فرهیختگان: تنها یک روز دیگر چهاردهمین انتخابات ریاست‌جمهوری ایران برگزار می‌شود. روز جمعه عرصه نقش‌آفرینی ملت برای تعیین سرنوشت خود طی 4 سال آینده است. رقم زدن بهترین انتخاب می‌تواند بهره‌های دولت چهاردهم را به بیشترین میزان رسانده و انتخاب بد می‌تواند بهره‌ها را از کف ملت بیرون کند. یک عرصه مهم برای ملت ایران جهت برگزیدن رئیس‌جمهور، شناختی اجمالی از محیط بین‌المللی و موضوعات مرتبط با کشور است. 

هر کشور در محیطی از رقابت‌های منطقه‌ای و جهانی قرار گرفته و از آنها اثر می‌پذیرد. آنچه از محیط بین‌المللی برای افکار عمومی ایران ترجمه شده صرفا تحریم، قطعنامه‌های شورای امنیت و پرونده هسته‌ای است درحالی‌که علاوه‌بر این مسائل باید موضوعاتی همچون تروریسم، تخریب کشورهای منطقه و گروه‌های تکفیری را نیز در این راستا دید. این موضوعات مورد توجه بخشی از نخبگان قرار دارند اما افکار عمومی تنها بر بخشی از مسائل متمرکز است.

رای‌دهندگان ایرانی باید نسبت به محیط بین‌المللی کشور و محورهای دشمن و رقیب آشنا بوده و با توجه به این تهدیدات و فرصت‌ها آرایش دولت را تعیین کنند. نگاه به یک مولفه آن هم به شکل ناقص می‌تواند عقب‌ماندگی جبران‌ناپذیری را به کشور تحمیل کند.

ایران در گردونه رقابت‌های جهانی قرار دارد. برکنار ماندن از این گردونه امکان‌پذیر نیست و هرکه بخواهد بیرون از آن قرار گیرد، بالعکس تلاشش در مرکز تغییر و تحولات اما به شکل منفی قرار می‌گیرد. روی کارآمدن دولتی که فهمی از مناسبات جهانی نداشته و به دنبال خروج از گردونه رقابت‌هاست، همانند سال‌های دولت روحانی سایه جنگ را به کشور نزدیک می‌کند.

شعارهای رمانتیک سر داده شده توسط تیم روحانی در نگاه اول شیرین به نظر می‌رسیدند اما تجربه زیانبار کشور با این تیم تلخی بزرگی در کام ملت نشاند. در دوران روحانی ارکان مختلف کشور، مجلس و حتی بخش مهمی از وزرا در تلاش برای پیشرفت کشور بودند اما هسته اصلی قدرت در این دولت که بیرون از نظارت و کنترل مجلس مانده بود، همانند چوب در بین چرخ‌های پیشرفت کشور تنها نقش کند‌کننده را ایفا می‌کرد. 

متن کامل گزارش سیدمهدی طالبی، دبیرگروه جهان‌شهر را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.