیری هم عقب‌تر است. 

او هنگامی که از مشکلات همکارانش در ایران حرف می‌زند فقط از ترانه علیدوستی، هنگامه قاضیانی و مریم بوبانی مثال می‌آورد و ذهنش برای ادامه این موضوع یاری نمی‌کند. گویا این شخص آنقدر از مسائل جاری حوزه سینما دور است که نمی‌تواند بر سر این اتفاق با خود و رسانه‌ای که با آن گفت‌وگو می‌کند به توافق برسد. تنها مدخل او برای خبر گرفتن از اوضاع سینما رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور هستند و او به‌قدری از فضا دور است که مطلقا هیچ نظری نسبت به آنچه در این دو سال روی داده است ندارد و در میان تپق‌ها و مِن‌مِن کردن‌هایش قدری هم با مصاحبه‌کننده حرف می‌زند.

شاید بتوان تنها نکته مهم این نمایش را تاثر این بازیگر از اتفاقات سال ۱۴۰۱ قلمداد کرد. ویشکا آسایش از دستگیری همکارانش در ایران به‌عنوان دلیلی برای قبول نکردن پروژه‌های پیشنهادی و ترک کشور یاد کرد. این لحظه مهمی در مصاحبه آسایش با بی‌بی‌سی بود و ما را بر آن داشت تا نگاهی به صفحه این بازیگر در اینستاگرام بیندازیم و واقعیت را به میانجی این صفحه برای شما روشن کنیم. این بازیگر از شروع اتفاقات ۱۴۰۱ تاکنون فقط در سه پُست به‌صورت مستقیم جریان زن، زندگی، آزادی و مخاطبان آن را مورد اشاره قرار داده ولی به احترام همکارانی که از آن‌ها در این گفت‌وگو نام می‌برد هیچ پُستی منتشر نکرده است. همین مصاحبه شش دقیقه‌ای کافی‌ست تا بفهمیم ویشکا آسایش حداقل توانایی راستگویی را از خود سلب کرده است و انتشار لایف استایل خود را به هر چیز دیگری که ادعادی طرفداری از آن را دارد ترجیح می‌دهد.
حتی موضع پرستو صالحی در رابطه با جریانی که در سال ۱۴۰۱ به وقوع پیوست، صریح‌تر است و جلوه و نمود بیشتری با واقعیت مورد برقرار می‌کند. صالحی بدون احتیاج به ابزار بی‌بی‌‌سی از طریق صفحه شخصی‌‌اش از تصمیم خود برای بازگشت به ایران خبر داد و دلایلش را روشن به مخاطبانش اعلام کرد. ولی ویشکا آسایش حتی نمی‌تواند نگاهش نسبت به جریان زن، زندگی، آزادی را به دور از ابهام و لکنت بیان کند.