به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، بدنساز تیم ملی فرموده‌اند که امسال بی‌خیال لیگ و جام باشگاه‌ها و... شوید و فقط حواس‌تان به تیم ملی باشد. همه اولویت‌ها را به تیم ملی بدهید و فوتبال را تعطیل کنید. چون به غیر از تیم ملی که شماها فوتبال ندارید!

این آقا که همین یک هفته پیش در حضور نماینده فیفا تعابیر بدی را درمورد معاون اجرایی دبیرکل فدراسیون فوتبال ایران گفت و به جای تنبیه، از سوی رئیس فدراسیون و دبیرکل با تشویق و تعذیر مواجه شد، باید هم چنین توقعی از ما داشته باشد. او هم مثل سرمربی‌اش یاد گرفته قضایا را از موضع بسیار بالا نگاه کند و به جز فعالیت‌های خود و هم‌صنف‌های خارجی‌اش به گزافه گویی بپردازد و ضمن تحقیر مسئولان فوتبال کشور، توقعات بیجای خود و رئیسش را به جامعه تحمیل کند. خود کی‌روش کم بود، حالا این بابا هم اضافه شد.

مصاحبه سایت فدراسیون فوتبال با مربی بدنساز تیم ملی شاید جنبه‌های فنی هم داشته باشد اما بیش از همه بیانات طلبکارانه‌اش از جامعه فوتبالی در آن خودنمایی می‌کند و نشان می‌دهد که گویا فدراسیون‌نشین‌ها هم دربست در اختیار کادر فنی تیم ملی هستند و لیگ برتر و باشگاه‌ها و صدها مسئولیت‌های دیگر در این فدراسیون باید قربانی آنها شوند. این در حالی است که در هیچ جای دنیا حتی مربیان بزرگ هم چنین توقعات بیجایی ندارند و با تکیه بر توانایی‌ها و علمی که در اختیار دارند برنامه‌های راهبردی و منظم خود را پیش می‌برند. این سوءاستفاده از نقاط ضعف مدیریت فدراسیون فوتبال است که هر روز ابعاد وسیعی پیدا می‌کند. تا دیروز که خود کی‌روش سوارکار مدیریت بود و حالا نوبت به دستیارانش رسیده که جرات کنند و برنامه‌های سازمان لیگ و فوتبال باشگاهی را زیر سوال ببرند.

معلوم نیست در قرارداد اینها چه مفادی وجود دارد که همیشه آنها را طلبکار و مدیران و فوتبال ما را بدهکار نشان می‌دهد؟ چه تبصره‌هایی گنجانده شده که حتی رئیس فدراسیون هم نمی‌تواند در برابر زیاده‌خواهی‌های این افراد حرفی بزند یا برخوردی کند. حالا هم بدنساز تیمش آمده و قصد تعطیلی فوتبال را دارد!

بنا به ادعای اوسیانو اولویت اول فوتبال کشور باشگاه‌ها هستند و از این بابت تاسف خورده که چرا باید تیم ملی در اولویت دوم باشد. اما غافل از این بوده که باشگاه‌ها چون تابع سیستم کل هستند بر خلاف نظر وی، اولویت‌شان هماهنگی برنامه‌های سازمان لیگ براساس برنامه‌های تیم ملی بسته شده و تاکنون با همان روش و قاعده پیش رفته‌اند. مثل اینکه جناب‌شان تو باغ نبوده و تعطیلی‌های نابهنگام لیگ برتر را در روزهای برقراری اردوی تیم ملی فراموش کرده است. نکته دوم برمی‌گردد به ذهن مشوش او که گفته تیم ملی دوبار به جام جهانی رفته در حالی که هیچ تیمی در جام باشگاه‌های آسیا موفق نبوده. این ادعا در حالی صورت می‌گیرد که تیم ملی قبل از تشریف‌فرمایی او و رئیسش در جام‌های جهانی حضور داشته و بدون او و رئیسش نیز می‌توانست به راحتی در دو جام جهانی اخیر حضور داشته باشد.

اینکه در سال جام جهانی باید اولویت با تیم ملی باشد درست، اما آیا تمام کشورهای حاضر در جام جهانی به خاطر همین موضوع لیگ‌هایشان را تعطیل کرده‌اند که در ایران این اتفاق نیفتاده است؟ آیا او اطلاع دارد که مسابقات لیگ‌های کشورهای اسپانیا، پرتغال و مراکش با حساسیت تمام و با شور و شوق فراوان در حال پیگیری است و هنوز هیچ‌کدام از مربیان تیم ملی درباره آن اظهارنظر نکرده‌اند؟ آیا خبر دارد که بازیکنان تیم ملی این کشورها دو برابر زمان را نسبت به گذشته در اختیار ندارند و دو برابر تمرین نمی‌کنند و قرار نیست بابت این موضوع هم ریسک شرمسارانه داشته باشند؟ چرا راه دور برویم. اوسیانو آیا منظورش از در اختیار داشتن بازیکنان تیم ملی فقط بازیکنان شاغل در لیگ برتر ایران است؟ اگر این‌گونه نیست و نگاه جامع‌تری نسبت به این موضوع دارد و دلش واقعا برای موفقیت تیم ملی ایران می‌سوزد، این تقاضا را از فدراسیون‌های فوتبال کشورهای یونان، بلژیک، قطر، هلند، روسیه و سوئد هم داشته باشد که حدود 60 تا 70 درصد بدنه تیم ملی در این کشورها فعال هستند.

اوسیانو و اربابش که به دنبال آماده‌سازی تیم ملی، هر روز فشارشان به فدراسیون و باشگاه‌ها بیشتر از قبل می‌شود، آیا جرات دستور دادن به این کشورها را نیز دارند که بازیکنانی نظیر علیرضا جهانبخش، سردار آزمون، سامان قدوس، کریم انصاری‌فرد، رضا قوچان‌نژاد، کاوه رضایی و مهدی طارمی در آنجا توپ می‌زنند؟