

به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، نسلکشی در روهینگیا حالا دیگر کارد را به استخوان رسانده و کار به جایی رسیده که بسیاری از سران کشورهای جهان که شاید درخصوص رخدادهای مشابه پیشین در میانمار، روزه سکوت گرفته بودند وادار به موضعگیری شدهاند. تاکنون 125 هزار مسلمان روهینگیایی به دلیل خشونتهای حکومت و ارتش میانمار و بعد از به آتش کشیده شدن خانههایشان به بنگلادش گریختهاند. در درگیریهای اخیر که روز 25 آگوست در استان راخینه در منطقه مسلماننشین میانمار آغاز شد، حداقل 400 نفر کشته شدهاند. افسران میانماری خانههای مسلمانان راخینه را سوزانده و دولت میانمار اجازه انتقال کمکهای بینالمللی شامل مواد غذایی، آب آشامیدنی و دارو را به مردم روهینگیا نمیدهد و همه اینها تنها بخشی از فاجعه انسانی کنونی در میانمار است.
رهبر انقلاب روز گذشته در این خصوص تصریح کردند: «این قضیه (فاجعه میانمار)، یک قضیه سیاسی است، زیرا مجری آن، دولت میانمار است و در رأس آن دولت نیز زنی بیرحم قرار دارد که برنده جایزه صلح نوبل بوده و با این اتفاقات، در واقع، مرگ جایزه صلح نوبل رقم خورد.»
رفتار دولت میانمار با جمعیت یک میلیونی مسلمانان این کشور حالا به بزرگترین چالش «آنگ سان سوچی» رهبر دوفاکتوی میانمار تبدیل شده است؛ زنی که روزی با جایزه صلح نوبل، روزی با پیروزی در انتخابات پارلمانی در جایگاه رهبر جنبش دموکراسیخواهی میانمار و روزی دیگر نیز با تکیه زدن بر جایگاه رئیس دولت میانمار توجه افکار عمومی دنیا را به خود معطوف ساخته است. سوچی که تاکنون در مواجهه با فاجعه هفتههای اخیر مهر سکوت بر لب زده، حالا بیش از هر چیز بهعنوان یکی از برندگان جایزه صلح نوبل مورد توجه قرار گرفته است. گذشته از آن، تحولات اخیر اینک اساس جایزه صلح نوبل را زیر سوال برده است.
جایزه صلح نوبل یکی از پنج جایزه نوبل است که به گفته «آلفرد نوبل» باید به کسی داده شود که بیشترین گام را در جهت کاهش و انحلال جنگها و اتحاد، برادری و صلح ملل برداشته باشد. با این وجود برخی برندگان آن در دورههای مختلف، نام آن را حسابی از مسما انداختهاند.
چهرههایی که حیثیت نوبل صلح را به باد دادند
پیش از این هم اعطای جایزه صلح نوبل به افرادی با سابقه ایفای نقش در کشتار انسانهای بیگناه و جنایات جنگی، جنجالبرانگیز شده بود. چهرههایی که هر یک به نوبه خود حیثیت نوبل را بر باد دادند. در این میان به جرأت میتوان شیمون پرز و اسحاق رابین رئیس وقت رژیم صهیونیستی و نخستوزیر اسبق این رژیم را سرآمد این آبروریزی قلمداد کرد. جلاد قانا به دلیل مذاکرات صلح موقت میان رژیم اسرائیل و فلسطین، در سال 1994 بهطور مشترک با یاسر عرفات و اسحاق رابین، جایزه صلح نوبل را دریافت کردند. باراک اوباما رئیسجمهور پیشین آمریکا سیاستمدار دیگری بود که جایزه صلح نوبل را در سال 2009 از آن خود کرد. اوباما تنها دو ماه پس از دریافت جایزه صلح نوبل، ۳۰ هزار نیروی نظامی دیگر به افغانستان اعزام کرد. علاوهبر آن، فرماندهی ناتو در حمله به لیبی، حمایت گسترده از رژیم اسرائیل و عربستان سعودی در حمله به مردم مسلمان فلسطین و یمن و... تنها گوشههایی از عملکرد اوباما ناظر به جنگافروزی در جهان است.
«هنری کیسینجر» وزیر خارجه اسبق آمریکا نیز چهره دیگری است که در سال ۱۹۷۳، جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. این در حالی بود که جنگ ویتنام تا دو سال بعد نیز ادامه داشته و در طول جنگ نیز کیسینجر بر کشتار بیرحمانه در ویتنام، کامبوج و لائوس نظارت مستقیم داشت.
حالا عدهای در جامعه جهانی راه افتادهاند و درخواست بازپسگیری جایزه صلح نوبل از سوچی را مطرح میسازند. آب رفته را اما نمیتوان به جوی باز گرداند. آبروی این جایزه به ظاهر معتبر بینالمللی سالهاست که بر باد رفته. اینبار اما کار به قدری بالا گرفته که باید مرگ آن را رسما اعلام کرد.
* نویسنده : محمد جعفری روزنامه نگار
