

2. جان توشاک در تبریز دنبال چیست؟ آمده تا تیمی را اداره کند مثل تیمهای آخر یا آمده تا دوباره مثل وینفرد شفر اوج بگیرد؟ از نظر منطق، هیچ آدمی در هیچ جایی دنبال شکست نیست. قطعا توشاک نیامده تا سه ماه دیگر به خانه برگردد. قطعا این نیست. با این همه، باید از او پرسید که تراکتور برای او فرقی با تیمهای آخرش دارد یا نه؟ آیا این هم قراردادی است مثل قراردادهای دیگر یا فرصتی است برای زنده شدن برند مربیگری مردی که میتواند چند سال دیگر به مربیگری خود ادامه دهد؟ ببینیم و تعریف کنیم. 3. تراکتورسازی امسال روایت و حکایت دیگری دارد. برای نخستینبار در تمام این سالها تیم در دستان بخش خصوصی قدرتمند و باتجربهای قرار گرفته است که از فوتبال شناخت دارد. انتقال مالکیت از سپاه به بخش خصوصی بعد از یک فصل نزدیک به سقوط، تجربه جدیدی است که همه را هیجانزده میکند. امسال با چه تراکتوری طرفیم؟ سال قبل هم قرار نبود تراکتور تیم دست و پا بستهای باشد اما شد. امسال البته همه منتظر چیزهای دیگری هستیم. امسال با یک مالک خصوصی با تجربه و دست باز و اسمی در حد و اندازههای جان توشاک، قصه فرق میکند. تراکتور همین حالا یکی از تیمهای مدعی قهرمانی است. دستکم مدعی شگفتانگیز بودن و هیجان ساختن. مدعی از قبل بازنده نبودن. یعنی همه چیزهایی که با ساغلام نبود. توشاک با چه حس و حال خوبی به لیگ ایران اضافه میشود و این اتفاق بزرگی است. 4. اندکاندک جمع مستان میرسند و این اتفاق بسیار بزرگی است. از جمیع مربیان کروات در ایران تنها دو نفر ماندگار شدهاند. بگوویچ در لیگ یک و برانکو در لیگ برتر. شاید وقتش رسیده از هزینه کردن برای مربیان ارزان دست برداشت. شفر، برانکو و حالا توشاک به لیگ فصل بعد حال خوبی میبخشند.
قلعهنویی در سپاهان آماده باز پس گرفتن تاج و تختش شده و حالا توشاک میتواند خیال ما را از بابت تراکتورسازی راحت کند. اگر چه نباید در بدو ورود انتظارات را از او بالا برد و هواداران تراکتور باید به مرد ولزی فرصتی برای آشنایی با فوتبال ایران و تبریز را بدهند، اما خیال همه با او راحت است. مخصوصا وقتی از ساموئل اتوئو هم بهعنوان خرید بعدی این تیم نام برده میشود. چه روزهای خوبی داشته باشیم با لیگ بعدی.
* نویسنده : هومن جعفری روزنامهنگار
