وضعیت سوریه الان به دلیل شرایط میدانی و سیاسی از گذشته پیچیده‌تر است به این دلیل که دولت سوریه و هم‌پیمانان آن مانند حزب‌الله و روسیه توانستند در طول هفته‌های اخیر وضعیت میدانی و توازن قوا را به سود دولت بشاراسد تغییر دهند و گروهک‌های تروریستی را در شمال حلب سرکوب کنند. با تغییر موازنه، آمریکا به صورت مستقیم وارد میدان شد و نیروهای ارتش سوریه را در این کشور بمباران کرد. همچنین بخشی از نیروهای ترکیه وارد منطقه جرابلس در مرز مشترک ترکیه و سوریه شدند.

این وضعیت موجب شد آمریکایی‌ها برای اینکه فرصت بازسازی به گروهک‌های تروریستی داده شود، طرح آتش‌بس یک هفته‌ای را ارائه دهند و این طرح به دلیل پیشروی نیروهای تروریستی در شمال حلب با شکست مواجه شد، بنابراین این طرح شکست خورده اکنون در قالب مساله کنفرانس لوزان مطرح شد و دو بازیگر قدرتمند سوریه یعنی روسیه و آمریکا تلاش‌شان بر این بوده که دیدگاه خود را مطرح کنند اما به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها سعی می‌کنند بحران سوریه را طولانی کنند تا بتوانند هم ارتش و هم مقاومت را در سوریه دچار فرسایش کنند.
آمریکا، عربستان، ترکیه و فرانسه هیچ گونه اراده‌ای برای پایان دادن به بحران سوریه ندارند و هیچ کنفرانسی نمی‌تواند بحران سوریه را مهار کند. بحران سوریه تنها یک راه‌حل مشخص دارد و آن خلع سلاح همه گروهک‌های تروریستی و اخراج این گروهک‌ها از خاک سوریه و برقراری آتش‌بس است. از سوی دیگر بازگشت آوارگان و تشکیل یک دولت انتقالی به ریاست بشار اسد و با شرکت همه طیف‌های سیاسی از دیگر نکاتی است که برای پایان دادن به بحران باید مورد توجه قرار بگیرد.
این راه‌حل در طرح 6 ماده‌ای جمهوری اسلامی ایران نیز پیش‌بینی شده است. اگر این طرح عملیاتی بشود قطعا بحران به پایان می‌رسد اما شرایط اکنون به‌گونه‌ای است که آمریکایی‌ها تلاش می‌کنند تا انتخابات ریاست‌جمهوری در آن کشور این بحران همچنان ادامه داشته باشد.
به هر حال اعتقاد باراک اوباما این است که یا باید دخالت نظامی در سوریه داشته باشد که با ریسک بالایی همراه است یا برقراری آتش‌بس براساس طرح ایران و روسیه را بپذیرد که این هم به نوعی ضعف دولت اوباما خواهد بود. برای همین اوباما نمی‌خواهد در این یک ماه باقی‌مانده تا انتخابات تغییری در شرایط سوریه روی دهد.
بر همین اساس تحلیل «رویترز» در مورد اینکه آمریکا خواهان حضور ایران در کنفرانس لوزان بوده است، تحلیل صحیحی نیست. ایران قصد شرکت در این نشست را نداشت اما پیش‌شرط‌هایی را تعیین کرد. یکی از این پیش‌شرط‌ها شرکت مصر و عراق در کنفرانس بود که روس‌ها با وساطت و رایزنی، آمریکا را ناچار ساختند که به پیشنهاد ایران برای حضور در کنفرانس لوزان تن بدهد و مصر و عراق هم به پیشنهاد ایران در این نشست شرکت کردند تا بتوانند جبهه قدرتمندی در مقابل جبهه آمریکا و عربستان ایجاد کنند. برای همین ایران در آغاز تمایلی نداشت و با درخواست روسیه و پیش‌شرط‌های تعیین شده در این کنفرانس شرکت کرد.
اختلافات در کنفرانس بالا بود. همه شرکت‌‌کنندگان در این نشست با هم اختلاف داشتند. مصر و ایران با عربستان، عراق با ترکیه و آمریکا با روسیه تنش دارند. همه این کشورها در واقع برای هم شمشیر می‌کشند. به نظر می‌آید به دلیل وجود این اختلاف‌ها و به دلیل وجود اختلاف ساختاری میان این کشورها، امکان حل بحران سوریه از طریق گفت‌وگو وجود ندارد و نشست‌های اینچنینی نمی‌تواند به حل بحران بینجامد. اختلافات ایران و عربستان ریشه‌دار است و اختلاف بر سر حضور نیروهای ترکیه در شمال موصل است. مصر با عربستان به‌شدت دچار اختلاف است و روس‌ها با آمریکا اختلاف استراتژیکی دارند نه تاکتیکی. برای همین دیدگاه‌ها کاملا با یکدیگر متفاوت است.
به هر حال این کنفرانس شوی هالیوودی از سوی آمریکاست. آنها سعی می‌کنند برای اینکه افکار عمومی را فریب بدهند و بتوانند دموکرات‌ها را به‌عنوان حزب مسالمت‌جو و صلح‌طلب و خواهان صلح جهانی مطرح کنند و بیشتر به خاطر مسائل تبلیغاتی انتخاباتی، این‌گونه کنفرانس‌ها را تشکیل می‌دهند. به نظر می‌آید خروجی این کنفرانس‌ها کاملا غیرقابل قبول است. تا زمانی که بحران سوریه به صورت ریشه‌ای حل نشود و تکلیف یکصد هزار تروریست در سوریه روشن نشود، هیچ راه‌حل سیاسی‌ای جواب نمی‌دهد. دولت سوریه نیز معتقد است تا زمانی که گروهک‌های تروریستی در هر نقطه سوریه باشند امکان برقراری  آتش‌بس وجود نخواهد داشت.