بخش‌هایی از تالاب میانکاله خشک شد

عطاالله کاویان، مدیرکل محیط زیست مازندران در جمع خبرنگاران اظهار داشت: «9 هکتار از اراضی میانکاله که به دلیل پسروی دریای خزر و  عدم رعایت حقابه تالاب میانکاله خشک شده بود رفع تصرف شد.»

وی با اشاره به کاهش شدید نزولات جوی چند سال اخیر تصریح کرد: «متاسفانه  بخش‌هایی از تالاب میانکاله خشک شده ‌و در معرض فعالیت‌های مخرب انسانی قرار گرفته است. شخم و شیار اراضی و تبدیل آن به اراضی زراعی از  اتفاقات رخ داده  در قسمت‌های جنوب غربی تالاب است.  صیانت از عرصه‌های ملی رسالت سازمانی خطیری بوده  و حفاظت از  عرصه‌های ملی با پیگیری قضایی مورد توجه قرار گرفت و تاکنون 9 هکتار از اراضی که تصرف غیر قانونی شد، به منابع ملی بازگشت.»

وی از آزادسازی دیگر مناطق  خبر داد و گفت: «این روند برای سایر افراد شناسایی شده در منطقه پیگیری می‌شود و با ورود دستگاه قضا هم افزایی لازم برای خلعیت انجام می‌شود.»

 تالاب بین‌المللی میانکاله یکی از بزرگترین ذخیرگاه‌های زیست جهان به شمار می‌رود که در چند دهه اخیر به دلیل پسروی دریای خزر و رشد پهنای خشکی در اولویت متصرفیان اراضی قرار گرفته است.

براساس آمار مرکز ملی مطالعات و تحقیقات دریای خزر از کاهش ۲ متری سطح آب این دریا از سال ۱۳۷۵ تاکنون خبر داد و در سال گذشته سطح آب این دریا ۲۶ سانتی‌متر کاهش یافته است. نتایج این مطالعات همچنین نشان داده فقط در سال های ۱۳۹۳ تا ۱۴۰۰ سطح آب دریای خزر با کاهش حدود ۵۰ سانتیمتری مواجه بوده که این رخداد به عقب نشینی دریا از ۱۰ متر تا ۱۰۰ متر در سواحل مختلف منجر شده است.

مطالعات و اندازه گیری دقیق زمینی که در ایستگاه های شاخص ساحلی دریای خزر انجام گرفته این مساله سبب افزایش قابل توجه محدوده ساحلی در طول بیش از ۸۵۰ کیلومتر سواحل شمالی کشور شد و کارشناسان معتقدند : با تشدید روند کاهشی آب، شاهد پسروی بیشتر دریا و خروج بخش عمده ای از بستر دریا در آینده ای نه چندان دور باشیم.

با این حال یکی از تالاب هایی که در استان در ارتباط با کاهش مهاجرت پرندگان همواره مورد بحث بوده، تالاب میانکاله است که از دهستان میانکاله در شهرستان بهشهر تا آشوراده در استان گلستان وسعت دارد. این منطقه به دلیل داشتن پهنه آبی مناسب با ذخایر غذایی غنی و آبزیان همه ساله پذیرای بیش از ۳۰ تا ۴۰ گونه از پرندگان مهاجر زمستان گذران و بیش از ۱۰۰ گونه از پرندگان بومی آبزی و کنارآبزی است. این تالاب در سال ۱۳۵۴ به عنوان یکی از سایت‌های مهم کنوانسیون بین المللی تالاب‌های رامسر ثبت و در سال ۱۳۵۵ به عنوان یکی از ۹ ذخیره گاه‌های زیستکره به یونسکو معرفی شد.