رئیس دانشگاه آزاد در وبینار بین‌المللی «غزه و جنبش دانشجویی آمریکا»:
دکتر طهرانچی در وبینار بین‌المللی «غزه و جنبش دانشجویی آمریکا» بیان کرد: . بیش از چندماه است مردم این سرزمین پذیرای بمب‌ها و بی‌رحمی‌های یک رژیم آپارتایدی هستند. بیش از 14 هزار کودک به مسلخ رفتند و به شهادت رسیدند. مردم بی‌دفاع با سلاح‌های پیشرفته مورد تهاجم قرار گرفتند.
  • ۱۴۰۳-۰۲-۲۲ - ۰۵:۵۲
  • 00
رئیس دانشگاه آزاد در وبینار بین‌المللی «غزه و جنبش دانشجویی آمریکا»:
دانشگاهیان در یک شبکه ضدظلم به مبارزه با آپارتاید بروند
دانشگاهیان در یک شبکه ضدظلم به مبارزه با آپارتاید بروند

فرهیختگان:وبینار بین‌المللی «غزه و جنبش دانشجویی آمریکا» به همت معاونت بین‌الملل و امور دانشجویان غیرایرانی دانشگاه آزاد و با حضور دکتر محمدمهدی طهرانچی رئیس دانشگاه آزاد و حضور مجازی اساتیدی از دانشگاه‌های آمریکا و برزیل برگزار شد. در این نشست دکتر طهرانچی رئیس دانشگاه آزاد، جمیل ابراهیم اسکندر، الکساندر شپرد از دانشگاه ایندیانا و مکس آجل، استاد برجسته دانشگاه گنت از نقش حمایت دانشجویان آمریکایی از مردم غزه و اعتراض به سیاست‌های دولتمردان آمریکایی گفتند. جمیل ابراهیم اسکندر دارای پسادکتری فلسفه عربی دوران وسطی از دانشگاه مادرید- اسپانیا و استاد فلسفه اسلامی و عرب از دانشگاه فدرال سائوپائولو- برزیل است. او مولف سه کتاب در زمینه فلسفه اسلامی بوده و درحال‌حاضر در‌حال ترجمه کتاب «الطبیعیات» (فیزیک) ابن‌سینا از عربی به پرتغالی است. الکساندر شپرد از دانشگاه ایندیانا نیز تحقیقات زیادی در حوزه اسلام (شیعه) تاریخ ایران انجام داده و سخنرانی‌های متعددی را در دانشگاه لو موین، دانشگاه ایندیانا، دانشگاه لایدن، دانشگاه پنسیلوانیا، کنفرانس انجمن مطالعات خاورمیانه و جنوب آسیا (MESA) و انجمن مطالعات شرق میانه و آفریقا (ASMEA) ارائه کرده است. مکس آجل نیز استاد برجسته دانشگاه گنت و یک پژوهشگر برتر سازمان نظارت بر مواد غذایی و محیط‌زیست تونس است. کتاب او با عنوان «یک معامله نوین سبز مردمی» در سال 2021 توسط انتشارات Pluto منتشر شده است.

