چرا کسی روحانی را گردن نگرفت؟

فرهیختگان: فارغ از نتیجه دو مناظره برگزار شده بین جلیلی و پزشکیان، گزاره‌ای که دو نامزد راه‌یافته به دور دوم به‌ویژه در مناظره دوم بر آن تاکید می‌کردند، مرزبندی و عدم ارتباط‌شان با دولت روحانی بود. اینکه پزشکیان به‌عنوان کاندیدایی که شخص روحانی و کابینه‌اش از او حمایت کرده و در ستاد تبلیغاتی‌اش نیز حضور دارند، تلاش می‌کند تا مانع از چسبندگی خود به دولت دوازدهم بشود، نشان‌دهنده این است که هر دو کاندیدا شخصیت روحانی و کابینه‌اش را در بین مردم غیرمحبوب تصور کرده و چسبندگی به آنها را به معنی سنگین شدن وزن آرای منفی خود می‌دانند. از این دعوای رفت‌وبرگشتی به‌طور واضح این برداشت به وجود می‌آید که هردو نامزد قائل به منفی بودن وجهه روحانی در بدنه جامعه بوده و به همین دلیل تمایلی ندارند که در افکار عمومی تصویری از چسبندگی آنها با کابینه دولت‌های یازدهم و دوازدهم به وجود بیاید.

کسی که می‌خواهد مسئولیت مهم‌ترین سمت اجرایی را برعهده گیرد باید بداند با حجم انبوهی از کار اجرایی مواجه بوده و پیگیری این امور جز با کار بی‌وقفه و بدون تعطیلی میسر نیست. در غیر این صورت حجم انبوه مشکلات کشور در سایه عدم پیگیری و برنامه‌ریزی حل‌نشده باقی مانده و سرمایه اجتماعی رئیس‌جمهور کاهش می‌یابد. این وضعیت صرفا برای شرایط عادی است و اگر کشور درگیر یک بحران شود، حتی استراحت معمول رئیس‌جمهور نیز احتمالا کاهش خواهد یافت چه برسد به مرخصی رفتن او. حسن روحانی که به مدیر پشت میزنشین معروف است، کاملا برعکس این اصل عمل کرده است. روحانی که تصاویر سرزدنش به کارخانه‌های تولیدی طوری منتشر می‌شد که گویا حین بازدید از خودرو نیز پیاده نشده، در زمان وقوع سیل گلستان و مازندران درحال سپری کردن ایام مرخصی در قشم بود و استاندار گلستان نیز در سفر خارجی به سر می‌برد. این رفتارهای روحانی باعث شد، زمانی که او دولت را با تورم 60 درصدی به رئیسی تحویل می‌داد، تصویری از یک رئیس‌جمهور کم‌کار در اذهان باقی بماند. 

کسی که در کشور مسئولیتی می‌گیرد اگر نگاهش این باشد که جایگاه‌ها برای منفعت شخصی و ارتقا در سلسله مراتب قدرت خلق شده‌اند طبعا پس از نشستن بر مسند ریاست برای خود مزیتی نسبت به سایر مردم قائل بوده و به همین میزان نیز در رفتار خود تبختر نشان می‌دهد اما فردی که حل مشکلات مردم را مهم‌ترین هدف می‌داند از این جایگاه‌ها صرفا به عنوان ابزاری برای همین هدف استفاده می‌کند. فردی که نقش خود را خدمت به مردم تعریف کرده نگاه بالا به پایینی نداشته و خود را برتر از مردم فرض نمی‌کند. این تلقی باعث می‌شود ‌در رفتار شخصی فرد نسبت به مردم اثری از تبختر بروز نکرده و مردم همدلی بیشتری با او حس کنند. 

 سعید جلیلی در دو مناظره پایانی بارها دولت پزشکیان را دولت سوم روحانی می‌خواند تا از دریچه انتقادی به بررسی سیاست‌های اجرایی دولت‌های یازدهم و دوازدهم ورود کرده و از خود آلترناتیوی برای این دولت درست کند: «مگر دوستان شما نمی‌گفتند مسکن مهر مزخرف است و افتخار می‌کردند که مسکن نمی‌سازیم؟ همین‌ها الان در ستاد شما هستند.» پزشکیان برای فرار از اتهام دولت سوم روحانی بودن اظهارات جلیلی را تهمت دانسته و می‌گوید:« او[جلیلی ]می‌خواهد رئیس‌جمهور شود اما جلوی دیدگان مردم تهمت می‌زند که من ادامه‌دهنده راه روحانی هستم. به افرادی که نیستند تهمت می‌زند و هیچ‌وقت حاضر نیست با آنها بنشیند و صحبت کند.» جلیلی برای اینکه اثبات کند آنچه می‌گوید تهمت نیست، حضور وزرای دولت دوازدهم در ستاد پزشکیان را مثال زده و می‌گوید: «دور و بر شما غیر از وزرای آقای روحانی هستند؟ آقای ظریف وزیر روحانی نبود؟ شما می‌گویید تهمت؟ » حال که تگ روحانی در نظر نامزدها، سیاه و با ضریب منفی بالا محسوب می‌شود پیشنهاد می‌شود علاوه‌بر اعلام برائت زبانی، نامزدها در عمل و سیاست‌های اجرایی خود نیز به نحوی عمل کنند که تداعی‌گر دولت هشت ساله روحانی نباشند. 

متن کامل گزارش را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.