به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، بی‌شک تورگان آزار، بازیکن بلژیکی مونشن‌گلادباخ در نیم‌فصل گذشته بهترین بازی‌‌های خود را در بوندس‌لیگا به نمایش گذاشت و تاثیر بسزایی در موفقیت‌های تیمش داشت. در آستانه شروع دور برگشت بازی‌های بوندس‌لیگا و قبل از دربی مقابل اف.ث کلن که بازی را با نتیجه دو بر یک واگذار کردند، نشریه «بوندس‌لیگا» با وی گفت‌وگویی انجام داده که می‌خوانید.

شما در همه 17 بازی که انجام دادی بازیکن فیکس بودی، 6 گل و 6 پاس گل ارائه دادی. دلایل بازی‌های خوب خودت در گلادباخ را در چه می‌بینی؟

از دید من دو سال پیش پایه بازی‌های خوب من در بوندس لیگا کنار رافائل در خط حمله گذاشته شد و اینکه در این فصل بهترین نمایش را ارائه دادم، دلیل خاصی نمی‌توانم برایش بیاورم.

«دیتر هکینگ» مربی تیم تا چه اندازه در پیشرفت شما نقش داشت؟

اعتمادش را کاملا حس می‌کنم و در تیم و سیستم بازی هم حس کاملا خوبی دارم. شاید دلیل خوب بودن من هم، خوب بودن فضای اطرافم است و اینکه ذهنیت بازی و روحیه بالایی دارم که می‌توانم خوب بدرخشم و گل بزنم. البته اگر از فرصت‌هایم بهتر استفاده می‌کردم، می‌توانستم گل‌های بیشتری بزنم. این در حالی است که من دوست دارم در مرکز زمین بیشتر باشم و گل‌هایی هم که به ثمر رساندم، بیشتر پنالتی بودند.

دقیقا. مثل شانس‌های خوبی که مقابل دورتموند یا لورکوزن از دست داده بودی. چطور می‌توانی بر استرس خودت غلبه کنی و در آرامش به بازی ادامه دهی؟

متد خاص یا راهکار ویژه‌ای برایش ندارم. بیشتر از همه معتقدم سرم بالا باشد و خودم به خودم جریمه ندهم و اعتمادبه‌نفسم را همیشه خارج یا داخل زمین کنترل کنم. نمودار فوتبالی این را نشان داده که من در هر بازی دو شانس خوب داشتم. اگر اولی را از دست دادم، دومی را همیشه استفاده کردم.

به سبب ریلکس بودن هنگام گل زدن، «دیتر هکینگ» مربی تیم لقب «پرنده یخی» را به شما داده است.

 (لبخند می‌زند) قبلش همیشه به اینکه کجا گل بزنم فکر می‌کنم. در بازی برابر هانوفر هم این اتفاق افتاد. «توبی» (مخفف توبیاز زیپل) مربی دوم دروازه‌بان گلادباخ به من قبلش اخطار داده بود که حواسم به دروازه‌بان هانوفر باشد، اینکه چه موقع و به کدام سمت می‌پرد را او می‌دانست. من هم با این افکار و حرف‌های توبی و با تمرکز به دروازه حریف، منتظر حرکت دروازه‌بان بودم و در چند صدم ثانیه ضربه را زدم. درواقع وقتی در پنالتی گل می‌زنی، نوعی معادله ریاضی اتفاق می‌افتد. باید تمرکز دقیقی داشته باشی.

بوروسیا مونشن گلادباخ نیم‌فصل اول سال را با کارنامه خوبی به پایان رساند. با 28 امتیاز در رتبه ششم جدول رقابت‌های بوندس‌لیگا قرار گرفت اما بازهم این حس وجود دارد که می‌توانست دو سه رتبه بالاتر بایستد. شاید اگر در برابر ولفسبورگ بازی را می‌برد یا در جام‌حذفی برابر لورکوزن بهتر می‌درخشید، این اتفاق می‌افتاد.

این چیزی است که خودم هم به آن فکر می‌کردم. برای همین اگر دراین‌باره نظری داده می‌شود، قابل درک است. ولی بین رتبه دوم جدول و رتبه هشتم چهار امتیاز فاصله است. دورتموند، لورکوزن و لایپزیک به 28 امتیاز رسیده‌اند. این خودش نشان‌دهنده این است که بوندس‌لیگا متعادل است و هر بازی خودش یک چالش بزرگ محسوب می‌شود. علاوه‌بر این ما همیشه با بازیکنان مصدومی همراه هستیم که از وضع مصدومیت‌شان انتقاد دارند، یا بازیکنانی که خیلی جوان‌تر هستند. این در فوتبال کاملا طبیعی است که هر بازیکنی شاید نتواند هر 17 بازی را 90 دقیقه کامل به زمین برود؛ اما پیروزی مقابل بایرن‌مونیخ ثابت کرد که حتی تیم ما هم لیاقت بهترین‌ها را دارد.

هواداران فوتبال بلژیک هم از شما انتظارات بیشتری دارند. به‌خصوص در تابستان برای جام‌جهانی روسیه. شانس خودت را تا چه حد می‌بینی. به‌خصوص اینکه با برادرت «ایدن» پیراهن تیم‌ملی بلژیک را به تن دارید؟

از دیدگاه من در این جام‌جهانی نسبت به جام‌های قبلی شانس بهتری دارم. حتی در مقایسه با جام قهرمانان اروپا 2016 هم بیشتر است. جام‌جهانی 2014 هنوز در لیگ بلژیک بودم و در جام اروپا هنوز بازیکن فیکس و ثابت گلادباخ نبودم. بنابراین در هر دو بازی نقشی نداشتم، ولی از وقتی که «روبرتو مارتینز» سرمربی تیم‌ملی بلژیک شده، جزء بازیکنان ثابت تیم هستم. من فکر می‌کنم توانستم اعتماد مربی را جلب کنم و نشان دادم که می‌توانم به تیم کمک کنم. از این رو امید دارم در جام جهانی حضور درخشانی داشته باشم؛ اما نباید فراموش کنم که قدرت و توانایی من طی ماه‌های آینده در گلادباخ، آینده من را رقم خواهد زد.

