به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، ایران با طبیعتی چهار فصل و پهناوری دشت‌ها و باغ‌هایش در تولید عسل و زنبورداری ید طولایی دارد. اما بعد از قرن‌ها فرآیند تولید این محصول پرسود و بی‌ضرر پیشرفت چشمگیری نداشته است و اکثر فروش و صادرات آن به صورت فله‌ای انجام می‌گیرد.
خیلی از این زراعات فله‌ای از مبادی غیررسمی و از استان آذربایجان غربی روانه ترکیه می‌شود. استانی که حدود 30 درصد تولید عسل کشور را در دست دارد و 6 هزار زنبوردار در این استان مشغول به تولید عسل هستند. البته این اولین‌بار نیست که مواد اولیه ایرانی برای ترکیه‌ای‌ها سودآور است؛ از پارچه ایرانی گرفته تا انرژی مفیدی مثل گاز. این بار هم این عسل مرغوب ایرانی است که سود شیرینش، تنها با یک بسته‌بندی اروپایی‌پسند به جیب ترکیه‌ای‌ها می‌رود. فکری، مدیرعامل اتحادیه زنبورداران آذربایجان غربی می‌گوید: «تا 30 درصد محصول شهرستان را به صورت فله‌ای به ترکیه می‌برند، بسته‌بندی می‌کنند و به نام شرکت‌های خودشان توزیع می‌کنند. من اخیرا در نمایشگاهی که در ازمیر بود، عسل‌های ایرانی با برند ترکیه را دیدم. عسلی که اینجا 15 هزار تومان خریده بودند، آنجا دقیقا 70 هزار تومان می‌فروختند. شرکت بسته‌بندی این استان و این شهرستان، همپای صنعت تولید عسلش رشد نکرده‌اند.»
زنبورداران یکی از دلایل این اقدام یعنی فله‌فروشی عسل را نبود حمایت می‌دانند. برای مثال در شهرستان خوی که یکی از اصلی‌ترین مناطق تجمع زنبورداران است و در چند کیلومتری مرز ترکیه قرار دارد هیچ‌کارخانه صنایع تبدیلی و بسته‌بندی این محصول پربازده وجود ندارد یا حتی بیمه کشاورزی از زنبورداران در مواقع خسارت حمایت نمی‌کند. موضوعی که معاون امور دام و طیور استان آذربایجان غربی با اشاره به تاخیر بیمه‌ها برای پرداخت خسارت آن را این‌طور تایید می‌کند. فضل‌الله قریشی، می‌گوید: «استقبال از بیمه کندو سال‌های گذشته در استان ما خیلی خوب بود ولی با توجه به مشکلاتی که صندوق بیمه داشت، تا حدودی در پرداخت غرامت‌شان فاصله ایجاد شد که این امر باعث افت رشد این صنعت شد.»
نبود حمایت و امکانات فنی به‌روز و کافی در صنایع بسته‌بندی و فرآوری عسل و از طرفی نبود برند یا همان نام تجاری معتبر برای عسل با کیفیت ایرانی خودش دلیل کافی است تا عسل ایران همچنان گمنام بماند که البته عفت رئیسی، مدیرعامل اتحادیه زنبورداران کشوری دلایل دیگری مثل نبود دیپلماسی صحیح برای ورود به بازار جهانی را هم به این لیست تلخ ما برای این محصول شیرین اضافه می‌کند.
«نیاز است وزارت امور خارجه، وزارت جهاد سازندگی و وزارت بازرگانی لینک‌های اقتصادی در خارج را به اتحادیه‌ها وصل کنند. اکنون این سیم قطع است و این کار بیشتر از طریق افرادی انجام می‌شود که تخصص کافی ندارند و بعضا خواهان سودهای بالایی هستند که برای طرف خارجی جذاب نیست.»
صنعت زنبورداری شاخه‌های مختلفی دارد که تولید عسل تنها یکی از آنهاست و در بسیاری از کشورها تولید «ژل رویال» که هر کیلوی آن در حدود هفت میلیون تومان ارزش‌گذاری می‌شود یا تولید گرده که به‌عنوان محصول اصلی به حساب می‌آید، این محصول را به صنعتی پرسود تبدیل کرده است. تنها با 20 میلیون تومان سرمایه‌گذاری در کندوهای زنبور عسل می‌شود اشتغالزایی دائم ایجاد کرد؛ اگر نگاه مسئولان کمی به سمت این صنعت بیشتر بچرخد.
مطالب پیشنهادی
