در گفتگویی که با هوشنگ گلمکانی داشتیم، سخن از سینمای ایران در سال‌های ابتدای انقلاب اسلامی و به ویژه در دههٔ ۶۰ نیز به میان آمد. هوشنگ گلمکانی معتقد است به رغم سخت صریح امام خمینی که گفته بود «ما با سینما مخالف نیستیم؛ ولی با فحشا مخالفیم»؛ برخی افراد درون حاکمیت با اصل وجود سینما در ایران مخالف بودند. مدیریت سینمای ایران در دههٔ ۶۰ به دست افرادی سپرده شده بود که سیاست‌گذاری‌هایشان، سینما را از هدف اصلی خود که سرگرم کردن مخاطب است، دور کرد. به سینما به عنوان کلاس درس نگاه می‌شد و فیلم‌هایی با درون‌مایه‌های عرفانی که اصلا جذاب نبودند، تولید شدند. البته شاید این مدل تولید آثار جلوی ضدیت بیش از حد با اصل موجودیت سینما را گرفت؛ اما به هر حال سینمای ایران را در آن مقطع از ریل خود خارج کرد.