محمّدصادق فرامرزی، فعال حوزه رسانه بهمناسبت روز بزرگداشت فردوسی در اینستاگرامش نوشت: «روز فردوسی روز گرد هم آمدن همه دوستداران زبان، ادب و خرد ایرانی در خراسان بزرگ بود. گرد هم آمدنی نه از جنس کارناوالهای پرطرفدار برای ثبت فیلم از روی هلیکوپتر و عرضاندام مقابل رقیب و نه برای تکرار صحنههای جاهلانه فحش دادن به عربها! چنان که نمونهاش هرسال در پاسارگارد ثبت میشود. گرد هم آمدنی از دل فهمی مشترک برای پیوند زدن میان خود و خاک، برای پاسداشت تاریخ و تمام یاران بینامونشانی که برای حفظ ایران کوشیدهاند، برای مست شدن از شعر و گرم شدن به اندیشه. این آئین نه محصول یک مصوبه با ردیف بودجه که ماحصل هزاران تلاش جمعی و تشکیلاتی برای تثبیت هویت و تعهد ملی بود.
در این جهان موازی مدارس ایران به جای آنکه روز به روز اندیشه را زیر چرخدندههای تکنیک له و تقبیح کنند یا کودکان فارسی نیاموخته را وارد مسابقه انگلیسیآموزی کنند زنگ شاهنامه داشت، زنگی که با فردوسی آغاز میشد اما به حفظ کردن شعر و امتحان پسدادن ختم نمیشد، زنگ شاهنامه زنگ خلق کردن روایت و تخیل ملی برای امانتداران میراث ایرانی بودن بود.
در این جهان تلویزیونِ صاحبِ ادبترین سرزمین جهان از ادبیات چنین بیگانه نبود و به جای مسابقات زرد استودیویی با میلیاردها تومان پول یامفت برای مجریانشان، یکی از محبوبترین و باکیفیتترین برنامههای هفتگیاش با موضوع شاهنامه و تاریخ ایرانیان بود..حالا هم نه در جهان موازی که در همین جهان پیرامونیمان هرگاه پدر یا مادری را مشغول آموختن شاهنامه به فرزندان خود میبینم روشنای امید چشمهایم را میگیرد. در زمانهای که هزار مشکل اقتصادی و صدهاهزار بدعت بیگانه محاصرهمان کرده باید قدردان هرکه بود که به قدر وسع از فردوسی میگوید، میآموزد و میآموزاند.»