محمدرضا ولی‌زاده؛ فرهیختگان آنلاین: در پیش بودن روز طبیعت، همزمانی با ماه مبارک رمضان -به‌ویژه سالروز شهادت مولای متقیان- و انتشار اخبار ضد و نقیض پیرامون آن، حواشی متعددی را به همراه داشته است.
ماجرای دستور بالادستی چه بود؟
روز گذشته -یازدهم فروردین‌ماه- خبری با موضوع تعطیلی پارک‌ها و تفرجگاه‌ها در روز سیزدهم فروردین -به‌دلیل همزمانی با سالروز شهادت امام علی (ع)- تا یک‌ساعت پیش از اذان مغرب به‌دستور وزارت کشور در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و در خروجی رسانه‌ها-به‌خصوص خبرگزاری دولت- نیز قرار گرفت. طیب ملکی‌پور، فرماندار قزوین هم در گفت‌وگو با صداوسیما در این‌باره اظهار کرد: این استان براساس «دستورالعمل بالادستی» و همگام با کل استان‌های کشور، بوستان‌ها را در روز سیزدهم فروردین تا یک ساعت قبل از اذان مغرب تعطیل می‌کند.
فرماندار قزوین: بوستان‌های استان براساس «دستورالعمل بالادستی» در روز سیزدهم فروردین تعطیل است
انتشار اخبار تعطیلی پارک‌ها در استان‌های مختلف در خبرگزاری دولت
تکذیبیه وزارت کشور و یک پرسش مهم
پس از انتشار این خبر و بازخوردهای مختلف آن، احمد وحیدی، وزیر کشور در صفحه شخصی خود در شبکه اجتماعی «ایکس» درباره تعطیلی بوستان‌ها و پارک‌ها در روز طبیعت نوشت: «مردم فهیم ایران همیشه حرمت ماه مبارک رمضان را حفظ کردند. نوروز و سنت اسلامی یک پیوند دیرینه دارد. در وزارتخانه هیچ تصمیمی برای تعطیلی گرفته نشده است. مواظب توطئه دشمنان باشیم.» معاون امنیتی وزارت کشور نیز اعلام کرد که «این وزارتخانه هیچ اطلاعیه‌ای مبنی بر تعطیلیِ بوستان‌ها و تفرجگاه‌ها در روز ۱۳ فروردین صادر نکرده است.» اکنون این پرسش مطرح می‌شود که اگر ابلاغ «دستورالعمل بالادستی» برای «تمام استان‌های کشور» نبوده، فرماندار قزوین از کجا چنین اظهار نظری را در رسانۀ ملی مطرح کرده است و اگر این مصوبه وجود داشته، چرا وزارت کشور، آن را از اساس تکذیب می‌کند؟ هر چند از راستی‌آزماییِ صحت یا خطای انتشار در این خبر هم نباید گذشت؛ به‌هرجهت یا اصل خبر نادرست بوده یا تکذیبیۀ آن اشتباه است که برای افزایش اعتماد عمومی باید با خاطیان آن به شدت برخورد شود.
این‌بار بحران نسازید
بحران خودساخته، یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی است که در سال‌های اخیر با آن روبه‌رو بوده‌ایم؛ مدت‌هاست در کشور، مسائلی که می‌تواند با هزینۀ کم در کوتاه‌مدت حل شود، با آشفتگی در تصمیم و سوء مدیریت مسئولان‌مان، به بحرانی به بزرگی ایجاد شکاف اجتماعی تبدیل می‌شود و فضا را برای دو قطبی‌سازی فراهم می‌کند. از اصلی‌ترین عواملِ شکل‌گیری آن نیز می‌توان به ناهماهنگی میان دستگاه‌ها اشاره کرد که در ماجرای روز گذشته هم نمود بیشتری پیدا کرد و با مواجهه دیدگاه دو طیف مختلف مردم با یکدیگر، در نهایت به برداشت نادرست از سنت‌های فرهنگ ایرانی-اسلامی ختم خواهد شد. بی‌شک، در این موضوع هم می‌شد با درگیر نکردن مردم و پرهیز از ایجاد حواشی غیرضرور، این یک روز را با تصمیمی واحد «مدیریت» کرد، اما باز هم در فقدان شفافیت خواستیم بحران بسازیم و هزینه تحمیل کنیم.