رئیس دانشگاه آزاد اسلامی در این وبینار بیان کرد:«از میهمانان گرامی تشکر می‌کنم؛ میهمانان خوب ما از کشورهای برزیل و آمریکا در این نشست حضور دارند. به عزیزان و استادان حاضر در جلسه هم خوشامد می‌گویم. موضوعی که درباره‌اش حرف می‌زنیم راجع به دو اتفاق است که این روزها در جهان شاهدش هستیم. هرکدام از منظری دارای اهمیت هستند. اولین موضوع غزه است. بیش از چندماه است مردم این سرزمین پذیرای بمب‌ها و بی‌رحمی‌های یک رژیم آپارتایدی هستند. بیش از 14 هزار کودک به مسلخ رفتند و به شهادت رسیدند. مردم بی‌دفاع با سلاح‌های پیشرفته مورد تهاجم قرار گرفتند. در دنیایی که سازوکارهایش بعد از جنگ‌جهانی دوم به‌گونه‌ای بوده که دیگر جنگی واقع نشود، خشن‌ترین جنگ ممکن و یک نسل‌کشی درحال جریان است نشان داده شده همه سازمان‌هایی که تشکیل شده بودند تا از حقوق کودک، زن و مردم مقابل جنگ‌ها دفاع کنند، کارایی ندارند. به‌هرحال امروز مردم، جوانان، کودکان و زنان مورد بی‌رحمانه‌ترین نسل‌کشی تاریخ قرار گرفته‌اند. بحث، بحث فلسطین نیست، بحث انسانیت است. می‌دانیم جنگ سرد با شعار «حقوق بشر» به پایان رسید. برای وجدان‌های آگاه، حقوق انسان‌ها بسیار مهم است. این یک روی سکه اتفاقی بوده که این روزها درحال وقوع است. روی دیگر سکه این است که دانشگاه‌های آمریکایی قبل از جنگ‌جهانی و مخصوصا بعد از جنگ‌جهانی دوم، در دو حوزه فعالیت داشتند. البته این اتفاق به‌صورت ویژه حاصل جنگ‌جهانی دوم بود. در یک حوزه، دانشگاه‌های آمریکا پیشقراول همه فناوری سلاحی بودند که امروز بشر به آن دست یافته است. عمدتا آغازگر فناوری‌ها، دانشگاه‌های آمریکایی بوده‌اند و کنار آزمایشگاه‌های ملی بزرگ آمریکا، نقشی جدی در مسلح کردن دنیای معاصر دارند. البته دانشگاه‌های آمریکایی در ارزش‌آفرینی و خلق ادبیات فرهنگی نیز نقشی جدی با خودشان داشته‌اند. دانشگاه‌ها به‌عنوان دانشگاه الگو در دو حوزه «فرهنگ» و «علم و فناوری» نقش‌آفرین بوده‌اند، اما در موضوع غزه یکباره وجدان انسانی و وجدان دانشجویان نسل جوان آمریکایی با حرکتی مواجه شد که درحقیقت دانشگاه‌هایشان در آن بی‌نقش نیستند.  به‌درستی می‌بینیم هرجا اعتراضات دانشجویی هست، قطع رابطه با رژیم‌صهیونیستی را دنبال می‌کنند. رهبری عزیز ما واژه‌ای راجع به دانشجو دارند: «دانشجو موذن جامعه است»؛ به این معنا که دانشجو دیده‌بانی است که سریع‌تر می‌بیند و به‌خاطر نبود وجود وابستگی‌های مادی، سریع‌تر به سخن می‌آید. ملاحظه می‌کنیم وجدان‌های بیدار و انسان‌های حق‌طلب که در جوانان این دانشگاه‌ها تجلی یافته، اعتراضاتی جدی را نسبت به آنچه از نسل‌کشی در جهان معاصر درحال وقوع است، ابراز می‌دارد. از آنچه در خلق سلاح‌های مدرن برای کودک‌کشی در دنیا استفاده می‌شود، بیزاری می‌جویند؛ این روی دوم سکه است که زیبایی‌های عرصه موجود را نشان می‌دهد. در واقعه غزه، ما با سیاهی‌ها و سفیدی‌هایی مواجه هستیم. یک‌طرف سیاهی؛ نسل‌کشی، آدم‌کشی و ارسال سلاح برای آدم‌کشان است، اما صحنه سفید و روشن، مردمی هستند که علی‌رغم همه این خشونت‌ها ایستاده‌اند. در ادامه این ایستادگی، وجدان‌های بیدار هستند که در دانشجویان و استادان دانشگاه‌های دنیا مخصوصا دانشگاه‌های امروز ایالات‌متحده شاهد هستیم. آنها با وجود تهدیدات گسترده نسبت به اخراج، ممنوع‌الورود شدن و این قبیل مسائل، به نیکی ایستادگی می‌کنند.  بلاشک این اعتراضات، بزرگ‌تر از اعتراضات در زمان جنگ ویتنام است. اتفاقی که امروز مشاهده می‌کنیم پایانی بر کشته شدن نه‌فقط مردم، بله کودکان و زنان در غزه و قبل از آن؛ در عراق و پیش‌تر در افغانستان و منطقه آسیای غربی است. سال‌هاست به بهانه‌های واهی، کودکان در زمین بازی از سوی اسلحه‌هایی کشته می‌شوند که آمریکا در منطقه ما به سوغات آورده است. این ساختمانی که امروز از کشته‌های بیگناه، مرتفع گشته، چندسال است در قرن بیست‌ویکم براساس رویه‌های غلط ایالات‌متحده در منطقه ما، بنیان گذاشته است. دو جنگ علیه عراق، یک جنگ علیه افغانستان و اشغال این کشور، داعش در منطقه شامات و امروز اسرائیل در غزه؛ کشتاری را رقم زده‌اند که محصول آن چیزی به‌جز زنان، کودکان و مردان بیگناه نیست. بلاشک وقتی ظلم به حداکثر برسد، موجبات واژگونی را فراهم می‌آورد.  به‌هرحال عدالت، ظالمان را محاکمه می‌کند. امروز وجدان‌های بشری در کره خاکی، همگان یک‌چیز را طلب می‌کنند؛ عدالت، عدالت، عدالت. به‌نوبه خودم و به‌عنوان یک دانشگاهی از همکارانم و دانشجویان دانشگاه‌های مختلف دنیا تشکر می‌کنم؛ چه ایالات‌متحده و چه دیگر کشورها. آنها به‌عنوان پیشگامان جامعه بشری، پرچم نهضت اعتراض به ظلم، کودک‌کشی و آپارتایدی را که رژیم‌صهیونیستی در منطقه ما داشته، بلند کردند. امروزه پرچم فلسطین و چفیه فلسطینیان، نماد مبارزه با ظلمی است که بیش از یک‌دهه در منطقه ما درحال اجراست. پیشنهاد می‌کنم حال که شورای امنیت، سازمان ملل و سازمان‌های ساخته‌شده برای امنیت‌بخشی نمی‌توانند امنیت را به کودکان ارائه کنند، ما دانشگاهیان در یک شبکه ضدظلم با هم به مبارزه با این آپارتاید، نسل‌کشی و کودک‌کشی برویم، دست در دست همدیگر قرار بدهیم و ان‌شاءالله از خدا مدد بجوییم. فرقی نمی‌کند؛ چه مسلمان، چه مسیحی، چه یهودی و چه دیگر ادیان، همه با هم باشیم. فرقی نمی‌کند ایرانی، عرب، آمریکایی، اروپایی، آسیایی و آفریقایی باشیم. همه با هم در یک شبکه منسجم، صدای خود را به گوش حکمرانان عالم برسانیم که مردم و کودکان برای فردا امنیت می‌خواهند.»

مشروح این نشست را در اینجا می‌خوانید.

نظرات کاربران
تعداد نظرات کاربران : ۰