روایت ۲۵ سال ستیز با قانون

در حال حاضر 18 درصد بیکاران کشور را دانش‌آموختگانی تشکیل می‌دهند که پس از اتمام دانشگاه هیچ امیدی به اشتغال ندارند، اما در این میان دانشگاه آزاد اسلامی درصدد استخدام فارغ‌التحصیلانی است که اکثر آنها گرید‌های علمی بالایی دارند، از این رو نیاز است که در نحوه جذب اساتید و هیات‌علمی نیز تجدیدنظر شود یا اگر در دوره‌های گذشته به واسطه برخی سیاست‌هایی که می‌توان درباره درستی یا نادرستی آن هم قضاوت کرد، آنها را در این دانشگاه جذب کرده‌اند اصلاح شود و فرصت برای کسانی که تازه‌نفس و جویای کار هستند مهیا شود. در روزهای گذشته در پی اجرای طرحی که منجر به اشتغال جوانان خواهد شد، ‌حاشیه‌سازی‌هایی صورت گرفت و برخی رسانه‌ها نیز به آن دامن زدند؛‌ طرحی که به گفته وزیر علوم جنبه سیاسی ندارد و بیشتر پشتوانه قانونی دارد.

رجوع به آیین‌نامه استخدامی اعضای هیات‌علمی دانشگاه‌ها به خوبی گویای این موضوع است.

چندی پیش عبدالرضا باقری، مشاور وزیر علوم درخصوص اصلاح ماده ۱۲ آیین‌نامه استخدامی اعضای هیات‌علمی و ممنوعیت همکاری هیات‌علمی تمام‌وقت دانشگاه‌های دولتی با دانشگاه آزاد اسلامی در گفت‌وگویی با رسانه‌ها گفته بود: «این مساله موضوع جدیدی نیست و ماده ۲۱ آیین‌نامه استخدامی اعضای هیات‌علمی دانشگاه‌ها این‌گونه است و براساس این ماده ساعت حضور عضو هیات‌علمی تمام‌وقت در طول هفته ۴۰ ساعت است که براساس حضورش در طول هفته توزیع می‌شود و این ۴۰ ساعت باید تکمیل شود.»

حال با یک محاسبه ساده می‌توان دریافت که اگر یک عضو هیات‌علمی در روزهای هفته یعنی از روز شنبه تا چهارشنبه را از ساعت هشت تا 17 در دانشگاهی حضور داشته باشد، تمام آن 40 ساعت را پر می‌کند و بعید است بتواند در ساعت‌های دیگر در دانشگاه دومی به تدریس مشغول شود.

مدیرکل دفتر ارزیابی و نظارت وزارت علوم نیز با بیان اینکه فعالیت به‌عنوان عضو هیات‌علمی تمام‌وقت در دو دانشگاه مجاز نیست و با چنین استادی برخورد خواهد شد، عنوان کرده بود: «در برخورد با چنین مواردی به ادامه خدمت فرد در دانشگاه پایان داده می‌شود.» گفتنی است این موضوع پیش از این نیز در دانشگاه شهید بهشتی اتفاق افتاد؛ جایی که 10 نفر از اعضای هیات‌علمی پیمانی دانشگاه شهید بهشتی در سال‌های 89 تا 90 به‌عنوان عضو تمام‌وقت در این دانشگاه به‌کار گرفته شده بودند که پس از آنکه مشخص شد عضو تمام‌وقت دانشگاه آزاد اسلامی یا مراکز دیگر هستند، ادامه همکاری با آنها متوقف شد.

«از دانشگاه‌آزاد اخراج شدم»؛ جمله‌ای کوتاه بود که از روز سه شنبه  در فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی به نقل از یکی از اساتید نسبتا پرحاشیه منتشر و به نوعی واکنش به طرح دانشگاه آزاد اسلامی ارزیابی شد. استادی که پیش از این نیز در ماجرای زلزله کرمانشاه حاشیه‌ساز شده بود، از 25 سال حضور خود در دانشگاه آزاد اسلامی گفت، اما از گلایه دانشجویانش مبنی‌بر اینکه چرا کلاس‌های درس او به‌طور منظم برگزار نمی‌شود، حرفی نزد. این استاد علوم سیاسی در حالی به اقدام دانشگاه معترض شده که در دانشگاه تهران به وضعیت تمام‌وقتی باید 40 ساعت کاری خود را پر می‌کرده است، اما به صورت همزمان در دانشگاه آزاد اسلامی نیز حقوق تمام‌وقتی دریافت می‌کرده، این درحالی است که طبق تبصره4 ماده 21 اعضای هیات‌علمی نمی‌توانند حتی به‌صورت نیمه‌وقت از دو دانشگاه حقوق دریافت کنند؛ حال آنکه می‌شد این هزینه برای جوانان مستعد به‌کار گرفته شود؛ ‌جوانانی که تمام وقت خود و نه بخشی از آن را به دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تعلق دهند. اما او و برخی جریان‌های سیاسی تلاش کردند این موضوع را سیاسی جلوه داده و مساله را به اخراج اساتید اصلاح‌طلب تقلیل دهند؛ ‌ادعایی که خیلی زود با انتشار اخباری مبنی‌بر اعمال همین قانون برای یکی از اساتید دانشگاه امام صادق(ع) رنگ باخت. این موضوع در حالی است که اگر استادی همچون ایشان در این 25 سال ماهانه و البته به‌طور متوسط مبلغی به‌طور میانگین پنج میلیون تومان دریافت کرده باشد، مبلغی حدود یک میلیارد و 500 میلیون تنها از دانشگاه آزاد اسلامی بهره برده است و می‌توان دریافت که علت ناراحتی از جذب دانش‌آموختگان جدید چیست؟

از سوی دیگر برخی از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی در تماس با «فرهیختگان» به نکات قابل‌تاملی از حضور و تدریس این استاد در کلاس درس اشاره کردند؛ یکی از این دانشجویان گفت: «من کاری به جهت‌گیری سیاسی ایشان نداشتم، اما در طول یک ترم تنها سه جلسه در کلاس حضور یافتند و فرصتی برای یادگیری درس پیدا نشد.» یکی دیگر از دانشجویان نیز گفت: «در دانشکده ما هنگام انتخاب‌واحد نام صادق زیباکلام را انتخاب می‌کردیم، اما در کلاس، فرد دیگری حاضر می‌شد.»

 

* نویسنده : یزدان محمدی روزنامه نگار