به گزارش «فرهیختگان آنلاین»،  در سال‌های اخیر کم فیلم‌های ایرانی نداشته‌ایم که با اولویت اکران و پخش بین‌المللی تولید شده‌اند ولی در کوتاه‌ترین گام‌هایشان هم ناکام مانده‌اند. آخرین تلاش ناکام مدیران سینمایی برای فتح پرده سینماهای دنیا، از طرف مجید مجیدی، کارگردان پرآوازه سینما صورت گرفت. مجیدی پیش از تولید «محمدرسول ا... (ص)»، با جذب چهره‌های برجسته سینمای جهان بین عوامل پشت صحنه، این فیلم را آماده اکران جهانی کرد.

البته در مورد این فیلم مسئولان سینمایی پاسخگو نیستند و مدعی‌اند که همه کار به عهده خود عوامل تولید و پخش فیلم «محمدرسول ا... (ص)» بود. سینمای ایران در پخش بین‌الملل آثار سینمایی همیشه ضعیف عمل کرده است این ضعف هم فقط برای این دولت و مدیران فعلی نیست. بوده‌اند فیلم‌هایی مثل «ملک سلیمان» و «راه آبی ابریشم»، «استرداد» و «فرزند چهارم» که با ادعای پخش و اکران بین‌المللی ساخته شده‌اند ولی در اکران داخل هم موفق نبوده‌اند.

در شرایط فعلی هم با نگاهی گذرا به اخبار حوزه بین‌الملل سینمای ایران، نشان می‌دهند که فرآیند پخش بین‌الملل در سازمان سینمایی ترسیم نمی‌شود؛ چون این دولت هیچ برنامه مشخصی ندارد. گویا کارها به عهده فیلمسازان است و تعدادی از پخش‌کنندگان که در طول این سال‌ها، هم در بدنه سینمای ایران راه یافته‌اند و هم به بازارهای بین‌المللی پخش فیلم. مخاطبان جهانی هنوز سینمای ایران را با فیلم‌های هنری و به تازگی با تک فیلم‌های اجتماعی‌ می‌شناسند.

معدود فیلم‌هایی که به‌واسطه شرکت‌های پخش غیرایرانی در اروپا و آمریکای‌شمالی به نمایش در‌می‌آیند. در حال حاضر با خلأ برنامه‌ای‌ مدون و اثرگذار در سیاستگذاری‌های بین‌الملل سینمای ایران و همچنین نگاه محدود برای پخش در کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی شاهد هستیم که تنها راه عملی برای ورود سینمای ایران به خارج از مرزها، همانی شده است که اصغر فرهادی با موفقیت فیلم «جدایی نادر از سیمین» کشف کرد و برای سایر فیلم‌هایش هم اجرا می‌کند. «جدایی نادر از سیمین» نمونه خوبی از معدود فیلم‌هایی سینمای ایران بود که برای اولین بار توانست اکران بین‌المللی خوبی داشته باشد. شروع موفقیت بین‌المللی این فیلم از جشنواره 79 برلیناله تا گلدن‌گلوب و اسکار باعث شد نام اصغر فرهادی بیشتر از پیش برای پخش‌کنندگان بین‌المللی مشهور شود.

شرکت ممنتو فیلمز اینترنشنال، حق پخش جهانی این فیلم را برعهده گرفت و فیلم اکران خوبی داشت. فیلم‌های دیگر فرهادی هم از جمله فیلم اخیرش «فروشنده» با تکیه بر ظرفیت موفقیت‌های بین‌المللی و به کمک پخش‌کننده خارجی‌اش به بازارهای جهانی راه پیدا کرد. اما با نگاهی گذرا به لیست فعالیت‌های بین‌المللی سازمان سینمایی و بنیاد فارابی، شاهد هستیم که حاصل تلاش‌های معطوف به حضور در بازار فیلم‌ها و جشنواره‌های خارجی، تا به امروز هیچ خروجی مطلوبی برای سینمای ایران نداشته است. هنوز مدیران دولتی نتوانسته‌اند تاثیرگذاری جدی در توزیع و اکران آثار مهم سینمای ایران حتی در همین کشورهای همسایه داشته باشند.

برگزاری پرهزینه جشنواره جهانی فیلم فجر در سه سال گذشته هم نتوانسته، شکلی مدون و منظم برای پخش سینمای ایران ارائه دهد. اگرچه محمد‌مهدی حیدریان رئیس سازمان سینمایی مثل مدیران سابق بر اهمیت حوزه بین‌الملل تاکید و ابتدا تصمیم داشت برای متمرکز شدن برنامه‌های بین‌المللی سازمان سینمایی، بخشی را با عنوان بنیاد بین‌الملل سینمای ایران راه‌اندازی کند ولی از این تصمیم منصرف شد و همچنان تصمیمات این حوزه به شکلی پراکنده اجرا می‌شود و هیچ نهادی هم پاسخگوی ضعف‌ها و انتقادات نیست.

در سایه کم‌کاری و تکرار سیاست‌های غلط مدیران دولتی، این فیلمسازان هستند که فعلا با همان راهکار «فرهادی»، امید به کسب بازار و اکران بین‌المللی دارند. راهکاری که هم حکایت از انفعال مدیران سینمایی در حوزه بین‌الملل دارد و هم اینکه منجر به این خواهد شد که آثار مبتنی‌بر نگاه سینمای متعهد و استراتژیک ایران، محبوس به مرزهای اکران داخلی بمانند. همین روند اگر ادامه پیدا کند، خطی که سیر فیلمسازی با قابلیت اکران خارجی را ترسیم می‌کند، در لابی‌ها و دفتر سیاستگذاران جشنواره‌های خارجی شکل خواهد گرفت، نه از درون سینمای ایران.