یگانه عصاری، خبرنگار: رضا علیپور، سنگ‌نورد ایرانی است که شاید حتی در کشورهای دیگر بسیار شناخته‌شده‌تر از کشور خودش بود. او بلافاصله پس از بازگشت از پاریس تمرینات خود را شروع کرد و حتی یک روز به خودش استراحت نداد. دقیقا صبح فردای روزی که از پاریس برگشت، ویدئویی از شروع دوباره در صفحه شخصی خود منتشر کرد تا به قول خودش ناراحتی خودش و مردم کشورش را جبران کند.

المپین ایرانی که در پاریس با بدشانسی نتوانست به مدال برسد و پس از مصاحبه او بعد از مسابقه رده‌بندی و دیدن اشک‌ها و ناراحتی‌اش، سیلی از پیام‌های محبت‌آمیز مردم به سمت او روانه شد. این در حالی است که مسئولان ورزشی کشور باید حداقل امکانات را برای او فراهم کنند ولی سال‌هاست که این اتفاق نیفتاده است! رضا علیپور در گفت‌وگو با «فرهیختگان» از المپیک پاریس و روز مسابقه‌ سنگ‌نوردی گفت. مسابقه‌ای که اگرچه به مدال ختم نشد، ولی سنگ‌نورد ایرانی حالا محبوب‌تر از همیشه است. 

بلافاصله پس از بازگشت از پاریس، تمرین‌های خود را شروع کردید. به خودتان یک استراحت کوتاه نمی‌دهید؟
دلیل استراحت نکردنم بیشتر ذهنی بود. نمی‌توانستم بنشینم و بگویم که نشد. ترجیح می‌دهم بدنم خسته شود، وقتی بدنم خسته شود، آرام‌تر می‌شوم. وقتی این انرژی درونم باشد، بیشتر مرا عصبی می‌کند و یادم می‌آید که نشد. برای همین همیشه براساس یک عادت قدیمی فردای مسابقه‌ام تمرین می‌کنم، چه موفق شده باشم و چه موفق نشده باشم. این یک یادآوری به خودم است که این فقط یک مسابقه بود و هنوز چیزی تمام نشده است. 

فکر می‌کنم پیام‌های مردم به شما بعد از المپیک و ناراحتی مردم از دیدن ناراحتی و اشک‌های شما، یکی از دلایل این مساله بود. 
مردم لطف دارند، واقعا لطف مردم است چون ما کاری از دست‌مان برنیامد. من از مردم ممنونم که در این مدت به من لطف داشتند و با حجم پیام‌های خود مرا شرمنده کردند. من برای مردم کشورم مسابقه می‌دهم و واقعا شادی آنها برای من مهم است. اگر بگویم مردم و خوشحالی‌شان دلیل اصلی ادامه دادن من هستند، بیراه نگفته‌ام. می‌خواهم مدال نگرفتنم در پاریس و ناراحتی‌شان را جبران کنم. من دنبال هیچ‌چیز جز خوشحالی مردم کشورم نیستم. 

تجربه المپیک پاریس چطور بود؟ 
من با ۶ صدم ثانیه اختلاف دیدار فینال و مدال طلا را از دست دادم و این اتفاق برابر رقیبی افتاد که بارها حذفش کرده بودم. موقع صعود تعادلم را از دست دادم و ۱۵-۱۰ صدم ثانیه عقب افتادم. جبرانش هم کردم ولی برای برد کافی نبود. بعد از آن هم در دیدار رده‌بندی رقیب من بیشتر از من استراحت کرده بود ولی من بلافاصله به دیدار با او رفتم و زمان و مجال نفس کشیدن نداشتم. بدن من خسته بود و بلافاصله بعد از دیدار نیمه نهایی، باید می‌رفتم برای صعود بعدی. واتسون، رقیب من زمان استراحت داشت ولی من نه. من به داور گفتم نفس ندارم ولی نمی‌توانستم بیشتر اعتراض کنم چون ممکن بود حذفم کنند. 

ما پیش از المپیک هم با هم صحبت کرده بودیم، شما در شرایطی بودید که امکانات نابرابری در مقایسه با سایر رقبا داشتید اما باز هم یکی از شانس‌های مدال طلا بودید. 
اسم این‌ها امکانات نیست. بارها گفته‌ام که در یک دخمه تمرین می‌کنم و اینکه به المپیک می‌رسم واقعا لطف خداوند است، خدا به من محبت دارد و بابت آن شاکرم وگرنه امکانات من کجا و امکانات حریفانم کجا؟! من اگر امکانات حریفانم را داشتم، هیچ کدام از اینها به گرد پایم نمی‌رسیدند. برای همین مجبورم که چندبرابر تمرین کنم تا حداقل به لحاظ بدنی چیزی از رقبایم کم نداشته باشم. من سال‌هاست که جنگیده‌ام و باز هم می‌جنگم، همه اینها فدای سر مردم کشورم ولی بابت هر عنوانی که به دست آورده‌ام، بسیار سختی کشیده‌ام. 

شما در جهان بسیار شناخته‌شده هستید. ادای احترام حریف نیوزیلندی به شما و پیام واتسون در صفحه شخصی‌اش نشان‌دهنده این موضوع است. 
سنگ‌نورد نیوزیلندی معرفتش را نشان داد و واتسون هم همین‌طور. من همیشه سعی کرده‌ام به قهرمانان احترام بگذارم. خوشحالم که چنین قهرمانان بامعرفتی در رشته سنگ‌نوردی حضور دارند. 

و برنامه‌تان برای آینده چیست؟
مردم پس از المپیک پاریس بسیار به من لطف داشتند و می‌خواهم محبت مردم جبران کنم. برنامه‌ام این است که کاری کنم مردم خوشحال شوند و مدال نگرفتن در پاریس را جبران کنم.