کد خبر: 96706

ازخوانی خاطره ساخت مشهورترین ترانه دفاع مقدس؛

خلبانان ملوانان زمانه‌ات را بساز

خوانندگی سرود ماندگار "خلبانان، ملوانان" را جمشید نجفی برعهده داشته است اما قصه سرودن و اهنگسازی این ترانه حماسی، میتواند یادآوری خوبی برای هنرمندان این سرزمین باشد، آن هم با توجه به اتفاقاتی که شب گذشته رخ داد که هیچ ایران‌دوستی نمی تواند از کنار آن بی تفاوت بگذرد.

فرهیختگان: ترانه‌سرایی و آهنگسازی اثر حماسی که به عنوان اولین سرود دفاع مقدس شناخته می‌‌شود را  فیروز برنجان بر عهده داشته است. بسیاری از ما با نام "بابک رادمنش" که لقب هنری فیروز برنجان بعد از عزیمت به خارج از کشور است آشنا هستیم و او را با آثار بسیار معروفی می‌شناسیم. رادمنش پدر سامی یوسف خواننده مشهور بین‌المللی است و اهنگسازی ترانه‌های ماندگاری را در موسیقی پاپ برعهده داشته است.

بابک رادمنش در خصوص ساخت موسیقی سرود "خلبانان، ملوانان" گفته است: بعد از ظهر سی و یکم شهریورماه سال ۱۳۵۹ عراق به فرودگاه مهرآباد حمله کرد. جمشید نجفی هم در آن روز در منزل ما مهمان بود و من مشغول نوشتن نت قطعه‌ای بودم که باید فردای آن روز در رادیو ضبط می‌شد که از حمله عراق به ایران خبردار شدیم. به علت نزدیکی خانه ما به فرودگاه صدای مهیب انفجاری را شنیدیم و مثل همه همسایه‌ها به پشت بام رفتیم و بهت زده ایستاده بودم که با دست اشاره کرده و بلند گفتم: پرواز کن! جمشید گفت: چی؟! گفتم شما به منزل برگرد و فردا در رادیو حضور داشته باش.

تا صبح آن روز شعر و آهنگ خلبانان را ساخته و تنظیم کردم و به سازمان رفتم. آن زمان خودم عضو شورای موسیقی سازمان بودم همکاران دیگرم را درباره این سرود مطلع کردم. آنها هم استقبال کرده و تصمیم به ضبط گرفتیم که توسط ارکستر بزرگ رادیو و ارکستر آذربایجانی این قطعه در استودیو ۸ رادیو اجرا شد. این یکی از افتخارات بزرگ من است که سرود خلبانان هنوز مورد توجه مردم است.

بابک رادمنش، در همان مصاحبه گفته بود: «همانطور که می‌دانید آهنگ و شعر و تنظیم سرود «ای رهبر» که کلام آذری دارد و یا سرود «خلبانان» که هر دوی آنها با صدای آقای جمشید نجفی خوانده شده است، تنها ۲ مورد از ۴۵ سرودی است که در رابطه با انقلاب اسلامی و دفاع مقدس قبل از عزیمت به خارج از کشور ساخته‌ام. دوستانم در خارج از کشور به من می‌‌گفتند که چرا اینقدر ایران ایران می‌‌گویی؟ مگر اینجا چه فرقی با ایران دارد که هر سال به ایران می‌روی؟ در جوابشان می‌‌گفتم وقتی در خاک ایران راه می‌‌روم، انگار آغوش اجدادم برایم باز شده و من در آغوش آنها قدم برمی‌دارم. البته این علاقه به وطن را وقتی بیشتر احساس می‌‌کنید که سال‌ها رنج دوری از آن را کشیده باشید.»