بار دیگر یک پویش اینستاگرامی، صدای فلسطینیان شد

محبت یاری؛ فرهیختگان آنلاین: می‌گویند ورزش سیاسی نیست. این حرف هم جز شعارهای سانتی مانتالیست که عده‌ای بسیار از آن استقبال می‌کنند اما ما میگوییم در جهان امروز ورزش هم سیاسی شده است. چطور می‌شود در کمتر از یک سال۳۰ هزار زن و کودک به دست این رژیم غاصب کشته شود در حالی که احدی حتی نتواند نسبت به آن خرده ای بگیرد؟
حذف اسرائیل از بازی های المپیک، مطالبه ایست جهانی که امروزه در پویش های مجازی مطرح شده است. این خواسته که اتفاقا  به جا و بنابر متن صریح منشور المپیک قابل پیگیری و اجراست این روزها در بین کاربران فضای مجازی دست به دست می‌شود.
تجربه موفق کارزار " All eyes on rafah "  که سابقا در جریان سوزاندن چادر آوارگان فلسطینی که در اردوگاه رفح پناه گرفته بودند، مطرح شد شاید کاربران را برآن داشته که بار دیگر صدای مظلومان شوند. پس از حادثه ناگوار آتش افروزی در چادر آوارگان غزه توسط رژیم صهیونیستی و درز تصاویر دلخراش از کودکان، زنان و غیرنظامیان کشته شده در این حادثه افراد بسیاری از سراسر جهان به واسطه بازنشر پوستری که این واقعه را محکوم می‌کرد انزجار خود از رژیم غاصب را در گوش جهانیان فریاد زدند.
این کارزار مجازی با جمله ای کوتاه و تک خطی و در تصویر زمینه ای از اردوگاه رفح بیش از ۴۰ میلیون بار در فضای مجازی بازنشر شد تا نشان دهد علی رغم سکوت همنوایان قدرتمند رژیم در جهان اما جنایات فجیع اسرائیل از چشم‌ها پنهان نمانده و وجدان‌های بسیاری را به درد آورده است. 
امروز اما کنشگران مجازی مطالبه جدیدی در جهت اعلام نفرت از اسرائیل دارند. مطالبه ای که رنگ و رویی ورزشی گرفته اما با سیاست های ظالم پرورانه قدرت های جهانی تنازعی آشکار دارد. 
این بار هم همنشینی یک تک خطی دیگر که در آن نوشته شده " Ban Israel from Olympic " در کنار تصویری از یک سرباز اسرائیلی که زیر پیراهن نظامی اش لباسی ورزشی پوشده که برآن نماد حلقه های رنگین در هم رفته نقش بسته است. 

حلقه‌های آبی، زرد، مشکی، سبز و قرمز نمادی است که شرکت سالم و عادلانه ۵ قاره جهان در رقابت‌های ورزشی را نشان می‌دهد. درهم‌ تنیدگی این حلقه‌ها نیز نمادی از هم‌بستگی و پیوند ملت‌های این قاره‌ها است که هدف اصلی برگزاری این مسابقات است. نکته دیگر راجع به رنگ‌بندی حلقه‌های پرچم المپیک این است که پرچم تمامی کشورهای دنیا حداقل یکی از این پنج رنگ را درخود دارند. و نشان دهنده این موضوع است که همه کشورها می‌توانند با یکدیگر در شرایطی عادلانه به رقابت بپردازند.
عدالت، سلامت، پیوند ملت‌ها کلیدواژههایی که آن سرباز ویرانگر بویی از آن نبرده و حالا جامعه جهانی جایی برای او در رقابت‌های المپیکی نمیبیند.
سری به حافظه تاریخی بازی های المپیک و دلایل محرومیت سایر کشورها از رقابت های المپیک و قیاس آن با اقدامات رژیم، عدم تناسب حضور چنین شبه کشوری با شعارهای المپیکی را بیشتر نمایان میکند.
سال ۲۰۲۰ بود که روسیه به دلیل نقض تمامیت ارضی اوکراین و نقض اصل لزوم برقراری آتش بس در زمان برگزاری المپیک از این دور از مسابقات منع شد. افغانستان در سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲ به دلیل استقرار حکومت ضد بشری طالبان از المپیک کنار گذاشته شد. آفریقای جنوبی نیز از ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۴ به دلیل قرارگیری در زمره رژیمهای آپارتایدی از شرکت در المپیک محروم شد.
حالا وجدان های بیدار که محکومیت رژیم در دادگاه لاهه با اتهام «نسل کشی در غزه» را دیده اند، شاهد ادامه شهرک سازی ها و اشغالگری های رژیم در کرانه باختری بوده اند؛ ممانعت رژیم از حضور آزادانه شرکت کنندگان فلسطینی در المپیک را در خاطر دارند؛ امروزه نمیخواهند در مسابقات بین المللی المپیک در کنار چنین اشغالگرانی باشند.