

به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، اولین و آخرین حضور شهردار در هیات دولت، به دولت سازندگی برمیگردد که شهردار تهران با پیشنهاد وزارت کشور در جلسات هیات دولت حضور پیدا کرد، اما با تغییر دولت و دادگاهی شدن شهردار تهران دیگر هیچ شهرداری نتوانست در جلسات هیات دولت حضور پیدا کند.
محمدجواد حقشناس، رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران در این باره در یادداشتی نوشته است: «حتی زمانی که احمدینژاد پس از آغاز به کار شورای دوم رسما متقاضی حضور در جلسات هیات دولت بود، این فرصت را هرگز نیافت و هنگامی که خود به پاستور رفت، در هشت سالی که در قامت رئیسجمهور ظاهر شد، این فرصت را به محمدباقر قالیباف نیز نداد و این روند در چهار ساله اول دولت حسن روحانی نیز تداوم یافت و عملا شاهد تداوم اختلافات مدیران شهری در تهران با دولتهای وقت بودیم که دود آن بیشتر به چشم همشهریان تهرانى مىرفت.»
اگرچه بنا بر گفتههای رضا تقیپور، سخنگوی شورای شهر چهارم در اوایل شروع دولت یازدهم و شورای چهارم «تاجایی که من اطلاع دارم نظر آقای روحانی برای حضور قالیباف در جلسات هیات دولت مثبت است»، اما قالیباف هیچگاه به جلسات هیات دولت راه نیافت. بسیاری این موضوع را به اختلاف سیاسی روحانی و قالیباف و رقابت آنها بر سر ریاستجمهوری نسبت میدهند، بهطوری که مدت زمان زیادی نگذشته بود که قالیباف و روحانی در پنجمین اجلاس بینالمللی مجمع جهانی شهرهای اسلامی از خجالت هم درآمدند و هر کدام به بهانهای به یکدیگر تاختند. حسن روحانی با حضور در آن اجلاسیه گرچه گفت که نمیخواهد به شهرداریها و شوراهای شهر نقد کند، اما اتکای شهرداران به درآمد ناشی از تراکمفروشی و تغییر کاربریها را مضرتر از اتکا به درآمدهای نفتی خواند؛ سخنانی که واکنش قالیباف را در پی داشت، بهطوری در پاسخ به روحانی گفت: «همه حرفهای گفتهشده محترم است، اما این عادت را کنار بگذاریم که بعد از نزدیک به چهار دهه مسئولیت در سطوح مختلف، بهعنوان یک مسئول در نقش اپوزیسیون حرف بزنیم، بلکه باید در نقش پاسخگویی حرف بزنیم و بگوییم چه کردهایم؟»
با این حال آنچه مسلم است، در طول این سالها تقابل بین شهرداری و دولت به ضرر مردم تمام شده است؛ تقابلی که گویا با شهردار شدن محمدعلی نجفی خبری از آن نیست، چراکه در همین مدت کوتاه که نجفی بهعنوان شهردار انتخاب شده، توانسته است به هیات دولت راه یابد و دیگر خبری از نیش و کنایههای رد و بدل شده به دولتمردان و شهرداران و سالهای قبل نیست. اما آنچه باعث میشود همگان به استقبال چنین پیوند و تعاملی بروند، این است که شاید بتوان امیدوار بود تا با این همکاری مشکلات پیش روی مدیریت شهری که پیش از این به دلیل اختلافات دولت و شهرداری غیرقابلحل به نظر میرسید، مرتفع شود و مردم به حق خود برسند.
اقبال شاکری، رئیس کمیته عمران شورای چهارم شهر تهران در گفتوگو با «فرهیختگان» با بیان اینکه دلیل راهنیافتن شهردار به هیات دولت در طول این سالها اختلافات سیاسی بوده است، میگوید که اختلافات سیاسی باعث شد بسیاری از پروژههایی که با کمک دولت زودتر و بهتر اجرا میشد، روی زمین بماند. به گفته شاکری، این اختلافات به حدی رسید که دولت به قولها و وظایفی که در قبال شهر داشت، بیتفاوت بماند و بدهی انباشته دولت به شهرداری روزبهروز افزایش پیدا کند. البته یکی از مواردی که دولت یازدهم به آن اشاره میکرد، قیمت نفت بود. دولت معتقد بود که چرا در دولت احمدینژاد که نفت با قیمت بالا به فروش میرسید، بدهیهای شهرداری پرداخت نشده و شهردار و رئیسجمهور همسو نتوانستهاند با هم همکاری داشته باشند.
شاکری میافزاید که همان زمان نیز اختلافات سیاسی باعث همکاری نداشتن دولت و شهرداری بود. البته به گفته او، در شورای شهر چهارم ارتباط مدیریت شهری با وزارتخانهها مشکلی نداشت و چند تن از وزرا برای ارائه گزارش به صحن شورای شهر آمدهاند، اما این همکاری در همین حد بود و فراتر نمیرفت. اما حالا موضوع مهم این است که همسو بودن شهرداری و دولت در گرایش سیاسی و حضور شهردار در دولت به سود مردم و شهر تمام شود.
