ایمان عظیمی؛ خبرنگار گروه فرهنگ:  این خیلی عجیب نیست که بعد از وقایع یکی دو سال گذشته و جنایاتی که در سرزمین فلسطین رقم خورد، حضور اسرائیل در المپیک پاریس با واکنش‌های منفی جامعه جهانی مواجه شود اما عجیب‌تر نوع رفتاری است که رسانه‌های ضدایرانی در آستانه برگزاری المپیک پاریس دارند؛ گویی از همه جا بی خبرند و با انتقاد از بازی نکردن ورزشکاران‌ ایرانی در برابر نمایندگان رژیم اسرائیل، سعی در وارونه نشان دادن مسئله حقوق بشر و به تبعیت از آن، حقوق زنان ایرانی دارند. پیش از ورود به نقطه کانونی بحث باید عنوان کنیم که ایران سال‌ها پیش از اینکه موضع‌گیری علیه اسرائیل به‌عنوان سوژه روز ورزش جهان مطرح شود، حامی مردم فلسطین بوده‌ و از این نظر کیلومترها جلوتر از افکار عمومی دیگر کشورها قرار دارد.

موضوع از آن قرار است که طرف اسرائیلی برای تخریب روحیه ورزشکاران ایرانی دست به کار شده و فیلم ضد ایرانی TATAMi را منتشر کرده‌ است. فیلم داستان یک جودوکار ایرانی به اسم لیلا حسینی را روایت می‌کند که تصمیم دارد در مسابقات جهانی جودو اوّلین مدال طلای ایران را به دست بیاورد ولی مواجهه‌اش با ورزشکار اسرائیلی موجب می‌شود تا در دوراهی کسب مدال طلا و یا نجات جان خانواده‌اش یکی را انتخاب کند. فیلم دست روی موضوع حساسیت‌برانگیزی گذاشته و حضور زر امیرابراهیمی به‌عنوان کارگردان و یکی از بازیگران اصلی اثر به این حساسیت‌ها دامن نیز زده است. 

اسرائیل برای تخریب چهره ایران از چند فاکتور برجسته استفاده کرده؛ بهره‌برداری از موضوع عدم رقابت ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران اسرائیلی در بازی‌ها و تورنمنت‌های مختلف، دست گذاشتن بر روی مسئله زنان و طرح حضور آن‌ها در ورزش جودو که اتفاق شکست مصلحت‌آمیز سعید مولایی جودوکار سابق تیم ملّی را به ذهن متبادر می‌کند از جمله اقداماتی‌ست که این فیلم را در کانون توجه قرار می‌دهد وگرنه با نگاهی به حال و روز جشنواره‌ها و سهم اسرائیل در اکران کشورهای مختلف متوجه می‌شویم که سینمای رژیم صهیونیستی اصلا و ابدا در جایگاهی نیست که بتواند از منظر فرهنگی ما را با چالش روبه‌ررو کند. 

در واقع دوپینگ اسرائیل در استفاده از برخی مضامین مسئله‌ساز، استفاده از بازیگران درجه سه و مصرف گذشته و همینطور انتخاب فرم بصری سیاه و سفید برای القای حس نااُمیدی به مخاطب ایرانی هرچند از منظر رسانه‌ای می‌تواند نگاه‌ها را به سمت خود معطوف کند ولی در برآیند کلی آورده‌ای برای وضعیت امروز اسرائیل در فضای رسانه نخواهد داشت. در نتیجه تنها کارکرد فیلم‌هایی از قبیل تاتامی یا سریال  تهران در راستای بودجه‌هایی است که برای مقابله با ایران هزینه می‌شود ولی آثارش با فروکش کردن اولین موج‌های رسانه‌ای به اتمام می‌رسد.