به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، 24 خرداد ماه سال 92 واپسین روزهای بهار در حالی به پایان می‌رسید که گفتمان اعتدال و مذاکره با دنیا در ایران پیروز انتخابات شد. مردمی که در سال‌های قبل با تورم بالا و تحریم‌های کشورهای اروپایی و آمریکا مواجه بودند و هر روز اخبار گرانی کالاهای اساسی مردم نگران‌کننده شده بود، به یکی از نامزدهای یازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری روی خوش نشان دادند.

حسن روحانی با شعار ارتباط سازنده با دنیا پا به عرصه انتخابات گذاشت و شاید کمتر کسی فکر می‌کرد که بتواند اطمینان مردم را جلب کند. دولت یازدهم که در حوزه سیاست خارجی نقش فعالی از خود نشان داد، ضمن مذاکرات مستمر با کشورهای 1+5 توافق هسته‌ای را به سرانجام رساند. توافقی که در آن ایران برنامه هسته‌ای خود را در قبال برداشتن تحریم‌ها محدود کرد. پس از امضای برجام براساس گزارش‌های پیاپی آژانس انرژی اتمی، ایران به تعهداتش به‌طور کامل عمل کرد. طرف آمریکایی اما در این سال‌ها برخلاف آنچه وعده کرده بود، همچنان بر طبل تحریم کوبید و هرچه توانست بر جسم برجام لگد زد. البته آنها روح این توافق را هم بی‌نصیب نگذاشتند و از هیچ تلاشی برای مخدوش کردن آن فروگذار نکردند.

حجم انتقادات مسئولان کشور کم‌کم رو به فزونی گذاشت و از رئیس‌جمهور تا رئیس کل بانک مرکزی به انتقاد از عهدشکنی آمریکا پرداختند. این اعتراضات تا جایی پیش رفت که ظریف از فقدان کوچک‌ترین اختیار ایران در سیستم بانکی کشورهای اروپایی پرده برداشت.

نشریه آمریکایی «نیویورکر» در گزارشی که به جزئیات جدیدی از مجادله «سرگئی لاوروف»، وزیر خارجه روسیه و «محمدجواد ظریف»، وزیر امورخارجه ایران با «رکس تیلرسون»، وزیر خارجه آمریکا در آخرین نشست کمیسیون مشترک برجام پرداخته بود، نوشت: «وقتی نوبت صحبت کردن به ظریف رسید، وی فهرستی از شکایت‌های ایران از دولت ترامپ و شریکان اروپایی آنها را خواند. وی گفت علی‌رغم حصول برجام، آمریکا هنوز تحریم‌های بانکی علیه ایران را رفع نکرده است. وی افزود: «هنوز نمی‌توانیم یک حساب بانکی در انگلیس باز کنیم.»»

این سخن گلایه‌آمیز وزیر امور خارجه کشورمان نشان از عمق بدعهدی طرف مذاکره‌کننده دارد و البته آینده پر ابهامی را برای طفل نوپای برجام و آینده ایران ترسیم می‌کند.