فرهیختگان: از ریاست‌جمهوری هری‌اس.ترومن، حمایت پایدار از امنیت رژیم‌صهیونیستی، سنگ بنای سیاست خارجی ایالات‌متحده برای هر دولت ایالات‌متحده بوده است. برای چندین دهه، ایالات‌متحده کمک قابل‌توجهی را به رژیم ارائه کرده است. این کمک‌ها بر مقابله با تهدیدات امنیتی جدید و پیچیده، پر کردن شکاف‌ها در توانمندی‌های رژیم از طریق کمک و همکاری امنیتی، افزایش قابلیت همکاری از طریق آموزش‌های مشترک، متمرکز بوده است اما با این حال تل‌آویو در چند دهه اخیر به‌ویژه پس از سال 2000 عملا در هر منازعه‌ای طرف شکست‌خورده بوده است.

این کمک‌ها با این هدف به رژیم تقدیم می‌شد تا ارتش آن را به یکی از تواناترین و کارآمدترین ارتش‌های جهان تبدیل کند و در کنار آن بخش صنعت و فناوری نظامی رژیم‌صهیونیستی، یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان توانمندی‌های نظامی در سراسر جهان بشود. امروز، تل‌آویو بزرگ‌ترین دریافت‌کننده تجمیعی کمک‌های نظامی ایالات‌متحده از زمان جنگ جهانی دوم است با این حال پیروز میدان نیست. طبق برآوردها، آمریکا‌ بیش از 124 میلیارد دلار به رژیم‌صهیونیستی کمک کرده است. از سال 1983، ایالات‌متحده و اسرائیل مرتبا از طریق گروه سیاسی- نظامی مشترک برای پیشبرد سیاست‌های مشترک، رسیدگی به تهدیدات و نگرانی‌های مشترک و شناسایی زمینه‌های جدید همکاری امنیتی، همکاری‌های جدی‌ای داشته‌اند. از سال 1992، ایالات‌متحده تجهیزاتی به ارزش 6.6 میلیارد دلار در چهارچوب برنامه تجهیزات دفاعی اضافی شامل تسلیحات، قطعات یدکی و شبیه‌سازها در اختیار رژیم قرار داد. رهبری آمریکا و اروپا همچنین یک انبار ذخیره جنگی ایالات‌متحده را در سرزمین‌های اشغالی در اختیار دارد که می‌توان از آن برای تقویت دفاعی رژیم درصورت بروز یک وضعیت اضطراری نظامی بزرگ استفاده کرد.

ایالات‌متحده علاوه‌بر کمک‌های امنیتی و فروش تسلیحات، مبادلات مختلفی را با رژی مدارد؛ از جمله آنها می‌توان به رزمایش‌های نظامی مانند«جونیپر اوک» (شبیه‌سازی حمله به عمق اهداف راهبردی، جنگ هوایی و دفاع سایبری در مقابل تهدیدات مختلف) و«جونیپر فالکون» (واحد عملیاتی نیروی مشترک اسرائیل و آمریکا برای حمله هوایی به تاسیسات هسته‌ای ایران) و همچنین تحقیق و توسعه مشترک تسلیحات اشاره کرد.

واشنگتن و تل‌آویو در چند دهه گذشته چندین موافقتنامه همکاری دفاعی دوجانبه امضا کرده‌اند که از جمله آنها می‌توان به توافقنامه دفاعی متقابل (1952)؛ توافقنامه همکاری در حوزه امنیت اطلاعات (1982)؛ توافقنامه پشتیبانی لجستیک متقابل (1991) و توافقنامه وضعیت نیروها (1994) اشاره کرد.

متن کامل گزارش را از اینجا بخوانید.