ژنرال و سیاست جدید
شاید یکی از دلایل کاهش محبوبیت امیر میان طرفداران استقلال، جدالش با حجازی باشد که محبوب‌ترین چهره باشگاه استقلال بود. دیگرانی هم بودند. در چند مقطع با فتح‌اله‌زاده، مقاطعی با علی دایی، با محمد مایلی‌کهن، سال‌ها با عادل فردوسی‌پور، کی‌روش، با برخی اهالی مطبوعات و رسانه و سرانجام با تنی چند از بازیکنانش مثل رحمتی. امیر هراسی از به جنگِ این بزرگان رفتن نداشت. فکر می‌کرد حق دارد و حقش را باید بگیرد. به هر قیمتی. ادبیاتش تخاصمی بود و گاه حتی مبادی آداب نبود. خصیصه‌ای که باعث شد خیلی‌ها از او روی بگردانند.
قلعه‌نویی اما با بالارفتن سن از یک‌سو و کاسته شدن از افتخاراتش مدل رفتاری‌اش را عوض کرده است. دیگر چندان به دنبال چالش نیست. شاید قبل‌ترها دنبال اثبات خودش بود و حالا نیازی به این کار نمی‌بیند. امیر ادبیات گفتاری‌اش را تغییر داده است و خصومت‌هایش را کمتر. در همین هفته‌ای که گذشت با دو نفر از دشمنان این سال‌هایش از در دوستی درآمده است. در ابتدا و در اتفاقی عجیب تن به آشتی با مهدی رحمتی داد.
دو نفری که شدیدترین تقابل‌ها را در سال‌های اخیر کنار زمین و البته در فضای رسانه‌ای با هم داشتند. از طرف دیگر حاضر شد مقابل دوربین برنامه 90 بنشیند، برنامه‌ای که در تمام این سال‌ها آن را آفتی برای فوتبال ایران می‌دانست و از غرض‌ورزی‌های عادل می‌گفت. در دیگر جنبه‌ها هم تغییرات مشهود است. گاه امیر خود را چون یک منتقد و مصلح اجتماعی معرفی می‌کند، دست به انتقاد از سیاست‌های مدیریتی می‌زند، چون فردی دلسوز برای مملکت. هرچند خیلی وقت‌ها حرف‌هایش به تعبیر سینمایی‌ها درنمی‌آید و چندان مجاب‌کننده نیست. گاهی حرکات نمادین انجام می‌دهد، مثل بازی با استقلال خوزستان که به نشانه اعتراض به آلودگی هوا در خوزستان، در ابتدای بازی با ماسک ظاهر شد. حالا امیر می‌رود تا چهره‌ای جدید از خود معرفی کند. او بسیار باهوش است، قوه ادراکی حساسی دارد. روندها و جریانات اجتماعی و حتی سیاسی را تشخیص می‌دهد و گاهی مطابق با آنها تغییر موضع می‌دهد. به تعبیر اهالی مدیریت، امیر در حال ری‌برندینگ خودش است.
* نویسنده : محمد هدایتی روزنامه‌نگار
مطالب پیشنهادی
