شهریه‌های دانشجویی که خرج جنگ‌افروزی می‌شود

فرهیختگان: از اکتبر سال گذشته که اعتراض‌های دانشگاهی دنیا به‌ویژه آمریکا آغاز شد، دانشجویان و برخی اعضای هیات‌علمی خواستار توقف جنگ و حملات رژیم‌صهیونیستی به نوار غزه شدند. اما بیشتر این اعتراض‌ها و تجمعات با مداخله مقامات دانشگاهی و نیروهای امنیتی و پلیس متوقف و پراکنده شد. اما این تازه اول راه بود و با تداوم و حتی شدت گرفتن حملات به غزه و ادامه کشتار مردم بی‌پناه فلسطینی، معترضان دست از اعتراض نکشیدند و مطالبه خود را وسیع‌تر کردند و آن زمان بود که علاوه‌بر اینکه خواستار توقف این جنگ بودند، از دانشگاه‌های خود خواستند تا دست از همکاری و تعامل با رژیم‌صهیونیستی، دانشگاه‌ها، شرکت‌ها و مراکز نظامی و دفاعی آنها بردارند.

اینجا بود که بخش پنهانی از روابط دانشگاه‌های آمریکا در تقابل و تعامل با رژیم‌صهیونیستی آشکار شد و اعتراض‌ها در کنار درخواست توقف جنگ علیه مردم غزه، سمت و سوی دیگری هم پیدا کرد. معترضان در شعارهایی که سر می‌دادند خواستار قطع بودجه‌های دانشگاه‌های خود شدند که در شرکت‌های مختلف صهیونیستی سرمایه‌گذاری کردند و این بودجه اغلب صرف تحقیق و توسعه و تامین سلاح‌ها و تسلیحات نظامی استفاده‌شده در جنگ علیه مردم غزه می‌شود. علاوه‌بر این، بخشی از تحقیق و توسعه شرکت‌های نظامی و دفاعی صهیونیست‌ها هم در در دانشگاه‌های آمریکا انجام می‌شود. 

به گزارش thenation، مجموعه نظامی- صنعتی آمریکا که بزرگ‌ترین پایگاه صنعتی ارتش جهان را شکل می‌دهد و تقریبا صادرات نیمی از کل سلاح‌های فروخته‌شده در بازار جهانی را برعهده دارد، بدون کمک دانشگاه‌های آمریکا نمی‌توانست کاری از پیش ببرد و در مسیر تولید این سلاح‌ها و تسلیحات، مهندسان و دانشمندان با تحصیلات دانشگاهی نقش تاثیرگذاری را ایفا می‌کنند.

این پروژه متکی بر هزاران پروژه تحقیقاتی است که از سوی پنتاگون تامین مالی شده و توسط دانشگاهیان سراسر کشور انجام شده است. بخش زیادی از جنایت‌هایی که رژیم‌صهیونیستی در نوار غزه و علیه فلسطینی‌ها انجام می‌دهد، با سلاح‌های ساخت آمریکا و فناوری‌های نظامی پیشرفته صورت می‌گیرد و به‌نوعی دانشمندان و محققان آمریکایی در بیشتر ابعاد این ماجرا، از تحقیق و توسعه، طراحی تا ساخت تسلیحات نقش دارند؛ بنابراین در تمام حملاتی که از سوی صهیونیست‌ها در غزه انجام می‌شود، سایه آمریکا هم دیده می‌شود. 

نقش پررنگی که جنگ‌افروزی در اقتصاد دارد، دانشگاه‌ها را تشویق می‌کند تا فعالان این صنعت را آموزش دهند. به‌عنوان مثال در ایالتی مانند «کنتیکت»، تولیدکنندگان سلاح‌های نظامی مانند ریتون، الکتریک بووت، سیکورسکی، 12.5 درصد از کل تولید ناخالص داخلی آمریکا را تشکیل می‌دهند و هسته اصلی پایه صنعتی و مالیاتی این ایالت را به خود اختصاص می‌دهند. ایالت «کنتیکت» در سال 2014، قریب به 400 میلیون دلار برای معافیت مالیاتی به شرکت چندملیتی «یونایتدتکنالوجیز» اعطا کرد. این شرکت در حال حاضر با شرکت ریتون ادغام شده تا شرکت دیگری تحت عنوان «رکس» را راه‌اندازی کنند. از این رو، جای تعجب نیست که دانشگاه «کنتیکت» که برجسته‌ترین دانشگاه این ایالت محسوب می‌شود، به‌طور عمیق هم در پژوهش‌های جنگی و هم در تبدیل دانشجویان به فعالان صنعت جنگی مشارکت دارد.

برخی دانشکده‌ها در آمریکا، کارخانه‌های واقعی برای فعالان حوزه صنایع جنگی محسوب می‌شوند. به‌عنوان مثال دانشگاه فلوریدای مرکزی در وب‌سایت خود به این امر می‌بالد که پرورش‌دهنده برتر فارغ‌التحصیلان صنایع دفاعی و هوافضاست و حدود یک‌سوم کارکنان محلی شرکت لاکهید مارتین را تامین می‌کند. فراتر از آنچه به‌عنوان آکادمی سنتی در آمریکا متصور می‌شویم، ده‌ها دانشگاه هستند که تخصص آنها در آموزش دانشجویانی است که بتوانند در حوزه‌های نظامی یا اطلاعاتی فعالیت کنند. اکوسیستمی از دوره‌های آنلاین صنعت جنگ در سال‌های اخیر به وجود آمده که گاهی به‌طور مستقیم توسط وزارت دفاع یا صنعت تامین می‌شود. دانشگاه‌های سنتی، دوره‌های دانشگاهی را برای خدمت به صنعت جنگ تغییر داده‌اند.

در این میان، دانشگاه «مریلند» در وب‌سایت خود مدعی شده که حداقل پنج نفر از مدیران سابق شرکت لاکهید مارتین در سمت‌های هیات‌مدیره در این دانشگاه خدمت کرده‌اند. مدیرعامل سابق نورثروپگرامان در هیات‌امنای دانشگاه MIT حضور دارد. مقیاس سرکوبی که جنبش و اعتراض در طرفداری از فلسطین تجربه کرده، بازتاب تهدیدی است که برای دانشگاه ایجاد می‌کند. نهادها تنها زمانی به این سطح از خشونت متوسل می‌شوند که موانع ایدئولوژیک آنها شکسته شود و در برابر حمله به بنیان‌های مادی خود آسیب‌پذیر باشند. نقابی که دانشگاه می‌زند تا خود را سنگر تفکر انتقادی و آزادی بیان نشان دهد، از بین رفته و آن روی سکه آموزش عالی آمریکا رو شده است. دانشگاه‌ها متقاعد نمی‌شوند که به منافع خود خیانت کنند. 

متن کامل این گزارش را در روزنامه فرهیختگان بخوانید.