حاتمی‌کیا در نشست خبری «به وقت شام» چه گفت؟
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، نشست‌های خبری حاتمی‌کیا گاهی از فیلم‌هایش هم جذاب‌تر می‌شود. بعد از نمایش «به وقت شام» در پردیس سینمایی ملت، نشست خبری این فیلم با انبوه اهالی رسانه برگزار شد. او حرف‌هایش را این‌گونه شروع کرد: «فکر می‌کنم سال ۶۵ حدودا ۳۱ سال پیش اولین فیلمم را ساختم که مصادف با عملیات کربلای پنج بود. من در تهران فیلم می‌ساختم و به‌شدت به من سخت گذشت تا که فیلم تمام شد و به جبهه رفتم. من سرباز این نظام هستم و همچنان دلم برای بچه‌هایی که جهاد می‌کنند می‌تپد.»
حاتمی‌کیا در پاسخ به سوال خبرنگاری که به کنایه گفته بود برخی از صحنه‌های فیلم شبیه بازی‌های کامپیوتری شده است، در مورد جلوه‌های ویژه این اثر سینمایی این‌گونه پاسخ داد: «این فیلم استطاعت سینمای ایران است. افتخار می‌کنم که بچه‌های ایران، این فیلم را بدون یک دلار هزینه ساختند. همین را به قیمت طعنه‌هایی که ممکن است بشنویم با جان و دل می‌پذیرم.»
حاتمی‌کیا در مورد شخصیت‌پردازی داعشی‌ها در فیلم ادامه داد: «من یک روز کل گروه را جمع و اجبار کردم فیلم‌های خشن سربریدن داعشی‌ها را نگاه کنند. واقعیت این است که کلیت داعش به همین اندازه مبالغه‌آمیز است. من برای ساخت این فیلم محدودیت‌های فراوانی داشتم. مظلومیت شهدای مدافع حرم همین است که هیچ‌وقت نمی‌توان از آنها به درستی صحبت کرد.»
هادی حجازی‌فر درباره حضور خود در فیلم «به وقت شام» گفت: «من پنج سال پیش به‌عنوان خبرنگار به این سالن می‌آمدم. خدا را شکر دوستان همواره امانت‌دار بوده‌اند. بین نداشتم و ندارم فرق بسیار وجود دارد. من به‌شدت برای ایفای این نقش می‌ترسیدم؛ چون هراس داشتم بازی من به فیلم ابراهیم حاتمی‌کیا ضربه بزند. بازی برای ابراهیم حاتمی‌کیا بزرگ‌ترین آرزوی من در سینما بود.»
خزایی در مورد تولید فیلم «به وقت شام» تاکید کرد: «من یک‌سال پیش با ابراهیم حاتمی‌کیا برنامه تولید را گذاشتیم و قرار بود فیلم به جشنواره فجر سال ۹۸ برسد؛ اما فیلم به صورت کاملا جهادی ساخته شد. از دور همه فکر می‌کنند همه چیز برای ابراهیم حاتمی‌کیا آماده شده اما به خدا که این‌طور نبود. خیلی فیلم‌ها در سینمای ایران با بودجه‌های هنگفت ساخته شدند و نتیجه نگرفتند.»
حاتمی‌کیا درباره اینکه چرا در فیلم‌های اخیرش با قهرمانان آثارش چندان نمی‌توان ارتباط برقرار کرد و این قهرمانان از سوی نسل جدید پذیرفته نمی‌شوند، گفت: «نظام 40 سال است جلو می‌رود و همه سرجایشان هستند و فقط من جایم عوض شده است؟ همه دارند پرچم‌هایشان را زمین می‌گذارند و من فقط پرچم را بالا نگه می‌دارم. به مقدساتم قسم می‌خورم که گفتم فیلم را برای این جوانان که جانشان را می‌دهند، بسازم. من با جوانان جلسه دارم و تمام فیلم‌هایی را که می‌گویید می‌بینم. یک جوان ایرانی از روسیه اینقدر برایش محتوای فیلم مساله شده بود که به من پیام داد. با حاج قاسم دیدار کردم و گفتم چرا نمی‌گذارید ما برویم سوریه را ببینم، هرچند می‌دانم خطر دارد. دو سال پیش در همین جشنواره می‌نوشتند و به ما متلک می‌گفتند که چرا نمی‌روی سوریه؛ می‌گویند گمشو برو سوریه. اوف به این زبانان که این سخنان را به زبان می‌آورند. من هم علاقه دارم در کنار آنها باشم و با آنها جلو بروم. همه این مسائل جمع می‌شود و به فیلم «به وقت شام» منتهی می‌شود. من محدودیت‌های زیادی دارم. این از مظلومیت شیعه است که من با وجود آنکه دوست دارم مانند آنها آنچه را می‌بینند، ببینم؛ تنها یک پلان چند ثانیه‌ای از حرم حضرت زینب را نمایش بدهم. ما هرچه داشتیم در این چله خودمان گذاشتیم و پرتاب کردیم. شما را به خدا از این بچه‌ها که بودند بپرسید وقتی نمی‌پرسید من فکر می‌کنم شما نمی‌دانید داعش دارد سمت ما می‌آید و به چند قدمی خانه‌هایمان رسیده است.»
حاتمی‌کیا در پاسخ به سوالی در مورد اکران بین‌المللی این فیلم گفت: «واقعا دوست دارم این فیلم در کشورهای همسایه نماش داده شود. اگر‌چه می‌دانم چون دچار سوءتفاهم هستند این مساله ممکن است امکان‌پذیر نباشد. دلم می‌خواهد فیلم جشنواره‌های مختلفی برود. من دشمن جشنواره نیستم. از این نظر که می‌بینم جوان ایرانی درگیر جشنواره می‌شود ولی با اولین و دومین فیلمش می‌سوزد و دیگر بلند نمی‌شود دلم می‌سوزد. پسران و فرزندان این ممکلت دلم می‌خواهد حرف‌های خود کشور را بزنید؛ اینجاست که من با جشنواره مساله دارم.»
این کارگردان سینما، درباره درخواستی برای ساخت فیلم درباره حادثه سانچی هم گفت: «به آن فکر می‌کنم. من یک دوره‌ای برای فیلم سفر نفت که فیلمبردار بودم چهار ماه در کشتی زندگی کردم و فضای آن را می‌شناسم، اما نمی‌توانم بگویم حتما می‌سازم؛ همه چیز منوط به آینده است.»
حاتمی‌کیا درباره پرسشی که به دیدار او با آیت‌ا... هاشمی‌رفسنجانی و ساخت فیلم زندگینامه او اشاره داشت، گفت: «نه من درباره آقای هاشمی نمی‌خواستم فیلم بسازم. سوژه‌ای بود که باید از ایشان و بزرگان دیگر درباره‌اش تحقیق می‌کردم و این دلیل دیدار بود.»
مطالب پیشنهادی
