تمرکززدایی: شبکه بیت کوین یک سیستم گسترده و توزیع شده از رایانه ها یا گره ها است که هیچ مرجع یا نهاد واحدی آن را کنترل نمی کند. هر یک از این گره‌ها می‌توانند به طور مستقل تراکنش‌های این رمزارز را تأیید کنند و به شبکه اجازه می‌دهند بدون واسطه یا نقاط شکست مرکزی کار کند.

امنیت: تراکنش های بیت کوین با استفاده از تکنیک های رمزنگاری، از جمله توابع هش و امضای دیجیتال محافظت می شوند. این تکنیک‌ها و ماهیت غیرمتمرکز شبکه، بیت‌کوین را قادر می‌سازد از یکپارچگی، صحت و عدم انکار داده‌های ذخیره‌شده اطمینان حاصل کند و دستکاری تراکنش‌ها را برای بازیگران بد تقریباً غیرممکن می‌کند.

دسترسی: شبکه بیت کوین از مرزهای ملی فراتر می رود و به هر کسی در هر مکانی اجازه می دهد تا زمانی که به اینترنت متصل است، بیت کوین ارسال و دریافت کند. عرضه محدود: پروتکل بیت کوین دارای کمبود داخلی است که مجموع عرضه سکه را به 21 میلیون بیت کوین محدود می کند. این کمبود، همراه با تقاضای زیاد برای بیت کوین، یکی از دلایل رشد ارزش ارز دیجیتال در طول زمان است.

تقسیم پذیری: هر بیت کوین را می توان به واحدهای بسیار کوچک تری به نام ساتوشی تقسیم کرد که امکان انجام تراکنش های خرد را با ارز فیات امکان پذیر نمی کند.

نام مستعار: بیت کوین تراکنش ها با کلیدهای رمزنگاری منحصر به فرد شناسایی می شوند، به این معنی که اطلاعات شخصی طرفین به تراکنش ها مرتبط نیست. در حالی که این سیستم شما را کاملاً ناشناس نمی کند، سطح خاصی از حریم خصوصی و نام مستعار را ارائه می دهد که ممکن است برای دور نگه داشتن چشمان کنجکاو از شما کافی باشد. این تنها بخشی از ویژگی های جذاب رمزارز شماره یک دنیاست که با وجود نوسانات قیمتی همچنان در سبد سرمایه گذاری بزرگترین شرکت های مدیریت دارایی در دنیا، جایگاه منحصر به فرد خود را حفظ کرده است.