درباره ادعای سوددهی ۷۰ میلیاردی باشگاه استقلال؛
محمدرضا ولی‌زاده؛ فرهیختگان آنلاین: در روزهای اخیر خبری با عنوان «استقلال با خطیر از ضرر ۵۰۰ میلیاردی به سود ۷۰ میلیاردی رسید» منتشر شده که طبق اذعان مدیر معزول آبی‌ها در سال ۱۴۰۲ این باشگاه برای اولین‌بار در تاریخش سود ده بوده است. هر چند صحت این ادعا پس از حسابرسی نهایی مشخص خواهد شد، اما با بررسی رفتار مدیریتی خطیر در باشگاه و آنچه با او بر سر تیم آمده می‌توان دریافت که انتشار چنین اخباری حتی اگر پیرامون عملیات «دستاوردسازی» هم باشد، بیش از هر چیز نشانه‌ای شفاف و روشن از فقدان دستاورد است.
در وهله‌نخست به‌فرض صحت این ادعا باید پاسخی برای این پرسش پیدا کرد که اگر مدیریت علی خطیر برای باشگاه درآمدی حاصل کرده، چرا این منابع مالی در جهت برطرف ساختن نیازهای تیم هزینه نشده است؟ اگرچه اجمالاً می‌توان با طرح چند پرسش دیگر به این بحث پرداخت و اعتبار ادعای سوددهی را سنجید:
۱. محصول مدیریت خطیر در استقلال جز ایجاد اختلاف میان باشگاه و تیم چه بود و این ایدۀ او در رفتار با تیم چه نتیجه‌ای داشت؟ چرا مطالبات فصل‌گذشته بازیکنان پرداخت نشد؟ آن‌هم در شرایطی که حتی برای پرداخت بدهی‌های خارجی باشگاه هم از محل درآمد‌های پیشین آبی‌ها در فیفا هزینه شد. مدیریتی که از سوددهی و درآمد چند صد میلیاردی می‌گوید، چگونه در تأمین اولیه‌ترین نیازهای تیم هم ناتوان ماند؟ این بهره‌دهیِ خطیر کدام گره باشگاه را گشود و موجب عمل کردن به تعهدات مالی آن نسبت به تیم شد؟ تا زمانی‌که با فعالیت پرابهام حامیان‌مالی باشگاه منجر به ایجاد درآمد پایداری نشده، این سوددهی چه معنایی در اقتصاد باشگاه دارد؟
۲. کدام‌یک از اقدامات مدیریت پیشین باشگاه قابلیت تعریف در دایره واژه «دستاورد» را دارد؟ اینکه چوب لای چرخ تیم بگذاریم و به بهانه محدودیت‌هایی چون سقف قرارداد آن را از دو پنجره نقل‌وانتقالاتی محروم کنیم؟ یا با پرداخت‌های نامتوازن نظم‌تیمی را بر هم بزنیم و انگیزه بازیکنان را از آن‌ها بگیریم؟ در رسانه‌رسمی باشگاه بر علیه کادرفنی بیانیه بدهیم و صحبت‌هایش را در نشست‌‌های خبری سانسور کنیم، چطور؟ یا اینکه چشم به نیازهای تیم ببندیم و تنها شرط تقویت را جذب خارجی‌های سفارشی قرار دهیم؟
بدون‌شک، ده‌ها پرسش دیگر را هم می‌توان این‌چنین کنار هم چید و پاسخ «سوء مدیریت» را از دل آن بیرون کشید. اما ادعای سود ده شدن استقلال از هر نگاهی نمی‌تواند دستاوردی برای مدیریت پیشین باشگاه باشد. به این علت که یا چرایی عدم هزینه‌‌کرد آن برای تیم محل پرسش است و یا محصولی است از سیاست همین مدیریت در بستن یک تیم معمولی که به لحاظ ابزار حتی در میان چهار تیم برتر لیگ هم نیست.
