شهرزاد قصه پهلوانی

فرهیختگان: هادی عامل در مصاحبه‌ای گفته بود: «درمورد عبارت «شیر مادر و نان پدر حلالت» جا دارد به‌خاطره‌ای اشاره کنم. در ژاپن اسکوربردی وجود داشت که ورزشکاران وقتی پیروز می‌شدند از طریق این وسیله با خانواده‌شان ارتباط برقرار می‌کردند و در آن لحظات نظاره‌گر اشک مادرها و شادی پدرها بودم. با توجه به اینکه احترام خاصی برای پدران و مادران قائل هستم پیش خودم گفتم جمله‌ای برای قدردانی از این عزیزان بگویم که خوشبختانه به دل مردم نشست.» همین جملات ساده حالا به یک خاطره مهم برای مردم تبدیل شده است. خودش هم همین را دوست دارد. برای همین در همه مسابقات این را می‌گوید تا نام پدر و مادر در یک مسابقه ورزشی تکرار شود. 

برای 6 دقیقه مسابقه کشتی حماسه سرایی می‌کند و از ایران می‌گوید. انگار گفتن از ایران برایش به یک وظیفه در گزارش مسابقات کشتی تبدیل شده، برای همین است که ناخودآگاه وقتی او رقابت کشتی را گزارش می‌کند، مردم با صدایش و از ایران گفتنش همراه می‌شوند. جدای از مدل گزارش کردن او که مورد استقبال قرار می‌گیرد، نباید از اطلاعات فنی او در جریان رقابت‌های کشتی گذشت.

شناخت کافی از کشتی‌گیر خودمان دارد و رقیب را هم خوب می‌شناسد و نقاط ضعف و قوتش را می‌داند. کتابخوان است و به قول خودش کتابخوانی را هیچ‌گاه ترک نکرده و برایش مهم است که با اطلاعات به‌روز گزارش کند و این را هم از علاقه‌ای که به مردم دارد، می‌داند. وقتی قهرمان ملی قرار است در یک رقابت حاضر شود، انگار همه حس یک ملت با او همراه است. در این بین گزارشگر هم بسیار در این حسی که از جریان یک مسابقه ورزشی منتقل می‌شود، تاثیرگذار است.

شیوه روایتش قصه‌‌گویی است. انگار کتابی را باز کرده و از خلال آن در حال گزارش کشتی است. شخصیت‌های قصه او کشتی‌گیرانی هستند که روی تشک آمده‌اند و او برای هرکدام‌شان توصیفی دارد. برای هرکدام از کاراکترهای قصه‌ای که می‌سازد، لقب‌های مناسبی انتخاب می‌کند.

در همین مسابقات جهانی سال گذشته کشتی، برای رحمان عموزاد لقب «پلنگ سیاه مازندران» را انتخاب کرد، همان کاری که برای دیگر کشتی‌گیران‌مان در طول مسابقات مختلف انجام داده است. دلسوزی‌ای که برای حسن یزدانی در کشتی فینال المپیک اخیر داشت، برای مخاطب از دل کلماتی که به کار می‌برد مشخص و پیدا بود که چقدر نگران حسن یزدانی و آسیب‌دیدگی اوست.

عامل از زمانی که نتوانست کشتی بگیرد، علاقه، سواد و حرفه‌اش را پس از دوران مربیگری و داوری مسابقات کشتی، در راه گزارشگری این ورزش ادامه داد و مویش را در همین راه سفید کرد. راهی که به گفته خودش تماما برای ایران است تا همیشه پرچمش در همه‌جا در اهتزاز باشد.