پایان آقای خوابالو؛
فرهیختگان: جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا پس از ابتلا به کرونا کاخ‌سفید را ترک کرده و در خانه‌اش در دلاور مستقر شده است. او شاید می‌توانست همچنان در کاخ‌سفید به‌عنوان محل زندگی‌اش بماند و در آنجا استراحت کند، اما تصمیم گرفت دوره نقاهت بیماری را با تفریح و سکونت در خانه شخصی‌اش ترکیب کند.
رفتار رئیس‌جمهور آمریکا شبیه اقدام برای انزوا بود. بایدن برای قهر کردن دلایل زیادی دارد. او پس از افتضاح در مناظره با ترامپ که باعث کاهش شدید شانس برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری پیش‌رو شد، به‌شدت توسط هم‌حزبی‌های خود برای کناره‌گیری تحت فشار قرار گرفت.
همزمان با این تحولات دو منبع آگاه آمریکایی به ان‌بی‌سی‌نیوز گفتند بایدن از افزایش فشار‌های حزب دموکرات و برخی از سران آن برای کنار رفتن از انتخابات به‌شدت عصبانی است. این دو منبع گفته‌اند که «رئیس‌جمهور جو بایدن در‌حالی‌که با بزرگ‌ترین بحران زندگی سیاسی‌اش روبه‌رو می‌شود، احساس می‌کند توسط بسیاری از دموکرات‌ها ازجمله برخی رهبران ارشد آسیب دیده و به او خیانت شده است.»
براساس آنچه رسانه‌ها منتشر کرده‌اند بایدن از اصرار اوباما، رئیس‌جمهور اسبق و نانسی پلوسی، رئیس سابق مجلس نمایندگان بر خود عصبانی است. این دو در دیدارهایی حضوری تلاش کرده‌اند بایدن را به انصراف وادار کنند. این عصبانیت باعث شده تا بایدن از طریق مشاوران ارشدش با رهبران و پدرخوانده‌های حزب دموکرات درگیر شود.
براساس آنچه سی‌ان‌بی‌سی منتشر کرده این مشاور نسبت به نظرسنجی‌هایی که بایدن را شکست خورده رقابت پیش رو می‌دانند انتقاد کرده و در طعنه به نظرسنجی‌ها اشاره کرده که در سال 2016 نشان می‌دادند هیلاری کلینتون حتما ترامپ را شکست خواهد داد.
خروج بایدن از رقابت‌های انتخاباتی در اشکال مختلف خود تبعات سنگینی بر کمپین حزب دموکرات دارد. حالا که او رقابت‌ها را ترک کرده، سرشکستگی بزرگی برای حزبی است که رئیس‌جمهورش یکبار مصرف بوده و به‌علت مشکل قادر به استفاده مجدد در انتخابات بعدی نیست. در مقابل حزب جمهوری‌خواه قرار دارد که نامزد انتخابات‌های 2016 و 2020 خود را سرحال و قبراق در دسترس دارد.
بیماری بایدن احتمالا یک قهر و تلاش برای تهدید دموکرات‌هاست. بایدن می‌دانست اگر به شکل نرمال جایگزین نشود، دموکرات‌ها از جایگزینی او سودی نبرده و همچنان شکست‌شان قطعی خواهد بود.
او قصد داشت وارد این مسیر شود و دموکرات‌ها را به این مساله راضی کند که در‌صورت پررنگ بودن شکست بهتر است با رئیس‌جمهور مستقر و نامزد نهایی شده خود ببازند تا اینکه در افتضاحی بزرگ‌تر و با جایگزینی اختلاف‌آفرین، انتخابات را باخته و از رهگذر این انتخابات نظم حزبی نیز از بین برود.
متن کامل گزارش سیدمهدی طالبی، دبیرگروه جهان‌شهر را در روزنامه بخوانید.
مطالب پیشنهادی