بازی در تیم‌ملی کنار برادرت چقدر برایت اهمیت دارد؟

اینکه روزی در کنار «ایدن» برای تیم‌ملی بازی کنم، از آرزوهای من بود. خوشحالم که برای رقابت‌های تدارکاتی جام‌جهانی این آرزو برآورده شد. برای همین نه‌تنها رویای جام‌جهانی که خود جام‌جهانی هم برای من مهم است.

برادر دیگرت «کایلیان» هم همانند «ایدن» از تابستان گذشته به چلسی پیوست. در تیم‌ملی اما جزء زیر 23 ساله‌ها قرار دارد. آیا «کایلیان» به‌زودی سومین «آزار» در تیم‌ملی خواهد بود؟

کایلیان واقعا بی‌نظیر است و رفتنش به چلسی یکی از درست‌ترین انتخاب‌ها و تصمیم‌های زندگی‌اش بود. او هنوز جوان است و با 22 سال، باید توانایی خودش را به اثبات برساند. او می‌داند بازیکنی به تیم‌ملی کشورش راه پیدا می‌کند که جزء بهترین‌ها باشد. تیم‌ملی بلژیک قوی است و او هم باید خودش را بالا بکشد تا جزء تیم‌ملی قرار بگیرد.

اوایل سال 2000 بحرانی در فوتبال آلمان به وجود آمد که باعث شد به استعدادهای جوان بها داده شود. آیا فوتبال بلژیک در زمینه استعدادیابی از بوندس‌لیگا الگو می‌گیرد؟

مهم این است که در فوتبال بلژیک هم به استعدادهای جوان بها داده می‌شود. البته در همه موارد مثل امکانات کار یا تحصیل برای جوانان با آلمان یا هلند قابل مقایسه نیست؛ اما اینکه الگو‌برداری از بوندس‌لیگا در زمینه فوتبال می‌شود را کاملا تایید می‌کنم.

اما در جام‌جهانی 2014 تیم‌ملی بلژیک تیم موفق پنهان بود. رشد تیم از آن موقع تا به امروز را چطور ارزیابی می‌کنی؟

تیم‌ملی بعد از جام‌جهانی و جام قهرمانی اروپا در سال 2016 خیلی تغییر کرد. درواقع طی این سه سال و نیم پیشرفت کرد و توانست بیشتر تجربه کسب کند. بیشتر ملی‌پوشان تیم بلژیک در باشگاه‌های معتبر اروپا فعال هستند و رشدشان هفته‌به‌هفته بهتر می‌شود. این خودش خیلی کمک بزرگی به تیم می‌کند؛ بنابراین از اینکه ما را تیم موفق خطاب کنند، تعجب نمی‌کنم. ولی باید قبول کنیم تیم‌های موفق‌تر بزرگی هم وجود دارند که فرق آنها با ما در این است که ستاره‌های بیشتری بر سینه‌شان حک کرده‌اند (می‌خندد). این تیم‌ها بیشتر از ما به نوع بازی در تورنمنتی بزرگ آگاهی دارند. اینکه چطور باید بازی کرد تا برنده شد. فاکتورهایی هم مثل مصدومیت یا محرومیت در برخی بازیکنان می‌تواند تیم را تحت‌الشعاع قرار دهد. در هر صورت ما با خودمان عهد بستیم که به جلو نگاه کنیم و همانند سری‌های قبل نتایج خوبی کسب کنیم. در هر دو دوره بازی (جام‌جهانی و جام اروپا) تیم ملی بلژیک تا مرحله یک‌چهارم پیش رفت.

درمورد تیم‌ملی فوتبال آلمان چه نظری داری؟

آلمان همیشه جزء تیم‌های برتر مسابقات بزرگ نامیده می‌شود. آلمان‌ها همیشه قوی هستند و راحت از پس تیم‌های کوچک‌تر برمی‌آیند. سرمربی تیم، «یوآخیم لوو» به بهترین نحو طی چند سال اخیر تیم را شکل داده که راه را برای همه حریفان سخت می‌کند. او حتی از شگرد بازی در جام‌جهانی و نحوه بردن جام هم خبر دارد. هواداران همه می‌دانند که آلمان یک تیم خاص است(لبخند).

فکر می‌کنی برزیل به‌عنوان رکورددار جام‌جهانی بتواند تلخی جام‌جهانی 2014 را شیرین کند؟

برزیل هم در هر صورت از دیدگاه من جزء تیم‌های موفق این رقابت‌هاست. بازیکنان حرفه‌ای مجموعه این تیم را شکل داده‌اند و سربازهایی که هر لحظه برای دفاع از تیم‌شان جانفشانی می‌کنند. واقعا در کنار آلمان باید از برزیل به‌عنوان حریف و رقیب سرسخت نام برد. فکر نکنم آنها این‌بار به‌راحتی برابر آلمان‌ها تسلیم شوند.

منبع: بوندس‌لیگا

 

* مترجم : شورک شریفی مترجم