فرهیختگان: نقد و حمله به کارنامه مربیان و بازیکنان و مدیران فوتبال طبیعی و معمولی است. مخصوصا وقتی یک تیمی تا آستانه کسب بهترین مقام لیگ برود و به هر علتی به آن نرسد، منتقدان به میدان می‌آیند.

منتقدان البته دو دسته هستند، دسته اول کسانی هستند که مزیت‌ها و کاستی‌های یک مربی یا بازیکن یا مدیر را می‌گویند و به نتیجه نرسیدن را محصول برخی کاستی‌ها می‌دانند. کاستی‌ها برای این دسته می‌تواند محصول عوامل بیرونی و درونی باشد. برای این دسته مزیت‌های سوژه قابل کتمان نیست و آن را می‌گویند. اما دسته دوم اساسا منتظر شرایطی هستند که طرف مقابل را با خاک یکسان کنند و با هر ابزاری مخالف می‌کنند. دسته دوم انگیزه‌های فرامتنی دارد و فقط می‌خواهد مخالفت کند.

مثل مصاحبه روز گذشته وریا غفوری علیه جواد نکونام که محصول مشورت و پیشنهاد تیمی از رفقای مدیر سابق استقلال است. آنها در پشت صحنه سراغ هر امکانی برای انتقام گرفتن از سرمربی آبی‌ها رفته‌اند، حتی وریا غفوری.

نکونام اشتباه نداشته است؟ قطعا داشت. او می‌توانست در طول فصل تصمیمات بهتری بگیرد. نکونام هم بیرون زمین و هم داخل زمین کارهایی کرد که نباید انجام می‌داد و کارهایی نکرد که باید می‌کرد. اما توانست با تیمی که مدیر وقت تیم می‌گفت برای پنجمی بسته شده است، تا آخرین نفس برای قهرمانی بجنگد.کسب بالاترین امتیاز نایب قهرمانی لیگ، که با این امتیاز در همه فصول قبل غیر از یک فصل، قهرمانی قطعی می‌شد. و کمترین باخت و گل زده و فاصله ۱۰ امتیازی با سپاهان با آن اسکواد رویایی، قابل کتمان نیست.

در فصلی که پرسپولیس با کسب بهترین امتیاز تاریخ خودش قهرمان شد، و استقلال فقط یک امتیاز کم آورد، مصاحبه وریا غفوری غیر از تصمیم محفل «بچه»‌های دور مدیر سابق دلیلی ندارد.به وریا گفته‌اند با عبور از نکونام در آینده به عنوان گزینه نیمکت استقلال مطرح می‌شود، اما در واقع به محافلی که نسبت به عملکرد نکونام از حیث غیر فوتبالی مشکوک بودند پیام مهمی داد. او اثبات کرد هیچ دلیل غیر فوتبالی برای مخالفت با نکونام وجود ندارد.

از جهت فوتبالی اما نقدهایی شبیه مصاحبه وریا غفوری خریدار زیادی ندارد، چون این مصاحبه خصوصیات یک نقد فنی منصفانه را نداشت. مثل وقتی که اوسمار مربی برزیلی پرسپولیس در نیمه اول بازی با استقلال خوزستان متهم به بی‌سوادی مطلق شد و پایان بازی در قله فنی ایران. حتی اگر جواد نکونام فقط تعریف و تمجید از خودش را بخواهد یا دشمنانش فقط فحش دادن به او را بپسندند، فوتبال ایران نیاز به یک نگاه ‌واقع‌بینانه دارد. تا انرژی اندکش خرج دعواهای بی‌حاصل نشود.