پلی‌آف جام‌جهانی در اروپاحذف ایتالیا کابوس تمام‌عیاری برای این امیدها خواهد بود و حالا ترس‌ها جدی شده است. ایتالیا در خانه سوئد بدترین نتیجه ممکن را گرفت؛ یک بر صفر باخت، گلی هم نزد تا دلش را در بازی برگشت به گل زده در خانه حریف خوش کند.
ناقوس‌ها برای ایتالیا به صدا درآمده‌اند
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، خیلی‌ها نگران قهرمان چهار دوره جام‌جهانی بودند. مگر می‌شود ایتالیا در جام‌جهانی نباشد؟ ایتالیایی که بوفون بزرگ را برای آخرین‌بار همراه خود خواهد داشت. ایتالیایی که سری «آ»اش بعد از بحران کالچوپولی در سال 2006 کم‌کم دارد جانی می‌گیرد. بعد از نزدیک به یک دهه، سری «آ» شاهد بازگشت سرمایه بوده است، جوانان جدیدی ظهور کرده‌اند و امیدها به آینده بیشتر شده است. ایتالیا در این سال‌ها چند مربی سطح جهانی مثل کونته و آلگری را معرفی کرده است. حذف ایتالیا کابوس تمام‌عیاری برای این امیدها خواهد بود و حالا ترس‌ها جدی شده است. ایتالیا در خانه سوئد بدترین نتیجه ممکن را گرفت؛ یک بر صفر باخت، گلی هم نزد تا دلش را در بازی برگشت به گل زده در خانه حریف خوش کند. آنها در گروه‌شان از پس اسپانیای احیاشده برنیامده بودند و در پلی‌آف هم قرعه خیلی آسانی نداشتند. حالا سوئد ایتالیا را در یک قدمی حذف قرار داده است.
در ایتالیا هنوز درباره کیفیت ونتورا، سرمربی کم‌وبیش پا به سن گذاشته‌شان توافقی وجود ندارد. هرچند حذف از جام‌جهانی او را به بدترین مربی تاریخ ایتالیا بدل خواهد کرد. او شجاعت و البته نوآوری‌های تاکتیکی کونته را ندارد. در این مدت هم نتوانسته سبک خاصی را نهادینه کند. مدت‌ها با آرایش عجیب 4-2-4 بازی کرد و چون نتیجه نگرفت، فشار افکارعمومی باعث شد از آن روی برگرداند. حالا این تغییرات به آشفتگی تیم انجامیده است. ایتالیا از خلق موقعیت‌های گل ناتوان است، آن برش لازم را در خط جلو ندارد. مشکل ایتالیا شاید در این چند سال نداشتن یک مهاجم در کلاس جهانی باشد. مهاجمی شبیه به مهاجمان گذشته ایتالیا که خیال آتزوری‌ها را از بابت فتح دروازه‌ها راحت کند. روزهای سختی برای ایتالیاست. آنها تمام امیدشان را بسته‌اند به یک بازگشت رویایی در سن‌سیرو. جام‌جهانی بدون ایتالیا چیزی کم خواهد داشت.
اما سوئد؛ سال 1998 وقتی امه ژاکه، کانتونای بزرگ را خط زد، کانتونایی که پادشاه فوتبال آن زمان بود، خیلی‌ها این اقدام امه ژاکه را خودکشی دانستند. وقتی از او دلیل کارش را پرسیدند، خیلی ساده گفت: «من تنها قادر به مدیریت یک تیم هستم، کانتونا خود یک تیم است، نمی‌توانستم دو تیم را رهبری کنم.» آن سال فرانسه قهرمان شد و تصمیم ژاکه درست از کار درآمد. حالا سوئد در عصر پسازلاتان است. خیلی‌ها می‌گویند او اگرچه بازیکن درخشانی بود و بدون تردید بهترین بازیکن تاریخ سوئد، اما بدون او سوئد تیم‌تر است؛ یک تیم واحد. پس از کناره‌گیری زلاتان درباره توانایی فوتبال ملی سوئد تردید وجود داشت. هرچند این اواخر با وجود او هم دستاورد چندانی نداشته‌اند و در دو جام‌جهانی اخیر غایب بوده‌اند؛ اما آنها خود را به‌خوبی تجهیز کردند و عملکرد درخشانی هم در مسابقات مقدماتی داشتند. تیمی که شالوده‌اش تیم زیر 21 ساله‌های چند سال قبل است که عملکرد استثنایی داشت. آنها در مسابقه رفت پلی‌آف خیلی خونسرد و باهوش بازی کردند. اگرچه کمی هم خوش‌شانس بودند. حالا سوئد مانده است و یک 90 دقیقه دیگر که کوره سن‌سیرو را تاب بیاورند، پس از دو دوره به جام‌جهانی راه یابند و از شر سایه زلاتان هم خلاص شوند.
* نویسنده : محمد هدایتی روزنامه‌نگار
مطالب پیشنهادی
