مسعود فروغی، قائم‌مقام مدیرمسئول: انتخابات چهاردهم ریاست‌جمهوری به دور دوم کشیده شد. تنها چیزی که عموم مراکز نظرسنجی درست پیش‌بینی کرده بودند، همین بود.

البته درصد آرا از برآوردهای اولیه نشان می‌دهد هیچ نظرسنجی معتبری نتوانست میزان مشارکت و میزان رای هر کدام از کاندیداها را درست بگوید. به‌هرحال مسعود پزشکیان و سعید جلیلی با فاصله رای کمی به مرحله دوم رفتند و انتخابات یک هفته دیگر ادامه پیدا می‌کند. حالا مهم‌ترین مسائل انتخابات اینها خواهد بود:

1.صحنه سیاسی انتخابات در هفته داغی که پیش رو داریم چگونه خواهد بود؟ با وجود اینکه تمام قدرت نیروهای سیاسی اصلاح‌طلب برای حمایت از پزشکیان به میدان آمدند ولی بدنه اجتماعی اصلاحات به دعوت رأس پاسخ ضعیفی نشان داد. نشانه آن مواضع کم‌وبیش تند برخی اصلاح‌طلبان در میانه رقابت 8 تیر است. آنها بدنه را به خاطر به میدان نیامدن نکوهش کردند. از طرف دیگر با توجه به مشارکت تقریبا 40 درصدی در انتخابات و با فرض اینکه تا 65 درصد بدنه رای عمومی به شرکت در انتخابات نزدیک است، می‌توان اینگونه تحلیل کرد که ظرفیت تقریبا 25 درصدی مشارکت انتخابات ریاست‌جمهوری در دور اول به پای صندوق نیامد. آیا آنها در دور دوم رای می‌دهند؟ اگر آری، کدام فرد را انتخاب می‌کنند؟ حضور یا عدم حضور آنها با فرض اینکه همه 40 درصد دور اول در جمعه بعدی هم رای بدهند در تعیین‌تکلیف دولت چهاردهم مهم است.

2.آرای دو کاندیدای بازمانده از انتخابات یعنی محمدباقر قالیباف و مصطفی پورمحمدی در دور دوم چگونه خواهد بود؟ فضای انتخابات در دور دوم به طور کل با همه آنچه تاکنون دیدید تفاوت می‌کند. صحنه از نو بازسازی می‌شود و نیروهای سیاسی زیادی بر‌اساس دو کاندیدای رقیب صف‌کشی می‌کنند. اما به‌هرحال رای قابل‌توجهی که توان تغییر در نتیجه نهایی را دارد، در دور اول به سبد دو نفر اول نرفته است و باید برای فهمیدن اینکه آنها چگونه تصمیم می‌گیرند صبر کرد. به طور طبیعی بخش مهمی از سبد رای قالیباف به جلیلی می‌رسد اما میزان آن چقدر است؟ باید صبر کرد.

3.یکی از مسائل مهم که هم در میزان مشارکت عمومی و هم در رای نهایی مسعود پزشکیان اثربخش بوده، اثبات توانایی او در کسب موفقیت است. آیا ورود او به دور دوم و رقابت با سعید جلیلی می‌تواند به بخشی از مرددهای مشارکت پیام مثبت داده باشد؟

4.چالش بزرگ مسعود پزشکیان تلاش گروهی از اصلاح‌طلبان برای رادیکال کردن او است. این یک هفته آزمون بزرگی برای پزشکیان خواهد بود و نشان می‌دهد موضع او درباره اینکه «باید اجماع داخلی داشته باشیم» و «دعوا نکنیم» حفظ می‌شود یا نسخه «رادیکال‌ها» برای او انتخاب می‌شود. پزشکیان نباید به‌خاطر بیدار کردن رای خاموش «شخصیت واقعی» خودش را فراموش کند و لازم است تسلیم صحنه‌سازی مشاوران تندرو نشود. خطر هفته‌ای که در پیش داریم همین است.