
در بازی برگشت چشمها با هر حمله مملو از هیجان خواهد شد و برای گریه، شکنندهتر از هر وقتی است و دلها؟ کسی چه میداند؟ دل ما که علیالحساب با طارمی و استوریهایش صاف نیست که هم داخل زمین ضربه خوردیم و هم روی سکو! حالا بگردید دنبال خیریت! (بخوانید پرتقالفروش).
حالا بگردید دنبال خیریت!

به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، پلان اول همهچیز به نفع پرسپولیس است. بردهای مقتدرانه قرمزها در لیگ، کامبکهای رویایی در جام باشگاههای آسیا و حتی حضور موثر ستارهها در تیم ملی باعث شده تا برای اولین بار، هواداران سرخپوش به قهرمانی در بزرگترین تورنمنت قاره فکر کنند. تیم مدیریتی باشگاه، بهترین پرسپولیس دهه، اگر نگوییم بهترین پرسپولیس تاریخ، را با یک مربی سرشناس و تلفیقی از بازیکنان کاربلد یا گران قیمتی مهیا کرده است که یا مقبولیت مربی را به همراه دارند یا محبوبیت روی سکوها را.
در این بین، حتی رسانهها هم با پایتختنشینها همراه هستند. موج جدیدی از حمایت، روزنامهها، خبرگزاریها و صدا و سیما را بر آن داشته تا تنها نماینده ایران را فینالیست کنند. حتی وزیر با حمله استقلالیهایی مواجه میشود که اعتقاد دارند به اندازه تیم رقیب، از حال آنها جویا نیست. در آستانه دیدار حیثیتی با نماینده عربستان که به زور دیپلماسی باید در زمینِ اسماً «بیطرف» برگزار شود، حتی «نوحه طرفداری» هم به بازار میآید.
پلان دوم پاشنهآشیل، در حساسترین لحظه ممکن ضربه میخورد. سر و کله باشگاه تُرک، درست در یکقدمی نیمهنهایی پیدا میشود. ریزهاسپور نهتنها از غیرحرفهایگری طارمی، که از سهلانگاری باشگاه و تحریک او برای فسخ با تیم سابق شاکی است. محرومیت چهار ماهه فوروارد اول قرمزها که برای سومین سال پیاپی، بخت اول آقای گلی است، حتی برای مربی تیم ملی هم ناخوشایند خواهد بود. خبری که میتواند به قیمت جا ماندن مهدی از کاروان روسیه تمام شود. این اما تمام ماجرا نیست. تکرار تجربه تلخ سال گذشته استقلال، آن هم با دوز دو برابر عملکرد خوب طاهری و تیمش در دو سال اخیر را هم زیر سوال برده است تا از همین حالا به فکر چاره بحرانی بروند که برانکو، یا شاید بهتر باشد بگوییم جانشین داخلی او، باید با بسته بودن پنجرههای نقل و انتقالاتی بکند؛ چیزی شبیه به معجزههای نصفه و نیمه یحیی در تبریز، با دست خالی!
پلان سوم پرسپولیس با روحیه قابل قبولی وارد ابوظبی میشود؛ آنقدر که حتی منتقدان، لبخندهای طارمی را نکوهش کنند تا مهاجم خاطی، کمی بیشتر احساس خطا کند. اما نه عکسهای اردوی پرسپولیس، که کلیپ منتشر شده از طرف باشگاه هم این حرف را نمیزند. طارمی در یک شوی دونفره و تصنعی، کوچکترین پالسی از ندامت را روی چهرهاش نمیاندازد و در جواب همه سوالها میگوید: «حتما خیریتی در کار بوده است، الکی که نمیشود!»
پلان چهارم شاگردان برانکو، بدون طارمی و بدون روحیه پا به میدان میگذارند. علیپور جوان که همیشه بیسر و صدا برای پرسپولیس گل میزد، حالا در غیاب بازیکن مکملش، تاثیرگذاری لازم را ندارد. مسلمان تقریبا محو است و خیلی زودتر از موعد به نیمکت فراخوانده میشود. منشا که همیشه سلاح مخفی برانکو در لحظات آچمز بود، برای یک کیش دادن ساده به خط دفاع محکم حریف هم ناتوان ماند و از آن طرف شجاع، بدون حضور سیدجلال و انصاری و بیحمایتهای کامیابینیا، نتوانست آن صخره نفوذناپذیر را در کنار ربیعخواه بسازد. حال آنکه تجربه پایین مصلح هم مزید بر علت میشود تا بیرانوند به عادت بازیهای اخیر ناامیدکننده شیرجه بزند و ماهینی با یک کارت زرد، محرومیت در دوئل مسقط را به جان بخرد. پرسپولیس بحرانزده، از الهلال کامل و ناکامل، هرکدام دو گل خورد تا در تلخترین شب برانکو، یک پای فینال تقریبا مشخص شود. عمر خریبین همان کاری را با پرسپولیس کرد که عمر عبدالرحمن با استقلال!
پلان پنجم پنجمین پلان، پنج گل میخواهد! شرایط تقریبا همان است. محرومیت کمال تمام شده اما خبری از ماهینی نخواهد بود. در خوشبینانهترین حالت هم اگر سیدجلال بتواند با آمادگی صددرصدی، در کنار انصاری جوان، بیرانوند یا رادو را به یک کلینشیت میهمان کند، باز کردن دروازه تیمی که به گلهای نخوردهاش مینازد، آن هم در غیاب مهاجم اول تیم، چیزی شبیه به معجزه است. پرسپولیس باید دوباره در زمینی به میدان برود که در آن بویی از میزبانی حس نمیشود و همان آش و همان کاسه به راه است؛ گواه ادعا، چیزی نیست جز مصاحبه سرمربی که بعد از بازی رفت اعلام کرد دل به اتفاقات فوتبال بسته است. در بازی برگشت چشمها با هر حمله مملو از هیجان خواهد شد و برای گریه، شکنندهتر از هر وقتی است و دلها؟ کسی چه میداند؟ دل ما که علیالحساب با طارمی و استوریهایش صاف نیست که هم داخل زمین ضربه خوردیم و هم روی سکو! حالا بگردید دنبال خیریت! (بخوانید پرتقالفروش).
* نویسنده : محمدشفیع اعجازی خبرنگار
